Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hadi Mert!Hadi aslanım!"
Gözlerim gelmeyeceğini bilmeme rağmen babamı arıyordu.Adam küçük esnaftı,en fazla kazandığım madalyayla mahalleye hava atardı.Yüz metre sadece...Birinciliyi kazanmam için yüz metre yüzmeliydim.Katıldığım ilk yarışma değildi lakin heyecanıma engel olamıyordum.
Yerlerimizi almıştık,herkes hareketsiz hale geldiğinde hakem düdüğü çalmıştı.Suya her daldığımda Muratın boğulduğu o günü hatırlıyordum.Aynı su da yüzüyorduk ve o aniden boğulmaya başladı.Ben yapmadım yani...
Onu sudan çıkarışımı hatırlıyorum.Babamın suni teneffüsle onu hayata döndürdüğü anlar gözümün önünden hiç gitmedi.Çok düşündüm,onu kurtarmasaydım ne olurdu diye.Annem gider miydi?
"Ha!"
Yüz metreyi tamamlamaya az kalmış dengemi koruyamamıştım.Şimdi sıra beni boğmaktaydı galiba.
"Mert!Mert iyi misin?Mert!"
Bedenimi dışarı çıkarttıklarında derin nefes almıştım.Bu benim ilk başarısızlığımdı.
"Mert iyi misin?"
Başımda duran hocama bakıyordum.Benim için endişelenen gözleri hayal kırıklığını gizleyememişti.Ayağa kalkıp sendeleyerek içeri geçmiştim.Bacağıma kramp girmişti ve ben kaybetmiştim.
"Ne var lan!"
Murat beni aramıştı yedi kez.Garip gelmişti aslında çünkü o beni hiç aramazdı.On sekiz yıl sonra abini ara ama abin duymasın.
"Hastanın nesi oluyorsunuz?"
"Hasta mı?Evet akıl hastasıydı kendisi!Ne oldu?Sonunda annem onu tımarhaneye mi yatırdı?"
"Beyefendi,kardeşiniz intihar etmiş.Hemşireyim ben."
Doğru duymuştum dimi?Benim gözlüklü kardeşim intihar etmişti.Daha dün beni görmeye gelen kardeşim intihar etmiş...Anlamam çok uzun sürdü.Muratın o gün bana veda etmeye geldiğini çok geç anlamıştım.Az önce bacağıma giren kramp meğerse kardeşimin binadan atılan bedeniymiş.
"Ne oldu?!Kim yaptı lan bunu?!Murat!"
Hastaneye gittiğimde Muratın,ikizimin yüzü kanlar içindeydi.Ona ne olmuştu bilmiyorum.Bildiğim tek şey ikizimin intihar edecek biri olmadığıydı.
Benimle beraber hastane koridorunda bekleyen bir kişi daha vardı.Muratla aynı formayı giymişti.
"İçerde yatan kişi benim ikizim!İçerde yatan kişi benim lan!Sen mi yaptın?!"
Çocuğun yakasını kavradığımda gözlükleri yere düşmüştü.Farkında olmadan basıp camını kırmıştım.
"Özür dilerim hıck."
Benden niye özür dilendiğini bilmiyordum bile.Şu tipiyle benim kardeşime bir şey yapamazdı.
"Nasıl oldu?"
"Onlar yaptı..."
"Onlar kim lan?!"
İşte onlar Muratın hayatını mahveden kişilerdi.Onlar kardeşimin gençlik yıllarını mahveden kişilerdi.Onlar ikizimi komaya sokacak kadar iğrenç kişilerdi.
Acaba kim onlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bizim birincilikler şaka mı? Teşekkür ederim hepinize 🥰
