Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bana Yamaçı anlat."
"O benim arkadaşımdı abi.Kimden hoşlandığımı biliyordu.O notu benim yazdığım ortaya çıkınca onunla da uğraştılar.Ben bilmiyordum.Kadir onu sıkıştırıp bir kaç fotoğraf-"
"Nasıl bir fotoğraftan bahsediyorsun?Sende var mı o fotoğraflar?"
"Bana hediye kutusunda göndermişti Kadir.Annem odaya girince sakladım ancak nerede hatırlamıyorum.Yamaçın çıplak fotoğrafları...Ona bunu zora yaptılar biliyorum."
Hala Yamaça hak kazandırmaya çalışıyordu.İşte beni sinirlendiren şey buydu.Benim ikizim ölümlerden döndü.Felç kalma ihtimali vardı ama o ne yapıyor şu an?Bana Yamaçı savunuyor.Alçıya alınan bacağından utan be Murat.
Yok bu artık saflık değil gerizekalılık!
"Sakın bana onları savunma.Sen hala o heriften hoşlanıyor musun?Eğer öyleyse söyle bana çıkıp o çatıdan atayım kendimi."
Murat benim onlara yaptıklarımı biliyordu.Ancak o piçlerin daha iki gün önce beni öldürmeye çalıştıklarını söylememiştim.Biliyordum,gece uyuyamaz ağlardı.İkizim kendisini suçlasın istemiyordum.
"Yok öyle bir şey.Ben sadece başıma gelenleri senin de yaşamanı istemiyorum."
"Ben oratlığı çöplerden temizleyene kadar okula geri dönmek yok.Şimdi ne yapıcaz onu düşünelim."
Aslında büyük bir çıkmazın içine düşmüştük.Muratı eve bu halde gönderemezdim.Annem zeki kadındı,bu kadarınıda yemezdi.Diyelim ki yedi,ben eve nasıl dönecektim?Antremanlar zaten hayal oldu gitti.Babama neyi nasıl anlatacaktım bilmiyordum.
"Abi."
"Söyle."
"Murat olarak devam edemez misin?"
Kaşlarımı çatarak Murata bakmıştım.Aksini söyler diye düşünmüştüm.Herkes kendi hayatına geri dönsün istemiyordu.
"Ben babamı özledim."
Murat Mert olup babamı görmek istiyordu.Ben anneme kavuştum,iyi ya da kötü farketmiyor.Sıra ikizimdeydi.Onu yıllardır yüzünü göremediyi babasına kavuşturacaktım.Muratı kafamla onaylayıp odadan çıkmıştım.
Diğer kardeşim,can dostum Nihat hala beni bekliyordu.Nihatın telefonunu alıp babamın numarasını yazdım.
"Ara babamı.Çok büyük bir kaza geçirdiğimi ve hastaneye gelmesini söyle."
"Yok artık!Lan siz hepiniz aklınızı mı kaçırdınız?Murat senin yerine geçemez lan!Ne kadar farklısınız görmüyor musun?"
Biz görüyorduk,arkadaşlarımız görüyordu ancak ailemizin göreceğini sanmıyordum.Anne ve babam birbirine o kadar uzaklaşmıştı ki,bizi ayırt edeceklerini sanmıyordum.Artık kardeşimin istekleri gerçekleşecekti.Murat yeniden hayata döndü ve bu hayatı doyasıya yaşayacaktı.
Çünkü abisi onun için her şeyi ayarlamıştı...
Babam kaza yaptığımı duyunca korkmuştu.İlk kez onun sesinin titremesine şahit olmuştum.Özür dilerim baba.Evlatların başka çıkış yolu bulamadı.
"Mert!Oğlum iyi misin?"
Babam Murata sarıldığında ben onları dışardan izliyordum.Muratın dolan gözleri beni bulduğunda gülümsemiştim.Babamın ona sarılması gerçek gibi hissettirmemişti.Kardeşimin elleri havada kalmış,ne yapacağını şaşırmıştı.
Hadi sarıl babana.Onsuz geçirdiğin yıllara sarıl kardeşim.
"S-seni çok özledim baba."
O da seni çok özledi Murat.Ben babamın yaktığı her sigarada seni özlediğini hissediyordum.Bazen bana bakarken daldığında seni hatırladığını biliyordum.Babamı şimdilik sana veriyorum.Ama kısa sürede geri alacağım.
"Ömer!Ömer sen ne yaptın?!Bıçağı o ite vermek ne demek?!Cevap ver lan bana!"
Bazı kişilerin korumak anlayışı farklıydı.Koruyacağı kişi şeref yoksunu olsa bile onu korumak için her şeyi yapardı.Ömerde öyleydi işte.Benim Murat için yaptıklarımı o Kadir için yapıyordu.Beş para etmeyecek herif için.
"Senin için yaptım!Ben yandım,sen yanma istedim!Kıvanç mı harcandı?Umrumda değil.Ben sana sıra gelmesin diye her şeyi yaparım.Neden biliyor musun?Çünkü ben seni çok seviyorum abi.Gerekirse yine canım yansın ama sana bir şey olmasın."
Ben bu savaşta kazanacaktım.Ancak çok büyük kaybedip öyle kazanacaktım.
