Ukte Kalanlar

59.

Bazen birinin mutsuz olup olmadığını görmek için onun yüzüne bakmak,gözlerinin içine bakmak yeterdi.Ancak herkes karşı tarafın gözünün içine bakmazdı.Yalnız onu umursayan kişiler bakardı o gözlere.

"Ne oldu?"

Yarım saattir önümdeki tabağa bakıyordum.Kafamı kaldırıp Cihana bakmıştım.Tabağındaki yemeğe dokunmamıştı.

"Ne?"

"Ne oldu diyorum.Neden konuşmuyorsun?Neden yemiyorsun?Tüm gün yanında yoktum ve sen beni özlemedin mi?"

Koca adam neredeyse önümde ağlayacak gibiydi.

"Özledim.Yorgunum sadece."

"Tamam,çalışma artık.Ben sana bakarım."

"Anladık paran var!Havanı at bitir artık."

Gülümseyip rakıyı yudumlamıştı.Cihan Bulut Kutlu rakıyı yudumlarken ben kadehi kafama dikmiştim.

"Yavaş!"

"Böyle iyi..."

Sanırım gördüklerimi unutmak istiyordum.Nasıl öldüğümü,hayır öleceğimi bilmek istemiyordum.Sikeyim neden gördüm?!

Bir insan öleceğini bildiği halde nasıl yaşar?

"Benden sakladığın konular sürekli çoğalıyor Çınar."

Sesi aniden kalınlaşmıştı.Az önce içtiğim rakı yutkununca boğazımı yaktı.

"Senden bir şey saklamı-"

"Sakın.En ufak yalanı duyacak tahammülüm yok.Söylemek istemiyorsan eyvallah,lakin yalan konuşma.Bu kez affetmem."

Uyarıyı almıştım.Derin nefes verip Cihanın sigara yakmasına engel oldum.

"Ko-korkuyorum..."

"Neden?"

Eli elimi tuttu.Gözlerimin içine baktığında kaçırmıştım gözlerimi.Korkumu,mutsuzluğumu görsün istemedim.

Cihan çenemi kavrayıp tekrar gözlerimizi buluşturmuştu.

"Neden korkuyorsun?"

"Cihan ben-"

Dışarıdan duyduğumuz ses restorandakı herkesi ürkütmüştü.Cihan ve arka masada oturan korumaları hemen silahlarını çıkarttı.

Kaşlarımı çatarak camdan bakmıştım.Yağmur yağmaya başlamıştı.

"Patron,arabaya çarptılar!"

"Sen burada kal."

Beni bırakıp koşarak dışarı çıkmıştı.Dayanamayıp bende peşinden gitmiştim.Siyah bir araba Cihanın arabasına çarpmıştı.

"Bu ne lan?!Koş bak arabada biri var mı?!"

Beynim durdu bir anlık.O arabada ben olabilirdim...Bu yaşananlar benim için fragman mıydı?

"Sana dışarı çıkmamanı söylemedim mi?!"

İçimdeki endişe büyüyordu.Doğum günüme sadece bir gün kalmıştı ve ben ölecektim.Artık bundan emindim.

"Arabada kimse yok!"

Gökler bana çok kızgındı.Bu yüzden bir türlü affetmiyordu.Kalbimi taşımakta zorlanıyordum.Haykırmak istiyordum.Affedilmek,mutlu olmak istiyordum.

Geç mi kaldım?

"Çınar?"

"Seni seviyorum."

Cihanın çatık kaşlarını umursamadan dudaklarına kapanmıştım.Şaşırmasına rağmen karşılık vermişti.Elleri belime çıkmış ve dudaklarının sıcaklığında kaybolmuştum.

Çok az zamanım kalmıştı...

Kendimi iyi hissetmiyorum.Çöküşteyim ve en önemlisi bu kez toparlanmam oldukça zor gözüküyor.Kalbim durmadan sıkışıyor,hıçkırarak ağlamak istiyorum.Sanki ağlasam her şey geçecek.

Kendime not:Şimdi ayağa kalkmazsan bir daha şansın olmaz.Lütfen toparlan kalbim.Lütfen.