නාරං සීයගෙන් ඉල්ලගත්තු අපේ සීයගේ ඩුබායි නම්බර් එක ඩයල් කරලා මං හිටියේ බොක්කේ බිත්තර තම්බ තම්බ. එයා ඩුබායි හිටියත් ලංකාවේ නම්බර් එකක් පාවිච්චි කරේ නාරං සීයට කතාකරන්න ලේසිවෙන්න. නාරං සීයා මෙහෙම හිටියට හොඳ ඔත්තුකාරයෙක්. අපි ඉපදුණු වෙලේ ඉදලා අද වෙනකම් ෆොටෝ සීයා අපේ සීයට යවලා. මොනවාවුනත් ජීවිතේට කතාකරලා නැති සීයා එක්ක කතාකරන්න මට බය හිතුනා. සීයා කියන්නේ මොන වගේ චරිතයක්ද කියන දේ ගැන මට පුංචිම අදහසක්වත් නෑ. නාරං සීයා කිව්ව දේවල් වලින් සීයා ගැන ප්‍රතිරූපයක් මවාගන්න අමාරුයි. ඒවා නිකන් ග්‍රීක් වගේ. ෆෝන් එක රින්ග්ස් යන සද්දේ මට ඇහුනේ හරියට මගේ පපුව ඇතුලෙන් රින්ග් වෙනවා වගේ. ෆෝන් එක කනේ තියාගෙන කඩි කනවා වගේ මං රූෆ්ටොප් එකේ එහාට මෙහාට කිලෝමීටර් ගාණක් ඇවිද්දා.
“හෙලෝ...”
සීයගේ ගාම්භීර කටහඩ එහා පැත්තෙන් ඇහෙද්දි මගේ කකුල් දෙක ලොක්වුනා වගේ දැනුනේ. ඒ කටහඬ හරිම සැර එකක්. ඒත් මොකක්ද මන්දා අමුත්තක් තිබුනා.
“කවුද මේ. බණ්ඩාරේ මාමේ. ඔයාද..”
සීයා එකදිගටම ප්‍රශ්ණ අහද්දි මං ගොලුවෙලා ගියා. දිව වේලිලා ගිහින් කතාකරගන්න වචනත් මට නැතිවුනා.
“හෙලෝ...”
සීයා ආයෙම කතාකරද්දි මං අමාරුවෙන් හරි වචන එකතු කරගත්තේ සීයාව මඟෑරෙයි කියලා බයට.
“සීයාප්පච්චි..”
“දෙයියනේ පැටික්කි..”
සීයා තත්පරෙන් මාව අඳුරගත්තා. පැටික්කි කියලා සීයා කතාකරේ පුදුමාකාර ආදරේකින්. ඒ ආදරේ මගේ පපුවටම දැණුනා.
“මගේ පැටියෝ. මේ ඔයාද රත්තරන්. මට හිතාගන්නත් බෑ දෙයියනේ. මගේ පැටියෙක් මට කතාකරා කියලා. මගේ මැණික ඔයා කවුද මැණික. සීයප්පච්චිට ඔයාව වොයිස් එකෙන් අඳුරගන්න බෑනේ මගේ රත්තරන්.”
“ම...මං... තරූ..”
“අනේ ස්විටි මැණික. මගේ පුතේ.. හොඳින් ඉන්නවද රත්තරන්. දෙයියනේ මට අදහගන්නත් බෑ.”
YOU ARE READING
හිරුගෙන් ඔබ්බට...
Acciónවෛරය... පලිගැනීම.. වේදනාව අතරේ... සහෝදරත්වයෙන්.. ආදරයෙන්.. මිතුදමෙන්... ජීවිතයට පාර සෙවූ ඒලියන් කෙල්ල... ❤️🥰
