Ukte Kalanlar

2.

Cevdetin anlattıklarına göre ben çok iyi biriyim.Altı senedir tanışıyoruz ve çok yakın arkadaşmışız.Benim bir arkadaşımın olması gerçekten çok komikti.

Önceki hayatlarımda hiç arkadaşım olmadı.Hep sırtımdan bıçaklandım,ölümle binlerce kez karşılaştım.Lakin sonum aşık olduğum kişinin elinden oldu.

O sevdiği adamın intikamını aldı.Benden sonra ne mi oldu?Ne sevdiğine ne de bana yar olmadı.Bir kadınla evlenmek zorunda kaldı.

"Motor tamircisiyim öyle mi?"

"Evet,ben de araba tamir ediyorum.Dün çok çalıştın,kaç kez uyardım ama dinlemedin.Sonra bir anda yere yığıldın."

Roma,Almanya ve şimdide Türkiyede doğmuştum.Nerede doğmam önemli değildi,bu kaderi asla değiştiremiyordum.

"Benim hoşlandığım biri var mı?"

"Yok be Çino.Sen hep aşk salakların işi dersin."

Demek daha karşılaşmamıştık.Bu kez şu lanet kaderi değişmekte kararlıydım.Ölmekten değil,sevdiğim adamın hayatını mahvetmekten yoruldum.Katil olmaktan bıktım usandım.

"Ailem peki?Onlar nerede?"

Hep olduğu gibi yine etrafımdaki kişileri geçici hafıza kaybı yaşadığıma ikna etmiştim.

"Çino,aileni on yaşlarında kaybettin.Trafik kazası,bu yüzden araba tamir etmiyorsun."

Demek kimsesizdim... Bu kez en acınacaklı hikayenin başrolü oldum sanırım.En azından eskiden öldüğümde benim için ağlayan birileri vardı.

"Cevdet,yani Cevo.Madem kimsesizim,sen niye yanımdasın?Çok mu yakınız?"

"Kan kardeşiyiz oğlum biz!"

Elini omzuma atıp beni kendisine çekmişti.Evcil hayvan gibi hissediyordum kendimi.Sürekli başımdaydı,beni merak ediyordu,benim için tatlı bile hazırladı!

İlk kez birisi benimle ilgileniyordu.Alışamadığım bu duygu çok hoşuma gitmişti.

"Birlikte mi yaşıyoruz?"

"Evet.Kirayı paylaşıyoruz."

Önüme baklava koymuştu.Bir dakika,baklava yunanların değil miydi?

"Yunan tatlısı?"

"Yunan mı?Yok götüm kanka!Hayır her şeyi unuttun da bunu nasıl unuttun?Baklava bizim!"

"Ah... Değişiklik yapılmış herhalde..."

Müsait zamanda tarih okumalıydım.İsmim Çınardı.Bu ismi bana yetimhanede vermişler.Kendi halimde yaşıyıp gidiyormuşum.

Biri Cevdete ilerde katil olacağımı söylese keşke... O zaman bana böyle sevgi dolu bakar mıydı?

"Cevo."

"Söyle kardeşim."

"Teşekkür ederim.Bana iyi davrandığın için."

Sanırım asla teşekkür etmeyen biriydim.Çünkü Cevdet hemen elini alnıma koymuş ve ateşime bakıyordu.

"Yok ki ateşin."

"İçimden geldi."

"Kalbine kurban!Hadi dinlen birazdan geleceğim."

Günüm camdan dışarıyı izlemekle geçmişti.Eskiden,yani ilk hayatımda sarayın korumasıydım.Bu yüzden iyi dövüşüyordum.İkinci hayatımda zengin birinin ukala çocuğuydum.

O da benim korumamdı... Onun aşık olduğu kişiyi kendi silahıyla vurmuştum.Hatırladığım gerçekler nefesimi kesti.İkinci hayatımda asla o çocuğu öldürmeyi düşünmemiştim.

Ancak her şey benim isteğime göre olmuyordu.Benim iplerimi tutan her kimdise sonucu asla değiştirmiyordu.

"Cevo,çiçek mi aldın?"

"Yok be,sevgilim aldı.Aşağı indim götürmek için."

2024 yılında eşcinsellik yasaldı sanırım.Benim hayatlarımda ölüm cezası kesiliyordu eşcinsellere.

"Sevgilin erkek mi?"

"Evet,tanışıyorsunuz ama yine tanışırsınız."

Aslında ne kadar çok az insan tanısam o kadar iyiydi.Çünkü ben kesinlikle aşık olup katile dönüşmek istemiyordum.

Hem soft hem gerilim dolu hikayeme hoşgeldiniz!