Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hasta abisini soruyor.Nerede,gelmedi mi hala?"
Bazen hiç gelmeyecek olanı bekleriz.Hayatının sonuna kadar bekleyen kişler vardır.Kavuşmayı mahşere bırakan kişiler.
"Ge-gelecek.Lütfen,Mert gelmeden Muratın yanına kimseyi almayın."
Gözlerimi beyaz ışığın altında açmıştım.Ben Murat,aşık olduğum için hayatı cehenneme dönen gerizekalı.Kendime o kadar kızıyorum ki...Aşkın cinsiyeti olmaz sanıyordum.Çok büyük yanılmışım.
Bir şeytanın gülüşüydü hayallerimi çalan.
Uzaktan ne kadar güzel gülüyor diye düşünmüştüm.Ancak sonra anladım,yalnız şeytan o kadar güzel gülebilir.Ölüme hiç yabancılaşmamız için...
"Senden hoşlanıyorum.Umarım bir gün gözlerin gözlerime bakarken kısılır."
Bu benim hayatımı mahveden o nottu.Parmaklarımın kırılmasına sebep olan ilk aşk.Bana aşkı tövbe ettiren ilk aşk.
Parmaklarımı kıpırdattım ilk.Bana ne olduğunu henüz anlamamıştım.Bana o kadar şey olmuştu ki...Ben dövüldüm,bedenimde sayamadığım kadar çok sigara söndürüldü.Benim parmağım kırıldı,yediyim yemekler hep yere döküldü.Ben hep köşeye sıkıştırıldım.
Ve en kötüsü ben hep yardım istedim...
"Hala seviyor musun beni?"
"Ben sadece senden hoşlandım."
Daha yeni uyanmıştım ama hatırladıklarım ağlattı beni.Ben aşık olduğum için çok pişmandım.Zayıf olduğum için,kendimi ezdirdiğim için utanıyordum.
"Lütfen,ne yapacaksan yap ama yüzüme vurma."
Çünkü annem görsün istemiyordum.Birde abim vardı.Abim nasıl bir zavallı olduğumu görüp benden nefret etsin istemiyordum.Bu yüzden sustum,bana olanlara göz yumdum.Aslında gözlerim çok şey anlatıyordu ancak kimse okumayı başarmadı.
"Abin varmış?Videoyu beraber izlersiniz artık."
"Beni taciz ettin!Şimdi tehdit mi ediyorsun?!"
"Nasıl ıspatlayacaksın?Hadi,git ıspatla!"
Ispatlayamazdım.Çünkü kimse benim için kendisini yakmayacaktı.Ben herkes için yanmaya hazırdım.Abimi görmeye gittiğim zamanlar en mutlu anlarımdı.
Neden mi?
Bana ne kadar kızgın olursa olsun beni sevdiğini hissediyordum.İnkar etse bile hareketleri tam aksini söylüyordu.Bende Mert gibi havalı olmak istiyordum.Mert gibi yüze bilmek,matematikte iyi olmak ve en önemlisi babama sahip olmak istiyordum.
Bende eksik büyüdüm.Ancak kimseye kızıp hesap soramadım.Abim çok şanslı,beni her gördüğünde hesap soruyordu.Özür dilerim abi.Kardeşin zavallı biri.
"Şu haline bak!Senin gibi ikizim olduğu için utanıyorum!Git annenin yanına mumunu üfür!Beni görmeye gelme artık!"
"Ben senin kardeşinim."
"Ağlıyorsun öyle mi?Kız gibi ağlıyorsun birde!Murat defol git elimden kaza çıkacak.Sonra annen gelip bana kızıyor,biliyorsun."
O gün abime bir daha gelmeyeceğimi söylemiştim.Çünkü okuldan ayrılıp Kadirden,Kıvançtan,Ömerden hesap soracaktım.Bunu okuldan ayrılmadan yapamazdım,maaleseef okul müdürü şeytanların babasıydı.Ona oğullarının bana zorbalık yaptığını söyledim.Hatta bedenimdeki izleri gösterdim.
"Ne yani,bunları Kadir ve Ömerin yaptığını söylüyorsun öyle mi?Evladım sen aklını kaçırmışsın.Tek kişi göster şahit olarak."
"Kamera kayıtları-"
"Benim çocuklarıma iftira atmaktan vazgeç!"
İftira değil gerçek olduğunu biliyordu.Bana kimsenin yardım etmeyeceğini o gün bir kez daha anladım.Çatıya çıkıp gözlüğümü yere bıraktım.Rüzgar yüzüme onlar gibi sert çarpmıyordu...
"Vazgeç artık.O heriflerin yapacaklarının sınırı yok!Ne istiyorsun ikimizi de harcasınlar mı?!"
"Dimi...Kadirde fotoğrafların vardı senin.Ben konuşursam seni mi yakacak?Benim yaşadıklarımı yaşamadın!"
"Sikeyim durmayacaksın!"
Ne ben durdum ne onlar.O gün intihar etmedim ben.Arkadaşım sandığım kişi tarafından çatıdan aşağı itildim.
Kalbimin sıkıştığını hissediyordum.Yeni uyanmama rağmen sanki biri boğazıma yapışıp nefesimi kesiyordu.Sekiz yıl önceki gibi boğuluyordum.Beni kurtaracak abim neredeydi?
