Ukte Kalanlar

15.

"Ne diyorsun?"

"Valla çok iyi!Helal lan!"

Ben ne soruyordum,bu salak ne cevaplıyordu.Engin motorunu almak için gelmişti.Ona dün olanları anlattım ve yorumunu merak ediyordum.

"Lan gerizekalı!Konumuz bu mu?Sana kavga ettiler diyorum!"

"Eee,ne bekliyorsun?Cihanın Cevdetten ayrılıp seni sevmesini mi?"

Hayır.Kesinlikle hayır.Fırsat kollamıyorum,zaten o fırsatın bana geleceği de yoktu.

"Çınar.Bu son şansın."

Şaşırarak Engine bakmıştım.Ne saçmalıyordu acaba.

"Ne demek son şansım?"

"Bir daha doğmayacaksın.Bizler bir daha doğmayacağız."

Bu sondu.Bu kez öldüğümde yeniden doğmayacaktım.Bu benim son şansımdı.Katil olmamak için son şansım...

"Katil olmak istemiyorum."

"Sonucu değiştirmek için son şansın Çınar.Seni gömmekten bıktım lan!"

Derdini sikeyim.Bu kez sonluğu değiştirmek istiyordum.Cihan ve Cevdet birlikte mutlu olsunlar istiyordum.

Bana ne olacağının önemi yoktu.Katil olmadığım sürece.

"Cevdet ölmezse o kadın hikayeye giremez dimi?"

"Nereden bileyim.Önceki hayatlarda kazanan oydu.Bu kez kaybederse demek ki hikayeyi değiştirdin."

Böyle bir şey mümkün mü?Hikayenin değişmesi...

"Çok hızlı çıktın ortaya!Cihanla Cevdet kavga etti!Her şey hızlı gelişiyor!"

"Anlamadın mı hala?"

"Neyi lan neyi?!"

"Gözden kaçırdığın şeyler var Çınar.Daha ilk hayatında gözden kaçırdıklarını hatırla."

Ne anlatıyordu bu?Gözden kaçırdığım hiçbir şey yoktu.Aşıktım,kıskandım,kaybetmeyi göze alamadım ve katil oldum.Gözden kaçırdığım ne olabilirdi ki?

Kafamı çevirdiğimde Engin ortadan kaybolmuştu.Tabii ki yine bana ihtiyacı olduğunda ortaya çıkacaktı.Gözlerim tüm gün Cevdeti aramıştı.Cihanla kavgalı olduğu için mutsuzdu ve çalışmak istemiyordu.

Ben onunla oturup doğru düzgün konuşmamıştım.Neden diye sormamıştım.Cihanın babasından parayı niye aldığını ben de merak ediyordum.Çalışma saatim bittiğinde motoruma binip gaza basmıştım.

Eve gidiyordum,Cevdetle konuşmaya.Belki çoktan barışmışlardır... Ama ben yine aklıma kurcalayan soruyu sormakta kararlıydım.

"Ne yapmamı istiyorsun?Cihan parayı aldığımı öğrendi diyorum!"

Telefon da biriyle konuşuyordu.İçeri girmeyip beklemiştim.Yaptığım doğru değildi ancak nedense yapmak zorunda hissediyordum.Onun kiminle konuştuğunu merak etmiştim.

"Bu iş çok uzadı.Ben Cihanı daha fazla karşıma alamam.Ailemi tehlikeye atmak istemiyorum!"

Telefonu kapattığında ben de salona girmiştim.Beni görünce yüzündeki sinir kaybolup gitmişti.

"Çino,gelmişsin kardeşim!"

"E-evet,nasıl geçti günün?Barıştınız mı?"

"Maalesef hayır.Sen bizi boş ver,elbet barışacağız.Cihan beni seviyor."

"Sen onu sevmiyor musun?"

"Tabii ki seviyorum."

Onu kafamla onaylayıp duşa girmiştim.Aklımı kurcalayan o soruyu sormaktan vazgeçtim.Ben ortadan kaybolursam eğer onların mutlu olmak şansı vardı.

Tek sorun bendim.

Biri Çınara tek sorunun o olmadığını söylesin.