Ukte Kalanlar

39.

Yazardan

Yaşamak bu hikayede zordu.En çok yaşamak isteyen,yaşlanmak isteyen kişiler maalesef erken ölürdü.Ancak hayattan hiç beklentisi olmayanlar küçük ihtimal için uzun yaşardılar.Onları şanslı kılan saçlarına düşen beyazlardı.

"Cevo!"

"Erken gelmişsin?"

Mola vermişti.Bir kaç saat önce Çınarı göndermişti.Yalnızdı ve Enginin akşam uğramayacağını düşünmüştü.

"Bak ne aldım!"

"Haberim var Çınar söyledi."

Aç olmadığı için yemeğe dokunmamıştı.Ama Engin aç kurtlar gibi saldırmıştı.

"Yarın gidiyorum ben.Çınarın kafasını çok şişirme."

"Nereye?"

"Ailemi ziyarete.Bak uyarıyorum,saçma sapan konuşma.Bu gün söylediklerin doğru değildi."

"Doğru değildi?"

Kötü adamların attığı kahkahalar hep korkutucu olurdu.Çünkü onlar kalpten değil tüm kötülüklerini hatırlayarak gülüyordular.Enginin attığı kahkaha da tıpkı öyleydi.

"Herif seni tam iki kez öldürdü.Hep kalbinden vurmadı mı?Ya hiç doğma şansın olmasaydı?"

"Bunların farkındayız Engin.Lakin o pişman.Bizler son kez yeniden doğduk.Tanrı Çınara şans verdi."

"Şans?"

Peçeteyle ağzını silip sırtını geri yaslamıştı.Cebinden çıkardığı bıçağı Cevdetin karşısına koyup sırıttı.Bıçağı gören gözler ilk hatırlamamıştı.Ancak çok geçmeden kaşları havalandı.O bıçağı unutması imkansızdı.

"B-bunun se-sende ne işi var?"

"Çınarın kabine sapladığı bıçak.Gerçekten onu öldürmeyi düşünmüyor musun?"

"Yeter!Yeter!Kes artık saçmalamayı!Ne oldu lan sana?Ne bu değişik konuşmalar?!Kardeşiz lan biz!"

Sinirden bedeni titriyordu.Enginin gözlerinin tam içine bakıyordu.O gözlerde gördüğü karanlık Cevdete yabancıydı.

"Hikaye asla değişemez.Cihan her şeyi öğrenecek."

"Kimsin sen?Söyle!Ne bok biliyorsun yine?!"

"Cihan Çınarın katili olacak."

"Engin!Kimsin sen?"

"Ve sen... Asla yaşlanamayacaksın."

Artık herkes rengini belli etmişti.Engin bıçağı aldığında Cevdet ayağa kalkmıştı.Elinde tuttuğu bardağı ona doğru fırlatmıştı.

"Yaklaşma bana!Sikeyim o kadına çalışıyorsun!"

"Senin gibi.Aileni kaybetmemek için onun söylediklerini yapmadın mı?"

"Engin lütfen... SENİN AİLEN BİLE YOK!YAPMA!"

Nedeni yoktu birini öldürmeye.Ne ailesi vardı,ne de tutkulu aşkı.Ancak bunlara rağmen elinde bıçak birini öldürecekti.

"Korkma,Çınarın hep yaptığı gibi kalbine saplayacağım."

"Lütfen.Sen benim kardeşimsin lan!"

Kaçmaya çalıştığı an ensesini tutan eller onu duvara itmişti.Bu hikayenin en masumu sürekli ölüyordu.

"Hayır..."

"Korkma,Çınar çok yakında peşinden gelecek."

"Nasıl...Sikeyim nasıl kandık sana?!"

"Cehennemde buluşuruz kardeşim."

Enginin ölmeden önce gördüğü son şey Cevdetin yaşla dolu gözleriydi.

"Cehennemde görüşürüz kardeşim."

Çınar Enginin sırtına saplamıştı bıçağı.Ölmeden önce duyduğu ses bile Çınara aitti.Yere yığılan bedenin gözlerinin içine baktı.Bıçağı tutan eli titriyordu... Maalesef bu hikayede Çınarın kaderi asla değişmiyordu.

Korktuğu şey yine başına geldi.Portakal kafa katil oldu.

"S-s-sen..."

"Bıçağı tutan elim sana kalktığı için titredi lan.Bu-bunu bize nasıl yaptın?"

Kan kusarak ölmüştü.Açık kalan gözleri Çınarın gözlerinden hiç ayrılmadı.Enginin öldüğü an Çınar yere çöktü.Açık kalan gözleri hıçkırarak kapatmıştı.

"Özür dilerim kardeşim... "

"Çı-Çınar... "

Ne ellerindeki kana ne de Cevdetin yüzüne bakamıyordu.Yine katil olmanın verdiği utançtı bu.

Çınarın nasıl haber alıp geldiğini diğer sayfada okuyacağız merak etmeyin.Engine hoşçakal diyoruz.