හිරුගෙන් ඔබ්බට...

61. නතාශා

“මේ මං දැන් යන්න ඹ්න. නැත්තම් තාත්ති මාව අතුරුදන් ලිස්ට් එකට දාවි....”

මං හිනාවෙලා අයියගෙන් ඈත්වෙන ගමන් හෙල්මට් එක අරන් ඔලුවේ දාගත්තා. වෙන මොකේටවත් නෙමෙයි මගේ මූණේ වර්ණ විපර්යාසේ අයියා දකින්න කලින්. ඒත් එක්කම වගේ චැනල් සෙන්ටර් එකේ දොර ඇරුනේ පුදුම වේගෙකින්. මං හිතුවෙම දොරේ සරණේරු ටික දොර ඇරපු එකාගේ අතේ කියලා.

“මොකක්ද මෙතන වෙන නාඩගම.....”

හයියෙන් වහින වෙලාවක හෙණගහනවා වගේ මහ ටකරම් සද්දයක් ආවා. ආ.. මේ අපේ ආකේෂ් අයියගේ ආදරණීය උරචක්‍රමාලෙනේ. කෙටියෙන්ම කිව්වොත් නතාශා. අනේ හොදා. දැන් ඇදගෙන ඇවිත් තියෙන්නෙත් වියතක විතර සාය කෑල්ලක්. රෙදි යාරෙකින් මං හිතන්නේ මෙයා ඇඳම් 10ක් 15ක් විතර මහනවා ඇති. අයියට ලාභයි. අම්මපා.. මං මේ කෙහෙම්මලක් හිතනවා. මෙයානම් ආකේෂ් අයියා වගේ අහිංසකයෙක්ට කොහොමවත් ගැලපෙන්නේනෑ. වැඩේ කියන්නේ මේකි ආපු වේගෙන්ම මගේ ජැකට් එක මිරිකලා අල්ලගෙන මාව ඒකි ලගට ඇදලාගත්තු එකනේ. මේ මොකෝ මාව කන්න හදන්නේ. බයෙත් බෑ. මිනීමාලු කාලා වගේ කටත් රතුම රතුයි. අම්මපා මට හිතුනෙම ලේ බොන්න ආවා කියලා..

“උදේට කෑවේ නැද්ද..”

“ආ......”

“නෑ මං ඇහුවේ මාව කන්න හදන නිසා....

ආකේෂ් අයියට හිනාගියේ මහ සද්දෙට. නතාශා රවලා බැලුවා බැලිල්ලක් සීතලවෙලා යන්න. අයියා උරහිස් ඇකිළුවත් මූණේ හිනාව නම් දශ‌මෙකින්වත් අඩුවුනේ නෑ.

“තමුසෙගෙන් මට දෙයක් අහන්න තියෙනවා...”

“ඉතින් අහනවා. ආ.. පොඩ්ඩක් ඉන්නවා පොඩ්ඩක් ඉන්නවා. අහන්න කලින් මගේ ජැකට් එකෙන් අත ගන්නවා..”