Son sınıf

Baba oğul yüzleşmesi

Sıralamada 1 olmuşuz!Çooook teşekkür ederim

"Allah kahretsin!"

Az önce olanlar gerçek miydi?Keşke rüya olsaydı ve ben bu kabustan uyansaydım.Bir gecede kardeşimi ve kardeşim yerine koyduğum arkadaşımı kaybetmiştim.Benim herkesle savaşım bitti lakin kendimle daha yeni başlıyordu.

"Mert."

Duyduğum ses adımlarımı durdurmuştu.Babam bana sesleniyordu.Ona yüzümü dönemeyecek kadar şaşkındım.

"Baba?"

O gözlerde gördüyüm hayal kırıklığına daha fazla bakamamıştım.Kafamı öne eğip dudaklarımı birbirine bastırdım.Babam her şeyi duymuştu,bu yüzden kırgındı bana.

"Kaldır kafanı."

Cesaretim olmamasına rağmen babamı ikiletmedim.Özür dilerdim hatta gerekirse ayaklarına kapanırdım.Babam beni affedene kadar bırakmazdım peşini.Belki o bana kendimi açıklama fırsatı verirdi.

"Özür-"

Yüzüme yediğim üçüncü tokatı babam atmıştı.İkisi Nihata,son bir tanesi babama aitti.Hakketiysem eyvallah.Sağa düşen yüzümü hemen kaldırıp tekrar babama bakmıştım.Bu kez elini kaldırınca gözlerimi kapattım.Babam ilk kez bana vuruyordu...

"Kendini nasıl tehlikeye atarsın?Bana nasıl haber vermezsin!"

Bana sarılan bedenle neye uğradığımı şaşırdım.Ben babamı ağlatmıştım...

"Baba özür dilerim.Lütfen,lütfen ağlama."

Ona karşılık verip sarılmıştım.Babam neden bana öfkeli değildi?Sanki her şeyi daha önceden biliyormuş gibi...Ya da gerçekten biliyordu.

"Hastanedeki çocuğun sen olmadığını biliyordum."

Kaşlarımı çatarak bakmıştım ona.Annem bir ay sonra benim Murat değil Mert olduğumu öğrenirken babam nasıl hemen anlamıştı?Benim sorgulayıcı bakışlarımı cevapsız bırakmamıştı.

"O çocuğu görür görmez anladım Mert.Seni kim öyle dövebilir?Seni ben büyüttüm,sana kavga etmeyi ben öğrettim.Yer değişmenizin bir sebebi olduğuna inanıyordum.Hiç mi Murata aldığım çilekleri görmedin?"

Benim babam beni çok iyi tanıyordu.Yaşadığım şokun etkisini atlatıp sarılmıştım ona.Teşekkür ederim baba.Her şey için sonsuza kadar teşekkür ederim.

"O kendini koruyamıyor.Annem ona bunu öğretmedi baba.Ben sadece yardım etmek istedim."

"Ölebilirdin!Bıçaklanmak ne demek?Oğlum denize atılmak ne?Polise giderdik bir şekilde hallolurdu!"

"Olmazdı.Çünkü onların babaları senin bana yaptığın gibi evlatlarını koruyor.Babanın koruduğu evladı yıkmak zordur."

Babam elini omzuma koyunca gülümsemiştim.Dolan gözlerimi kırpıp boğazımı temizledim.Babamın önünde ağlamak istemiyordum.Ben ismimin hakkını vermek için sürekli uğraşıyordum ve buna yardım eden tek kişi babamdı.

"Baba Ömer-"

Her şeyi duyduğu gibi Ömeri de duymuştu.Oğlunun bir erkekle ilişki yaşamasına nasıl tepki vereceğini bilmiyordum.Kızsa bile bana göre haklıydı.Ancak bu ilişkiyi sonlandırmamı isterse ne tepki vereceğimi bilmiyordum.

"O senin konun beni ilgilendirmez."

"Ben şimdi gideyim ama konuşmak için geleceğim,söz veriyorum."

"Zorunda değilsin Mert.Her koşulda isminin hakkını vermek zorunda değilsin.Bazen kaç oğlum.Kaç ve canını kurtar."

Benim kitabımda kaçmak yoktu.Çünkü babam bana kaçmak dışında her şeyi öğretmişti.Geç kaldın baba,kaçmayı öğretmek için çok geç.Son kez babama sarılıp hastaneden ayrılmıştım.Bir daha geleceğimi sanmıyordum.Artık herkes kendi hayatına geri dönsün istiyordum.

Gerçekten Muratın hayatını yaşamaktan yoruldum,bıktım usandım.

"Dayı,pamuk şekerleri bana satsana."

Son kalan dört şekeri ben almıştım.Ömere misafirliğe gidiyordum.

 

Gerçek baba...
Arkadaşlar telefonum otomatik çeviriyor yazdıklarımı.Ben aynı gün içerisinde 3,4 sayfa yazıp atıyorum.Kusura bakmayın ama gerçekten yazdıklarımı düzenleme fırsatım olmuyor.

Yazı hataları yüzünden özür dilerim.Lütfen bu konu kapansın artık.