Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Powoli zaczęłam otwierać oczy, próbując się zorientować, gdzie się znajduję. Czułam delikatny ból w głowie i ogólne osłabienie. Ostrożnie usiadłam na łóżku, z trudem podnosząc się na łokciach. Obok łóżka stał stolik z kilkoma medycznymi przyrządami,
- co to jest? - spytałam sama siebie
Nagle drzwi otworzyły się, a do środka wszedł młody chłopak
— Dzień dobry, jak się czujesz? — zapytał, podchodząc bliżej sprawdzając monitor
Zamrugałam kilkakrotnie, starając się zebrać myśli
— ummm... Dzień dobry... czuję się trochę osłabiona. Gdzie ja jestem? — mój głos był jeszcze słaby i niepewny.
— Jesteś w prywatnym domu Jungkooka. Czy coś cię boli? — spojrzał na mnie uważnie.
- nie - potrząsnęłam głową - ale.. gdzie Jungkook?
- JK jest w swoim gabinecie, zajęty papierami - Chłopak uśmiechnął się ciepło - Zaraz do niego pójdę i powiem, że się obudziłaś. Nie martw się, przyjdzie tu jak najszybciej. A tak przy okazji, Tae też się obudził
- naprawdę - spojrzałam na niego
- tak, obaj byli przy tobie kiedy byłaś w śpiączce - powiedział
- śpiączce? - spytałam zdziwiona
- minęły dwa miesiące - uśmiechnął się lekko - mamy luty
- Yoongi jest po operacji? - spytałam
- tak - uśmiechnął się - idę powiadomić szefa
Minęło czterdzieści minut, gdy nagle drzwi otworzyły się gwałtownie i wbiegł zdyszany JK. Jego twarz promieniała uśmiechem, a w oczach migotała radość.
— HANA! — zawołał, podchodząc szybko do łóżka. — Tak się cieszę, że jesteś już przytomna! — Pochylił się, by delikatnie pocałować każdy skrawek mojej twarzy. — Tak się o ciebie martwiłem.
- co się stało? Ostatnie co pamiętam.. o mój boże - spojrzałam na niego
- musimy porozmawiać - zaczął, patrząc prosto w moje oczy - Jest coś, co musisz wiedzieć - jego ton był bardzo spokojny
Zmarszczyłam brwi. Czułam, że to coś więcej niż zwykła rozmowa.
- Co się dzieje, Jungkook? - zapytałam, próbując zachować spokój.
Przez chwilę milczał, jakby zbierał myśli.
- jestem szefem Wolf Syndicate, największej grupy mafijnej w całej Korei - powiedział w końcu, nie odrywając od niej wzroku.
Poczułam, jak serce zatrzymuje się na ułamek sekundy. To, co usłyszałam, wydawało się nierealne. Patrzyłam na niego, próbując przetrawić jego słowa.
