හිරුගෙන් ඔබ්බට...

62. කිත්නුක අයියගේ ආදරේ

උන් දෙන්නට ඹ්න මංගල්ලයක් කරගන්න කියලා මං එන්න ආවා. මඟදි ස්ටුඩියෝ එක පැත්තට හැරෙව්වේ කාලෙකින් දෙන්නා දැක්කේ නැති නිසා. කිත්නුක අයියා ගැන එදා කිව්ව දේවල් එක්ක යන්න කම්මැලි හිතුනත් කමක්නෑ කියලා මං ආයේ ගියා. ඇතුලට යද්දි සූ ගාලා සෙනඟ. මං එනවා දැකලා විහස් අයියා එන්න හැදුවත් දෙන්නගේ වැඩ පාඩු කරන්න ඹ්නනැති නිසා මං අතින් කාමරේ පැත්ත පෙන්නලා ඒ පැත්තට ආවා. අයියගේ චැනල් සෙන්ටර් එක අස්කරපු නිසාද මන්දා මට මහන්සියක් දැණුනේ. බඩේ තුවාලෙත් යාන්තම් කැක්කුම ආවා. ඒක නිසාම මං තුවාලෙට අත තියාගෙන පුටුවේ වාඩිවෙලා එතන තිබුන දිග මේසේ ඔලුව තියාගත්තා. ටිකකින් ඔලුවට සනීපයක් වගේ දැනුන නිසා මං ඔලුව උස්සලා බලද්දි විහස් අයියා මගේ ඔලුව අතගානවා. මං ඔලුව ඉස්සුවේ යාන්තමට හිනාවේගෙන. මගේ මූණේ තිබුන වෙනස නිසාද මන්දා මූණ අදුරුවුනා.

“නංගි උඹ හොදින්ද. මූණත් එක්ක මැලවිලා....”

“නෑ හලෝ. ඇඟට ටිකක් ෆිට් මදි වගේ. ඒකයි ඔලුව තියාගත්තේ....”

“ඇයි බං. තුවාලෙත් අල්ලගෙන. යමුද ආකේෂ් අයියා හම්බවෙන්න.....”

විහස් අයියා එහෙම කියද්දි මගේ ඇඟ සීතලවෙලා ගියේ දැනට ටික වෙලාවකට කලින් වෙච්ච ඇක්ෂන් ඩ්‍රාමා එක මතක් වෙලා. මං කෙලින් වුනේ ඉද්ද ගැහුවා වගේ.

“නැතුවට කමක්නෑ. මැරුනත් මෙහෙම ඉන්නම්. අම්මෝ......”

“මොකෝ බං. ආකේෂ් අයියා එක්කත් අවුලක් දාගත්තද...”

“ඌ එක්ක නෙමේ. උගේ වෙන්න ගැණි එක්ක. ඒක හොද ගෑණි. වෙල මැද්දේ හිටවපු පඹයා වගේ...”

“මොකෝ බං මේ..”

විහස් අයියා හිනාවෙවී අහද්දි මං විස්තරේ කිව්වා. මූණේ හිනාව තවත් පලල් වුනා. මූට නම් මොකෝ. අර ඇටකටු ගොඩේ වැදිලා තාම මගේ අත පුපුරු ගහනවා. අපි දෙන්නා කයිය ගගහා හිටිය තැනට ආවේ කිත්නුක අයියා. එයා එද්දිම මට බිම බැලුනේ එදා විහස් අයියා මේකා මට කැමතියි කිව්ව කියලා මතක් වුනාම. කිත්නුක අයියගේ මූණ බලන්න නිකන් මොකක්ද මොකක්ද වගේ. කිත්නුක අයියා එද්දිම වගේ විහස් අයියා නැගිටලා ගියා. ඒ මොකෝ අර.. මං බැලුවේ විහස් අයියට එකපාරට වුනේ මොකක්ද කියලා. කවුරුවත් උන්දැට යන්න කිව්වේ නෑනේ. ඒත් ඊට කලින් කිත්නුක අයියා මගේ ලගින් වාඩිවෙලා මගේ අත්දෙකම අල්ලගත්තා. මගේ ඇඟ දිගේ නිකන් කරන්ට් එකක් ගියා වගේ දැනුනේ.