Beckett Clainfer (Wild Men Series #24)

Chapter 22

BECKETT WAS taken aback as he saw Vivianne, pero hindi niya iyon ipinahalata. Kalmado niyang inilapag ang phone bago nakipagsukatan kay Vivianne ng tingin.

"It's too early. You should sleep more," said Beckett, raising a brow as he played with his lower lip using his fingers. "Or... should I help you sleep?" he added, teasing her.

Pero hindi sumagot si Vivianne. Nanatili lang na nakakunot ang kan'yang noo habang tinititigan ang lalaki, bagay na pinagtaka at ikinatakot ni Beckett nang bahagya.

'Did she hear me talking? I thought she's sleeping,' ani Beckett sa isipan bago pinasadahan si Vivianne ng tingin.

Vivianne wearing his white polo with only an underwear underneath. Bahagyang magulo ang buhok nito, at mapupungay rin ang mga mata. Imbes tuloy na isipin ni Beckett kung nahuli ba siya ni Vivianne ay iba na naglalaro sa isip niya.

He wanted to rip her shirt, suck her n.ipples, finger her p.ussy, and f.uck her until she can't think of anyone else but him. Biglang umigting ang p.agkalalaki niya, at napadako ang tingin ni Vivianne roon.

"Don't stare at it like that. It might bite you," Beckett said in a playful yet serious tone. He placed one leg onto the other so he could control his already hard manhood.

"Ang manyak." Umirap si Vivianne pero unti-unting sumilay ang ngiti sa labi nito. "Halos hindi na nga ako makalakad kagabi kakabayo mo."

"And I would love to do more—"

Hindi na pinatapos ni Vivianne ang sasabihin ni Beckett nang mabilis siyang umiling habang iwinawagayway ang mga kamay. "Hep hep! Pagpahingahin mo muna ako."

Beckett only chuckled in response, given how cute his woman is. "Sleep now, woman. This day is such a heavy day for you."

"Sa'yo rin naman. Pero bakit hindi ka pa natutulog?" nakakunot-noong tanong ni Vivianne bago hinilot ang sentido. "Naalimpungatan ako nang maramdamang wala ka."

It was the truth. Masarap nga ang naging tulog ni Vivianne pero hindi naman maganda ang panaginip niya. She dreamt that Alfred was trying to kill her because of what she did. Natakot siya kaya bigla siyang nagising, pero mas dumagdag lang ang takot niya nang inakala niyang mag-isa lang siya sa lugar na hindi naman pamilyar sa kan'ya.

Beckett raised a brow, the same as the side of his lips. Nakahinga siya nang maluwag dahil hindi siya nahuli ni Vivianne na nakikipag-usap kay Nathan para imbestigahan ang pamilya nila, pero hindi lang 'yon ang naramdaman niya.

He felt how his cheeks reddened, too.

"Did you miss me?" tanong niya, sinusubukang itago ang kilig dahil alam niyang aasarin siya ni Vivianne kapag nakita iyon.

"Asa ka naman." Vivianne rolled her eyes, which Beckett found cute and seductive at the same time. "Halika rito. Matulog tayo." Tinapik niya ang kama, inaanyayahan si Beckett na tabihan siya. "Tulog lang, ha? Sobrang sakit pa ng katawan ko."

Humalakhak si Beckett bago umiling. "Of course, unless you're already insinuating the opposite of your words."

"Hoy! Totoo 'yong sinasabi ko—"

Naputol ang sasabihin ni Vivianne nang biglang lumapit sa kan'ya si Beckett at hinalikan siya. Kaagad na napapikit si Vivianne bago humigpit ang pagkakahawak nito sa bedsheet. As Beckett kissed her passionately, her body started burning up.

Alam niyang sa mga oras na 'to ay baka siya pa ang humiling kay Beckett na angkinin siya. Pero bago pa man tuluyang mag-init ang mga katawan nila at bago pa man mawalan ng kontrol si Beckett sa kan'yang sarili ay lumayo na ito.

Beckett kissed her forehead and muttered, "Let's sleep now."

"Hmmm."

Tumango si Vivianne bago humiga, na sinundan naman ni Beckett. Ginawang unan ni Vivianne ang braso ng lalaki bago muling bumalik sa pagtulog. Minutes later, Vivianne peacefully slept again with Beckett beside him.