Alas 7 nadin nang gabi ng makauwi ako sa bahay sobrang pagod ng araw nato pero na enjoy naman ako, sa dami ba namang ginawa namin ni Emma kanina.
Kahit na sa kunting oras ay nawala din ang pagka lungkot ko sa Bahay nato ang laki laki nga ng Bahay nato sobrang tahimik naman di katulad sa probinsya umaga palang maririnig muna ang mga huni ng ibon at ang alon ng dagat.
Pagpasok ko sa bahay ay bumungad sa akin si manang,
"Ginabi ka ata?" Kita ko itong nagkakape sa sala habang nanonod ng balita, lumapit ako kay manang at nag mao rito, umopo ako sa tabi nya at sinandal ang ulo ko sa balikat nya,
Ang sarap sa feeling! buti pa si Raiko may mommy na nga may manang pa, si manang Nelia na ang nagpalaki kay Raiko dahil busy ang parents ni Raiko noon, kaya naging pangalawang nanay na ni Raiko ni manang,
"Nagkita lang po kami ng kaibigan ko, yung kinikwento ko sayu noon" hinaplos naman nito ang ulo ko.
"Na enjoy ka ba?" Inalis ko ang ulo ko sa balikat nya at tinignan sya na nakangiti.
"Sobra po manang" ngumiti lang ito sa akin at hinawakan ang kamay ko,
"Deserve mo yan, dapat maging masaya ka lang lagi ha" tumango ako at ngumiti sa kanya,
Para na talagang nanay ko si manang sobrang thankful ko dahil maynagmamahal parin sa akin kahit na di nila ako tunay na kadugo.
Nagpa-alam muna ako kay manang na magbibihis lang ako saglit, pagkapasok ko sa kwarto ay dumeritsyo na ako sa closet at kumoha na nang pangtulog.
"thank you sa masayang araw nato lord!" Pinagdikit ko ang kamay ko at pumikit,
Humiga na ako sa kama at naalala ang nakita ko sa mall, kahit na hindi pa sinagot ni Julia kung ano ang meron sila ni Raiko ay parang alam ko na kahit Hindi nya sabihin, nanikip ang dibdib ko sa aking naalala, I always tell to my self na ako ang Asawa at mas may karapatan ako! pero habang inaalala ko ang mga binitawang salita ni Raiko sa akin ay nanghihina ako, Kaya ko pa namang tiisin ang sakit.
Ganito pala ang feeling na maymahal ka pero may mahal ding iba, did I deserve this?? this kind of pain? I don't understand! I can hide this pain but I can't promise na Hanggang kailangan ko makakayanan ang sakit na naramdaman ko.
Galit ako! galit na galit! kasi di ko man lang magawang ipagtanggol ang karapatan ko bilang asawa, kasi pag kaharap ko na sya sa Isang tingin nya lang napapawi lahat ng galit ko sa kanya, gustohin ko mang magalit pero sobrang hina ko pagdating sa kanya.
"Amaya ija?" Rinig kung tawag ni manang mula sa pinto ng kwarto ko.
Bumangon ako at binuksan ang pinto.
"Bakit po?"
"Kumain kana ba ng haponan? tawagin mo ko pag gusto mo nang kumain para naman maipaghain na kita" malomanay na sabi nito.
"Busog papo ako manang, kumain na po kami ni Emma don sa mall" hinawakan ko ang tiyan ko dahil busog pa talaga ako.
"Magpahinga nalang po kayo alam ko pong pagod kayu" hinawakan ko ang balikat nya at nginitian di manang.
"Oh sya sige, tawagin mo lang ako kung may kailangan ka ha"
"Opo manang, goodnight po!" Ngumuti ito sa akin at tinap ang balikat ko,
Sinarado ko na ang pinto at humiga na ulit sa kama.
Nangmakahiga ako ay hindi ko magawang hindi isipin si Raiko, bat ko ba nararanasan ang lahat ng to deserve ko ba to?
Kung nakakamatay ang pag o-overthink siguro pinaglalamayan na Ako sa dami ng ini-isip ko.
BINABASA MO ANG
A Tear's in My Heart
RomanceAmaya is a simple woman. who lives in the province of La Union with her grandmother. She is a hardworking and loving granddaughter. But her life changed when her grandmother got sick and needed surgery. He met a lady who helped him in exchange for...
