Ukte Kalanlar

28.

"Çino neredeydin?Hayır beni şu gevezeyle bırakıp nasıl gidersin?!"

Engin iki saatte Cevdetin kafasını şişirmişti.Kendisi halinden gayet memnun şekilde kanepeye yayılmıştı.Geveze piç...

"Çino sana diyorum!İyi misin?"

Değildim.Cihan beni bırakıp gitmişti ve ben daha bir kaç saat önce yaşananların hayal olup olmadığını sorguluyordum.

"Çino!"

"Ne oldu lan?"

Yere çöküp burnumu çektim.Ağlamak istiyordum.Neden bu kadar duygusala bağladım ben de bilmiyorum.

"Niye ağlıyorsun lan?Cihan senden de mi ayrıldı?"

"Engin saçmalama!Daha kavuşmadılar bile ne ayrılması?!"

İki salak kafamın üzerinde tartışıyordu.Kulaklarıma pamuk tıkmalıydım.Ancak artık çok geçti.

"Kesin sesinizi.Her şey ilk kez yolunda gidiyor!Mutluluktan ağlıyorum o kadar."

"Gerizekalı."

"Salak."

Az önce endişelenen iki kişi öylece çekip gitmişti.Onları anlıyordum aslında.Çünkü kimse benim kadar beklemedi.Bu anların hayalini kurmadı.

"Kalk lan yerden!Valla tuvalete çıkamazsın bu gidişle."

"Ağzına sıçarım Engin o zaman.Nasıl güzel mi?"

"İğrençsiniz!"

Cevdete bakıp gözlerimi devirdim.Sanki kendisi hiç sıçmıyordu.Sikeyim düşündüğüm konulara bak!

Ne güzel az önce duygusaldım.

"Sen niye hala buradasın?"

Gevşek herif bacak bacak üzerine atmıştı.Ben ölmeyeceğime göre işsiz kalmış olmalıydı.

"Ölen yok."

"Çok üzüldüm kardeşim.İstersen ben öleyim?Valla bak.Sen üzülme yeter."

"Valla mı lan?"

Soruyor birde salak.Bakışlarımdan almıştı cevabını.

"Hepimizin bir işi var.Sen çalışıyor musun Engin?"

Cevdeti ayakta alkışlamıştım.O kafadan bu kadar mantıklı soru çıkması beni baya şaşırttı.

"Çalışıyorum.Bir kere benim işim daha eğlenceli."

"Ne lan senin işin?"

Ciddi ciddi soruyordum.Hayır hikayesi yalnız beni gömmekten ibaret olan şu adamın işi ne olabilir?

"Mezar kazıyorum."

"Yok devenin götü!"

Cevdetle mal gibi birbirimize bakıyorduk.O gülmemek için dudaklarını birbirine bastırmıştı.

"Arkadaş işsiz kalacak Cevo."

"Çırak olarak alırız yanımıza be Çino."

Enginin domatese dönen suratını görmek daha eğlenceliydi.Bu ortamı sevmiştim.Bizi neyin bir araya getirdiği önemli değildi.

"Size küsüyorum."

"Ne kadar sürelik?"

"On saniye falan ya öyle çok değil ağlamayın."

"Eyvallah kardeşim.Sağ ol acıdın bize. "

Cevdetle birlikte kahkaha atıp işimize dönmüştük.Onun arkamızdan bir şeyler mırıldandığını duymuştum.

"Aşık olduğum kişinin eski sevgilisi ve eski sevgilimin yeni sevgilisi, biz kocaman bir aileyiz hesabı..."

"Ne geveliyorsun sen?"

"Yok bir şey.Hava diyorum çok sıcak."

Karşımda duran motorlara bakıp iç çektim.Akşama kadar tamiri bitirmem gerekiyordu.Siyah tokayla saçlarımı topuz yapıp işe koyulmuştum.Yüzünde gülümsemeyle motor tamir eden ilk kişi olarak tarihe geçecektim.

Gerçi tarih içimden geçti ama neyse...

Muhteşem 3lü🫶