Ukte Kalanlar

7.

Beni öldürecek gibi davranmıyordu aslında.Kapıdan girdiğim an kafama sıkar sanıyordum.Ancak o oturmam için koltuğu işaret etmişti.Cihan bu hayatında da zengin biriydi.

"Al şunu."

Bana uzattığı havluyu alıp saçlarımı kuruttum.Sırtı bana dönüktü ve beyaz gömleğin önünü açmıştı.Gömleği çıkardığında bakışlarımı yere diktim.

Sanki hiç vücudunu görmemiş gibi davranıyordum.

"Çıkart."

"Neyi?"

"Üzerindekini."

Başımda dikilmiş bekliyordu.Havluyu kanepeye bırakıp ayağa kalkmıştım.Onun yaptığını yapıp sırtımı döndüm.Ellerim titriyordu.

Çünkü ilk kez vücudumu görecekti.

"Al."

Ona uzattığım gömleği alıp gözlerini göğsüme dikmişti.Diğer hayatlarım da vücudum hep kaslıydı.Şimdi hafif zayıf bedene sahiptim.

"Bu ne zaman oldu?"

Eli boğazıma dokunmak için kalkmıştı.Teni tenime değecekti... Bunun hayalini bile kurmamıştım ben.Evet,aşıktım ama hiç hayalini kurmadım.

"Dokunma."

Elini itip geri kanepeye oturmuştum.Çok gergindim.Ona yakın olmak beni korkutuyordu.

"Garip davranıyorsun Çınar.Evden taşınmayacağını söylüyordun,şimdi gecenin bir saatinde çekip gidiyorsun.Sürekli bana laf sokuyordun,ne değişti?"

"Aşkınıza saygı duyuyorum."

Bunu söylerken yumruklarımı sıkmıştım.

"Cevdet benim arkadaşım ve mutlu olmasını istiyorum.S-sen onu mutlu edeceksin."

Ama ben sizi mahvedecektim... Senin aşkına kavuşmamanın tek sebebi benim Cihan.

"Geç anladın ama olsun.Ancak bu bir oyunsa,bana oyun oynuyorsan eğer affetmem."

"Cihan."

Yere diktiğim gözlerini diktim gözlerine.Ayaklarına kapanıp beni affet demek istiyordum.Seni paramparça ettiğim için pişmanım.

"Cihan ben..."

Gözleri hiç ayrılmadı gözlerimden.Titreyen dudaklarımı görünce kaşlarını çatmıştı.

"Cihan,a-artık aranıza girmeyeceğim.Baş belası bir arkadaş olmak istemiyorum."

"Sen gerçekten sadece baş belası bir arkadaş mısın?"

Sorduğu soruyu anlamamıştım.Bu yüzden ayağa kalkıp karşısına dikildim.

"Bu ne demek oluyor?"

"Ben Cevdet değilim,kanmam.Arkadaşını kıskanmıyorsun sen.Sen benim sevgilimden hoşlanıyorsun."

Yok devenin götü.

"Ne kadar inkar edeceksin?Ben kör değilim.Bize nasıl baktığını gördüm!"

O arabaya hiç binmemeliydim.Tartışmak istemiyordum,çünkü öfkemi dizginlemek zordu.Bunu zaten çoktan anlamışsınızdır.

"Ne gördüğün sikim de bile değil."

"Çınar...Haddini aşma.Böyle sakin duruyorsam eğer Cevdet için."

Sakin mi?Sakin değildi sadece sinirini bastırıyordu.Öfkeden boynunda beliren damarlara kaydı gözlerim.

"Sen körsün.Ben de bir aptal."

Hala elinde tuttuğu gömleğimi alıp kapıya ilerledim.Nefret ediyordum.Onlara değil,kendime.Tek bir hatam yüzünden yeniden doğarak cezalandırılıyordum.

Allah benim belamı versin.Zaten veriyor.

"Kapıyı mı kilitledin?Esir miyim ben?Aklını mı kaçırdın Cihan?!"

"İşine gelmeyince hep kaçıyorsun Çınar.Önlem aldım sadece."

"Ben mi kaçıyorum?Ne biliyorsun lan?!"

Üzerine yürümüşdüm Cihanın.Çıplak göğsüne dokunup itmiştim onu.Hiçbir şey bilmiyordu.Ben bir kez olsun ona kendimi anlatamamıştım.

Boğazımı kesmeden önce bile bana tüm bunları neden yaptığımı sormadı.

"Söyle!Sen benim hakkımda ne biliyorsun?!"

"Sevgilime aşıksın lan!Cevdetten hoşlanıyorsun!Ona her yaklaştığımda gözlerinden çıkan ateşi gördüm!"

"Sen aptal herifin tekisin!"

"Çınar!Bir kez olsun erkek gibi kabullen lan!Korkak piçler gibi sürekli kaçıyorsun!"

"Tamam!Kabul ediyorum.Hoşlanıyorum lan!BEN SENDEN KÖPEK GİBİ HOŞLANIYORUM!"

Az önce ne söyledim ben?

Yorum gördüğüm için bir sayfa daha yazdım🩵Çınar,önceki iki hayatında yapamadığı itirafı şimdi yapmıştı.Ölmeden önce duygularını haykırmayı başarmıştı.