Ukte Kalanlar

22.

"N-neden?Neden?!"

Nedenini soruyordu bana.Ortada değil mi?Bu lanet hikaye asla değişmiyordu.

"Zamanımızı boşa harcamayalım.Kim olduğumu ize dokunup öğrendin öyle mi?"

"Sana şans vermek istedim!Sikeyim... S-sen ye-yeniden doğmayı ha-haketmiyorsun."

Öksürüklere boğulmasına rağmen hala çok iyi laf sokuyordu.Ayağa kalkıp yere yığılan bedeni alkışladım.Takdir ediyordum onu.

"Ölmene az kaldı.Ben soracağım sen cevaplayacaksın."

"Se-seni asla sevmeyecek.A-anla artık.Ben o-olmasam bile seni sevmeyecek!"

"Kes lan sesini!Seni benim öldüreceğimi öğrendin.Niye yanında tutmak istedin beni?Neden gitmeme izin vermedin?!"

"Acıdım."

Yerde acılar içinde kıvranan bedeni dövmemek için yumruklarımı sıktım.Asıl ben ona acıyordum.

"Senin piş-pişman olduğuna i-inanmak istedim.Lütfen... Yardım et."

Elini uzatmıştı bana.Ben sadece onu izlemekle yetinmiştim.Cebimden sigara çıkartıp yaktım.Yere çöküp Cevdetin yüzüne doğru eğildim.

"Gözden kaçırdıklarım ne?"

"Yo-yok."

"Seni kurtarmam için bana gerçeği söyle.Enginin kim olduğunu biliyor musun?"

Konuşacak gücü kalmamıştı.Kafasını sağa sola döndürüp inkar etmişti.Engini tanımasını zaten beklemiyordum.Çünkü onun tek görevi beni gömmekti.

"D-dur..."

Cevdetin gömleğinin önünü açıp baş parmağımı göğsünün üzerinde gezdirdim.Benim gibi o da vücudunda iz taşıyordu.

Kalbine sapladığım hançerin ve kalbine sıktığım kurşunun izi...

"Dokunursam ben de görerim gerçekleri,öyle mi?"

"Sakın."

Demek ki doğruydu.İze dokunan geçmişi,önceki hayatlarını görebiliyordu.Derin nefes verip açtığım yaraların bıraktığı o ize dokundum.Beni itecek kadar gücü yoktu Cevdetin.

Onun ölümünden önce yaşadığı hayatı gözlerimin önünden film gibi geçmişti.Cihanla nasıl tanıştığını öğrenmiştim.Ona hangi amaçla yaklaştığını bizzat görmüştüm.

"Allah kahretsin!"

Elimi hemen izin üzerinden çektim.Gördüklerim tüm bedenimi etki altına almıştı.Neredeyse ölecek üzere olan bedeni son an da kurtarmıştım.Zehrin elbette ki panzehri vardı.Suyu Cevdete içirip onu ayağa kaldırmıştım.

Bana yaslanan bedeni kanepeye oturtup kendisine gelmesini bekledim.

"Gördüklerim... Bunları Cihan gördü mü?Sikeyim yattınız mı lan?!"

"Gö-göremez."

Göremezdi,çünkü o bıçaklanarak ya da yaralanarak ölmemişti.Yetmiş yaşına kadar yaşamış ve hastalık yüzünden vefat etmişti.

"Yalnız iz taşıyanlar birbirine dokunursa görür..."

Benim gördüklerimi Cihan görseydi eğer eminim onu yaşatmazdı.

"Allah senin belanı versin lan!HAİNSİN!SENİN GİBİ OROSPUYU ÖLDÜRDÜM DİYE Mİ CEZALANDIM?!"

Gördüklerimden anladığım kadarıyla Cevdet önceki hayatında Prensin yanına sızmış bir haindi.Hain olduğu ortaya çıkmadan kaçıp gitmek istemişti.

Ancak ben onu yakalayıp hayatına son vermiştim.

"S-sen o gün beni öldürmeseydin kaçıp gi-gidecektim."

"Prensin haberi olmadan!"

"Yanlış anlamıştın.Benimle kaçmıyordu... Ben ondan habersiz kaçacaktım.Nasıl olduysa haberi olmuş."

"Sen ne anlatıyorsun lan?!Prensi,sevdiğin adamı bırakıp kaçıyordun?Onun haberi olmadan..."

Ben geçmişte nasıl böyle bir hata yaptım?Herif kaçıyormuş...Öldürmeseydim belki şansımız olurdu Cihanla.

"Mecburdum.Yakalanacaktım...Ailem tehlikedeydi."

"Senin gibi haini öldürdüm diye cezalanıyorum!Sürekli aynı kaderi yaşıyorum!Benim suçum neydi lan?!

Şimdi anlamıştım... Cihan sevdiği adamı onun gözlerinin önünde öldürdüm diye beni öldürmüştü.Hain olması umrunda değilmiş meğerse.

"Çınar-"

"Ne halin varsa gör piç herif!Pişman değilim lan!Bir haini öldürdüğüm için pişman değilim!Tek derdim yeniden doğmamak!"

Çekip gidecektim.Artık beni burada hiç bir güc tutamazdı.

"Hiç sormadın mı kendine,neden sürekli aynı hayata doğuyorum diye?"

Odama gidecek iken adımlarım durdu.Yüzümü Cevdete dönersem dayanamaz dalardım ona.

"Yine ne sikim saçmalıyorsun?"

"Sordun.Ama cevap alamadın."

"Seni öldürürüm."

"Yeniden doğuyorsun çünkü-"

"Kes sesini.Bu bana yazılmış bir ceza!"

"Çünkü yarım kalan senin aşkındı.Benim değil."

Sanırım artık gitmemek için çok büyük sebebim vardı.

Yarın Cevdetin kim olduğunu, geçmişte onu Prensin yanına hain olarak sokanın kimliğini öğreneceğiz. Nasıldı kuzularım?