Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Korkma,ikimizde iyiyiz.Benim bedenim sağlammış Murat.Doktor öyle söyledi yani hızlı toparlanacağım.Keşke sen de hemen uyansan.Bana kızıp bağırmanı istiyorum ikizim.Bir abi kardeşini nasıl koruyamaz?Aklım almıyor..."
Aklımın almadıklarını yaşıyordum.Öfkesine sahip çıkamayan orospu çocukları yüzünden hayatım değişti.Artık antremanlara katılamıyordum ve beni en çok üzen buydu.Babama söylediğim yalanları düşününce kendimden nefret ediyordum.
Biz babamla en kötü günlerimizde beraberdik.Ben şimdi en berbat günlerimi babamsız yaşadığım için ona ihanet ettiğimi sanıyordum.
"Umarım kardeşin uyanır.Bu oyun bir an önce son bulsun istiyorum!"
"Bu oyun intikam almadan bitmeyecek.Karar ver artık yanımda mısın değil misin?"
Nihatın yanımda duracağını bilmeme rağmen yine de sormuştum.Belki karar değişikliyi yapardı ne bileyim.Benim iki kardeşim vardı aslında.Biri Murat diğeri Nihattı.Belkide Nihatın varlığıydı beni Murattan uzak tutan.
Annemi benden çaldığı için öfkeliydim ona.Annem onu benden çok sevdiği için kızgındım ona.Hala aklım almıyor,annemin sevgisi nasıl onu koruyamadı?
Annemi ve babamı ikna etmiştim.Babama hafta sonu gelemeyeceğimi,anneme arkadaşım da kalacağımı söyledim.Kadın hala senin arkadaşın mı var diye soruyor...Var anne.Benim arkadaştan öte kardeşim var.
"Senin Mert olduğunu biliyorlar zaten.Kaşınıp kaşınıp sana gelecekler.Bizde kaşırız kardeşim,dimi?"
Sırıtıp cebinden sigara çıkarmıştı.Bir tanede kendime almak için uzandığımda izin vermemişti.Karnımı işaret edince gözlerimi devirmiştim.Evet hala yaralıydım.Anneme gitmemek iyi bir fikir değildi.Çünkü Nihat annemden daha çok annelik yapıyordu.
"Nereye Ömer?"
"Odama çıkıyorum abi.Bir süre yalnız kalacağım."
Ben her şeyden habersiz yatağımda uyurken biri beni kurtardığı için bedel ödeyecekti.Yine çok geç haberim olacaktı olaylardan...
"Nerede Ömer?!Nerede o salak kardeşin?!"
"Doğru konuş lan!Yine niye geldin?!"
"Mert ölmemiş!Kardeşin gelip hastaneye götürmüş herifi!Onu döven iti ne diye kurtarıyor?!"
İlerde Kıvançın Kadire sorduğu soruyu ben bizzat Ömere soracaktım.O gözlerde gördüğüm pişmanlık gerçek miydi?Gerçek olsa bile ben onu affeder miydim bilmiyorum.Muratın affetmesine izin verir miydim,bilmiyorum.
Geç kalınmış pişmanlığın kimseye hayrı olmazdı.Aksine,tüm planları mahvederdi.
"Yalnız kalmak istediğimi söyledim."
"Merti sen kurtarmışsın?"
Her koyun kendi bacağından asılırdı işte.Bazen hamle yapmana gerek kalmıyordu.Muratla aramızda bir fark daha vardı.Benim kardeşim iyi kalpliydi.Maalesef yanlış insanlar içindi iyi kalbi...
Kolyem yoktu.Muratın doğum günüme hediye ettiği kurt kolyemi düşürmüş olmalıydım.Kardeşim uyandığında ona ne söyleyecektim?Yıllardır kabul etmem için beklediğin hediyeyi kaybettim mi?
