Beckett Clainfer (Wild Men Series #24)

Chapter 8

BIGLA NA lang lumuhod si Director Valeria sa harapan ni Vivianne, dahilan para manlaki ang mga mata ng babae.

“A-Anong—”

“Sorry, Vivianne!” Nagmamakaawa at medyo paiyak na ang boses ng direktor. “A-Alam kong mali ang ginawa ko kanina. H-Hindi dapat kita p-pinahiya dahil lang sa ganoon… I'm sorry! Hindi ko na 'to uulitin!”

Vivianne was frozen in her spot. Hindi niya alam ang sasabihin, at hindi rin niya alam ang mararamdaman dahil ramdam niya ang pagiging desperado sa taong nasa harapan niya.

“As you should.”

It was Beckett who interjected as he pulled Vivianne slightly away from Director Valeria, lalo na nang lumapit pa nang husto ang direktor para sana hawakan si Vivianne sa kamay nito at magmakaawa nang husto.

“Let's go,” saad ulit ni Beckett, ngunit hindi katulad kanina ay hindi na niya hinintay ang isasagot ng dalaga.

Nanatili ang kamay ni Beckett sa palapulsuhan ni Vivianne hanggang sa naglakad na sila palabas, at naririnig nila ang walang katapusang paghingi ng tawad ng direktor hanggang sa tuluyan silang makaalis sa studio.

“I still have another shoot,” ani Beckett nang magpunta sila sa parking lot.

“I know,” sagot ng dalaga. “Binigay mo sa akin ang schedule mo kanina.”

“Can you still work?” tanong ni Beckett, nag-aalala pero pinanatili niyang malaming ang kan'yang boses.

Hindi na kasi sa studio ng Syneverse Entertainment ang susunod na photoshoot. Beckett doesn't spend photoshoots inside their studio, but they made Director Valeria an exemption.

Kilala kasi si Director Valeria sa larangan ng photography. Magaling din naman itong magtrabaho, pero ayaw nito ang naiistorbo—Katulad na lang kanina.

However, Beckett made a mental note not to do those kinds of things again. Lahat ng mga susunod niyang shoot ay sa ibang lugar na.

“Hindi ko dinadala ang personal kong problema sa trabaho, kaya huwag kang mag-alala,” sagot ni Vivianne sa medyo malamig na tono.

“Basta huwag ka lang tatanga-tanga,” sagot ni Beckett bago dumilim ang paningin nito.

His words were a tease and a warning intertwined with each other. Hindi man niya nagustuhan ang inasta ni Director Valeria kanina, ngunit hindi rin niya nagustuhan ang pagiging unprofessional ni Vivianne.

“Opo,” magalang na sagot ng dalaga sa kabila ng inis nito bago niya isinara ang pinto kung saan pumasok si Beckett, at saka naman siya sumakay sa passenger seat.

The ride was long yet smooth. Ginamit ito ni Vivianne at Beckett para makapagpahinga mula sa nangyari kanina.

To be honest, Vivianne didn't care about that director anymore. She didn’t care if he humiliated her and apologized afterward. Nasa ibang lugar na ang isip niya, at nasa Allamino Mansion na iyon.

She wondered who was the unlucky person who partnered with their company again. Kapag nakita niya ang taong iyon ay magbibigay siya ng warning para hindi naman ito maging kawawa sa huli.

Little did she know, Beckett was staring at her the whole time. He remembered how he approached Director Valeria and warned him using a cold, dangerous voice that only a few people could hear.

Unfortunately, Director Valeria became one of them.

“I know she made a mistake, but you don't need to go this far, director,” Beckett muttered and patted the man on the shoulder. “Cancel the shoot. If I hear unwanted and ridiculous rumors about this, I’ll pull your career to the pits of hell, and you won’t be able to go back anymore.”