My Husband is My Professor (Secret Marriage Series #1)

Kabanata 43 (Warning)

Kabanata 43: Heart’s Pov

Nagising ako sa tilaok ng manok. Nagtaka pa ako dahil wala naman manok dito sa malapit.

Dumiretso ako sa kusina para makapagluto na ng almusal namin ni Kendrick. Mamaya ko na lang gigisingin ang anak ko. Subalit napatigil ako sa pagbukas ng refrigerator nang marinig ko ang boses ng anak ko.

“Don’t lie to me.”

Bumalik ako sa sala para hagilapin ang pinagmumulan ng boses ng anak ko, pati na ang pagtilaok ng manok.

“I will never…” pamilyar na boses ng isang lalaki.

Sa labas ng balkon nagmumula ang mga boses kaya roon ako tumungo.

“Now, tell me…are you really in love with my–,”

“Yes.”

“With my enemy?”

“No! I mean…to your mother.”

“Hindi ko pa nga natatapos ang sasabihin ko. What if with my Lolo, Lola, etc. etc.,” masungit na saad ng anak ko.

“I-I’m sorry…”

Boses ni…Davil? Anong ginagawa niya rito? At paano niya natunton ang bahay namin ng anak ko?!

Dali-dali akong lumabas ng balkon, at hindi nga ako nagkakamali. Ang kausap ng anak ko ay ang bakunawa niyang tatay, ang bakunawa niyang tatay na mukhang maamong kuting ngayon sa harapan ng anak niya.

“Anong ginagawa mo rito?” Pumagitna agad ako sa kanilang dalawa.
,
“I…I brought you…” Pinakita niya sa akin ang kulungan na may tatlong manok.

Tumilaok ang isa.

“Anong gagawin ko–,” 

Natigil ako sa sinasabi dahil sa ilang ulit na pagkalabit sa akin ni Kendrick. Nilingon ko siya, salubong ang kilay.

“Ma, may tuyong laway ka pa tapos may morning glory, oh my gosh,” pabulong niyang saad, inirapan pa ako.

Nakaramdam ako ng panginginit ng buong mukha. Talaga?

Pa-simple kong pinunasan ang buong mukha ko, bahala na! Hinarap ko ulit si Davil pero hindi ako makatingin sa mga mata niya kaya sa manok na dala-dala niya na lang.

“S-sira ulo ka ba? Anong gagawin ko riyan?” Tinuro ko pa ang mga manok.

“Mama, p’wede ko ba siyang maging pet?”

“S-sure!” nalilito man ay agad na sinagot ni Davil.

Matalim kong tiningnan ang lalaki. “Ikaw ba ang tinatanong? Ikaw ba ang Ina ha?”

“I-I’m sorry… I didn’t mean to.”

“So ‘yan lang ba ang pinunta mo rito? At pa’no ka nakapunta rito?”

“Hinanap ko ang place niyo,” aniya.

“Kung para sa amin ‘yang mga manok na ‘yan, iniwan mo na lang sana.”

“Pero gusto ko rin kayong makitang dalawa…”

“Don’t. You. Dare. Lie. To. Me. Ever!” pagtataray ni Kendrick.

“I’m not lying! Gusto ko rin talaga kayong makita–,”

“Oh, ngayong nakita mo na kami, p’wede ka ng umalis,” putol ko sa kaniya.

Agad naman siyang tumango, na kahit pagtutol ay hindi niya ginawa kahit bakas sa itsura niya na gusto niya pang manatili.

“If that’s what you want, sure. But can I go here everyday?”