"Seni eve götürmezsem Kadir ağzıma sıçar.Hadi kalk!"
"Defol git!Ben burada bekleyeceğim.Mert çok özür dilerim.Çok pişmanım,çok özür dilerim.Lütfen yalvarırım ölmemiş ol.Beni bu vicdan azabıyla yaşatma ne olur..."
Denize düşen balığı balıkçı bulurdu işte.Gözlerimi açınca beyaz sakallarla karşılaşmıştım.İlk öldüğümü sanmıştım ancak sonra yaşlı bir dedenin eline düştüğümü anladım.
Noel baba gerçekti sanırım.
Adamın sakallarına bakıp gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.Yine ölmemiş,hayata tutunmayı başarmıştım.Suyun altında ellerimi açtığımı hatırlıyordum.Suyun üzerine çıkıp elimi uzatmıştım ve bu adam elimi tuttuğu gibi bedenimi kayığa çıkarmıştı.
"Şükürler olsun iyisin."
Kurumuş dudaklarım suyla kavuşunca rahatlamıştım.Kefenin cebi olsaydı eğer ora bıçak koyardım.Beni öldürmek için gelen azraili bıçaklar kefene sokardım.
"Atladığını gördüm evlat.İntihar etmek için genç değil misin?"
Dedenin benim için bıraktığı tepsiyi şimdi farkediyordum.Yok bana böyle bakılacaksa eğer ben hiç ayaklanmayayım.Sıcak mercimek çorbasını ekmekle beraber mideye indirmiştim.Kurt gibi acıkmak bu olsa gerek.
Dedenin benim için aldığı ilaçları görünce derin nefes verdim.Bu iyiliğin karşılığını ödemem gerekiyordu.Cüzdanımı kaybettim,telefonum sizlere ömür.Ben geri nasıl dönecektim?
Yanan sobaya baktım bir süre.Küçük bir ev nasıl bu kadar sıcak tutardı insanı?Ben annemle yaşadığım evde o kadar çok üşüyordum ki...Sevgiymiş meğer insanı ısıtan,kalbini sıcak tutan.Bir kez daha söylüyorum,seni çok özledim baba.
"Evlat,senin gibi bir balık daha yakaladım."
Dedenin açık bıraktığı kapıya bakmıştım.Karşımda azraili görsem bu kadar şaşırmazdım.
"Ömer?"
"Yaşıyorsun!"
Boynuma sarılan sıcaklıkla neye uğradığımı şaşırmıştım.Dede afallayan gözlerime gülümseyip kapıyı kapatmıştı.Bize konuşma fırsatı verdiği için bir kez daha ona teşekkür etmeliydim.Ellerim Ömerin beline çıkmıştı.
"Sen de yaşıyorsun..."
"Allahım çok şükür.Öldün sandım!"
"Bende.Benim yüzümden abin seni öldürdü sandım."
"Bende.Benim yüzümden abim seni öldürdü sandım."
İkimizde birbirimizin öldüğünü sanıyorduk.Aynı kişi tarafından öldürülmek ne kadar acı verici olurdu,dimi?
"Özür dilerim Mert.Çok özür dilerim gerçekten.Abime ben söyledim,o videonun gerçekte nasıl çekildiğini."
"Doğruyu söylemişsin,neden özür diliyorsun?"
"Benim yüzümden ölmeni istemiyorum."
Yanıma oturan üzgün gözlere baktım.Keşke abinin değil senin ellerinde ölseydim Ömer.Bir piçinde elinde ölmektense,pişmanlık duyan birinin kucağında kapardım gözlerimi.Ömerin yüzüne yeni yaralar eklenmediği için mutluydum.
"Mert?Neredesin lan sen?!Pezevenk arıyoruz açmıyorsun!"
Şimdi ben ölümlerden döndüğümü bu herife nasıl anlatayım.Okulu ateşe verir,Kadiri yakardı.
"Anlatacağım.Sen hiç hastaneye uğradın mı?"
"Paşam kardeşin uyandı ne anlatıyorsun sen!Çocuk uyandı seni soruyor!"
"N-ne?Murat uyandı mı?"
Ömerin gözleri gözlerimi buldu.Şaşırarak yüzüme bakan gözlere bakarak yutkunmuştum.Biz iki abi-kardeş ölüme meydan okuyup kazanmıştık.Bekle beni kardeşim abin geliyor.
Bu günlük bu kadar.Arkadaşlar telefonum otomatik çeviriyor yazdıklarımı.Ben aynı gün içerisinde 3,4 sayfa yazıp atıyorum.Kusura bakmayın ama gerçekten yazdıklarımı düzenleme fırsatım olmuyor.
Yazı hataları yüzünden özür dilerim.Lütfen bu konu kapansın artık.
