Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onu yine benimle aynı giydirmiştiler.Yüzlerimizin benzemesi yetmiyormuş gibi artık kıyafetlerimiz de benziyordu.Beş yaşımdaydım Murattan nefret etmeye başladığımda.Ben Mert.Muratın ikizi ve ondan beş dakika önce doğduğum için abisi.
O kadar farka rağmen bana benzemesi komikti.Bir kere ben matematik dehasıydım,iyi basketbol oynardım.Onun gibi kafayı okumakla bozmadım,yüzmeye başladım ve şampiyon oldum.Ben şampiyon olunca Muratı da şampiyon yapmak istediler.Daha suya girer girmez boğuluyordu aptal.
Onu boğulmaktan kurtardığımda on yaşındaydım.Ben kardeşimi boğulmaktan kurtardım ama ailemi dağılmaktan kurtaramadım.
Annem babama bağırıyordu.Ben kardeşimi boğacak kadar kötü biri miydim?Valizini toplayıp en kıymetlisinin elini tutmuştu.Yani Muratın...Beni ve babamı Muratla beraber terk edip gitmişti.
"Ben yapmadım baba."
"Biliyorum."
Sekiz yıldır annemi görmüyordum.İkizimi görmeme fırsatım olmasaydı keşke.Keşke annem gibi o da bizden nefret etseydi.Murat liseye gidiyordu,beni görmek için çalıştığım kafeye gelmişti.O günü hatırlıyorum...
Dışarıda yağmur yağıyordu ve o yağmurun altında kedi gibi bekliyordu.Islanmış gözlüğünü bir kaç kez silişine şahit olmuştum.Sikeyim biz ikiziz!Peki o neden bu kadar zavallıydı?
"Ne işin var burada?"
"Doğum günün kutlu olsun abi."
Yüzüme bakarak konuştuğunu hiç hatırlamıyorum.Doğum günümüzde hep karşıma geçip bana mavi kutuda hediye uzatıyordu.Ben hep yaptığım gibi kutuyu almayıp gidiyordum.Neden vazgeçmediğini bir türlü anlamamıştım.
"Defol."
"Abi.."
Yarın yarışım vardı ve Muratı görmek tüm sinirimi altüst ediyordu.Karşımda benden bir tane daha vardı.Zayıf bedeni rüzgarda savrulup gidecek gibiydi.Onun bu haline dayanamamıştım.İçerden ceketimi alıp yüzüne fırlattım.
"Şu haline bak!Senin gibi ikizim olduğu için utanıyorum!Git annenin yanına mumunu üfür!Beni görmeye gelme artık!"
"Ben senin kardeşinim."
"Ağlıyorsun öyle mi?Kız gibi ağlıyorsun birde!Murat defol git elimden kaza çıkacak.Sonra annen gelip bana kızıyor,biliyorsun."
Benim annem onun annesiydi.Benim annem onun için beni bırakıp gitmişti.Benim annem beni hiç sevmemişti.
"Artık gelmeyeceğim."
"İyi olur.Çünkü seni her gördüğümde midem bulanıyor."
Onun ağlayarak koşuşunu izlemiştim.Ben onun gibi değildim.İsmimin hakkını veriyordum,merttim yani.Kimsenin önünden topuklayarak kaçışımı hiç hatırlamıyorum.On sekiz yaşındayız ya...Yediğim boklar çok koymuyordu.
Nereden bile bilirdim...Bir gün sonra Muratın hastanede morluklar içinde yatan bedeniyle karşılaşacağımı.
YENİ HİKAYEM İÇİN ÇOK HEYECANLIYIM!!! SINIRLARI ZORLAYACK HİKAYEME HOŞ GELDİNİZ!
Arkadaşlar telefonum otomatik çeviriyor yazdıklarımı.Ben aynı gün içerisinde 3,4 sayfa yazıp atıyorum.Kusura bakmayın ama gerçekten yazdıklarımı düzenleme fırsatım olmuyor.
Yazı hataları yüzünden özür dilerim.Lütfen bu konu kapansın artık.
