Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Mert?"
Yamaçın havalanan kaşlarına bakmıştım.Onu anlıyorum çünkü şu an Murat gibi gözüküyordum.Gözlüğümü takıp,saçlarımı öne döküp sırtıma çantayı almıştım.Murat gibi sürekli kafamı öne eğmekten neredeyse boynum kopacaktı.
"Mert değil Murat."
"Murata benzemişsin..."
"İkizim olduğu için olabilir mi?"
Önümdeki binaya bakarak yumruklarımı sıkmıştım.Herkes gülüp eğleniyordu.Bu kadar kişi benim kardeşime de gülmüşdür dimi?İşte gelmiştim,Murat için buradaydım.Daha bahçeye adımımı atar atmaz bir kaç kişinin bana bakıp kendi aralarında konuştuğuna şahit olmuştum.Hatta beni parmağıyla gösterenler vardı.
Hiçbir şeyden haberim olmasaydı eğer Muratın ünlü biri olduğunu sanardım.Ancak ben kardeşime yapılanları biliyordum.Hayır,bildiğimi sanıyordum.
"Mert, yani Murat koridorun sonundaki sınıf bizim.Sen hep arkada yanlız oturuyorsun.Bende hep sol tarafında oturuyorum.Teneffüste sınıftan çıkmayız,gerekirse kantine inmeyiz hatta lavaboya gitmeyiz."
"Robot muyuz lan biz?Mertim ben Mert."
Anlaşılan Yamaça kendimi tanıtmalıydım.Onun peşine takılıp sınıftan içeri girmiştim.Sanki sınıftan içeri girmemi bekliyorlarmış gibi hepsi bana dönmüştü.
"Nasılsın dört göz?Gömleğine pek bir şey olmamış.Yanmadın dimi?"
Kolunu omzuma atan çocuğa bakıyordum.Benden bir kaç santim uzundu.Ensesindeki saçlarını maviye boyatıp kendisini havalı sanıyordu galiba.
"Hayır."
"İyi,bir dahakine yanarsın o zaman."
Onun sırıtan yüzüne yumruğumu çakmamak için zor duruyordum.Gözlerim Yamaçla buluştuğunda kafasını çevirip yapmamamı işaret ediyordu.Yanağımdan makas alıp giden çocuğun ardından bakıyordum.
"Kim o it?Piçin özür dileyeceğini sanmıştım."
"Kıvanç o.Kadirin arkadaşı."
"Kadir kim lan?"
Yamaçın kaçırdığı gözlerinden anlamıştım asıl kahramanın kim olduğunu.
"Kadir kim?"
"Müdürün oğlu.Kadir,birde kardeşi var Ömer."
"Ne güzel,ortak noktamız varmış desene."
Ortak noktamız kardeşlerimizdi.Ne kadar Muratın yanında olmasam da,kardeşimin hareketsiz yatan bedeni için tüm dünyayı yakardım.Ben hiç kaybedecek bir şeyimin olmadığını sanırdım.Muratı kanlar içinde görene kadar.
Sınıfa giren iki kişiye bakmıştım.Kadir benimle aynı boyda,bedeni benden hafif daha yapılıydı.Ellerini cebine sokup ağzında sakız çiğniyordu.Herif at gibiydi amına koyayım.
"Daha dün gelmeyeceğim diyordun?"
Yamaçın yanında boş kalan sandalyeyi çekip karşıma oturmuştu.Yanılmamıştım,hikayenin asıl kahramanı oydu.Yüzüne mal gibi bakıp ne anlatacağını bekliyordum.Gözlerime uzun uzun baktığını geç farketmiştim.
Öne eğdiğim başımı kaldırıp ona bakmıştım.Murat gerçekten intihar etmişti.
"N-ne?"
"Abi çok uğraşma ya baksana,ağlayacak gibi."
Onun kardeşi yanındaydı ve onlar beraber zorbalık yapıyordu.Ama benim kardeşimin yaşayıp yaşamayacağı belli değildi.
"Dersten sonra seni bekleyeceğim.Belki o videonun yeni versiyonunu çekeriz,ne dersin?"
Tırnaklarım avcumu kesecek gibiydi neredeyse.Zorbalık diyordum bu heriflerin yaptığına.Yemin ederim zorbalık onların yaptığı şeyleri hafifleten bir kelime.Şu piçler insan olamazdı.
"İndir lan bakışlarını!"
"Bekle,geleceğim."
Kadir denilen orospu çocuğu sandalyeden kalkıp kolunu kardeşinin omzuna atmıştı.Sınıftan çıkmadan önce bana göz kırpıp gülümsemişti.Yaptıklarından keyif alan o suratını mahvetmek için sabırsızlanıyordum.
"Ne videosundan bahsediyor o piç?Bana neyi anlatmadın Yamaç!"
Kafasını öne eğip ağlıyordu.Düşünsenize,kardeşimin arkadaşı bile ağlıyor.Ben öğrendiğimde herhalde aklımı yitirecektim.On sekiz yaşındayız ya...Hayatının hükmünü neden şeytana verirsin?
