My Husband is My Professor (Secret Marriage Series #1)

Kabanata 22 (Warning)

Mature content/R-18

Kabanata 22: Heart’s Pov

“Heart!”

Halos napatalon ako sa pagsigaw ni Ali sa pangalan kong iyon.

Lito, gulong-gulo, at hindi makapaniwala ang nakaukit sa mukha niya ngayon, na hindi ko maintindihan kung bakit gano’n ang reaksyon niya.

Halos hilahin niya ako sa likod ng pader na malapit sa amin kung saan wala masyadong tao.

“Bakit?” nagtatakang tanong ko.

“Hindi ka ba talaga nagbibiro sa sinabi mo kahapon?” pilit niyang pagpapababa sa boses.

“Kailan ako nagbiro sa’yo kapag sinasabi kong may sasabihin ako sa’yong importante?” walang ganang tanong ko.

Wala ako sa ayos ngayon. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako kahit wala naman akong gaanong ginagawa. Kanina ay nagising akong nasusuka kaya dumiretso ako sa banyo. Pagkatapos ay hinanap ko si Davil, na naabutan kong nagluluto na ng almusal sa kusina.

Hindi ko na nabanggit sa kaniya ang tungkol sa pagsusuka ko sa walang makabuluhang dahilan.

Unti-unting nanlaki ang mata niya. “Ibig sabihin…”

“Pumasok na tayo, bago pa tayo ma-late,” sabi ko at nangunang umalis.

Naiwan si Ali na tila wala sa sarili. Nakasunod lang siya sa akin nang papasok na ako sa room.

“Totoo?”

“Oo, kalat na rin ‘yon matapos lang kumpermahin ni sir.”

“Kung gano’n wala naman talagang sila ni prof Ysabelle. Pero si ma’am Ysabelle, akala mo ay merong sila ni sir Davil. Feelingera.”

“Shhh, Brianna. Baka may makarinig sa ‘tin.”

“Tsk!”

Iyon ang sari-saring naririnig ko sa mga kaklase sa pagpasok ko. Iyon agad ang bumungad. Napaisip tuloy ako, kung iyon din ba ang pinag-uusapan kanina ng mga nagkukumpulan na mga estudyanteng nadaanan ko.

“Hays! Ang swerte naman ng asawa ni sir Davil.”

“For sure, swerte rin ni sir Davil sa kaniya.”

“Deserve nila ang isa’t isa. Ang private person ni sir. Lowkey married na pala.”

Lihim akong napangiti. Tama, sobrang swerte ko kay Davil. Pero ako? ‘Yong sarili ko…hindi ko masabi na deserve niya ako. Kasi walang wala ako kumpara sa iba. Kailangan ko pang maging better para maging deserving.

Natahimik ang mga kaklase ko at napabalik sa kaniya kaniya nilang upuan nang pumasok ang professor na pinag-uusapan nila.

“Good morning, everyone. How’s your holidays so far?” walang kangiti ngiting saad ni prof Ysabelle.

“Masaya po!”

“Sana lahat masaya,” komento pa ng iba.

Dumapo sa akin ang tingin ni ma’am Ysabelle. Tumaas ang isang kilay niya sa akin. Napatikhim lang ako.

“Okay, everyone. Before we start our class. Gusto ko lang sabihin sa inyo ang mga patakaran ko sa klase ko.”

Tahimik ang buong klase habang nakikinig sa mga sinasabi ni ma’am Ysabelle. Kahit ang gumawa ng kunting ingay ay walang nagtangka.

“Simple lang naman ang house rules ko, right?” striktang aniya.

Lahat kami sumagot sagot.

“At isa pa,” saad pa ni ma’am Ysabelle. Napunta ulit sa akin ang masungit niyang tingin. “Bawal ipakita sa akin ang kalandiang mayroon kayo. Kung nasa loob ang kati niyo, mabuti naman. ‘Wag na ‘wag niyong ipagyabang ‘yan sa akin,” sabi niya habang hindi inaalis sa akin ang tingin.