Ukte Kalanlar

65.

Ben Cihan Bulut Kutlu.Aşkı çok geç buldum.Asırlardır saçma bir döngünün içerisinde yaşıyordum.Çok geç farkettim.Tam aşkı buldum dedim neredeyse kaybediyordum.

Bizlerin hayatına daha önceden karar verilmişti aslında.Ancak bir kişi sonunda zincirlerini kırdı ve düzene boyun eğmedi.

Hikaye kökten değişti.

Çınarın başarasının noktasını ben koyacaktım.Sevgilime bunu borçluydum.

"Bırakın!Ne yaptığını sanıyorsun?!"

Karşımda diz çöken kadına bakıyordum.Adamlarıma onu bırakmaları için işaret vermiştim.Kızgındı,öfkeli gözleri beni öldürmek istediğini haykırıyordu.

"Aciz! İbne! Ailene varis vermekten acizsin sen!"

"Peki sen?Güç için katil olacak kadar acizsin! Seni sevmeyen adamla yaşamak isteyecek kadar acizsin! Şerefinde senin gibi benim ayaklarımın altında Süreyya."

Kahkaha atmıştı.Sinirden deliriyordu sanırım.Onu öldürmeyecektim.Ölüm kurtuluşu olurdu sadece.

"Sizi ben yarattım ben! Çınarın duyduğu o aptal aşk gerçek bile değil! Benim yazdığım hikayenin kahramanı oldu o piç!"

"O zaman aç kulaklarını iyi dinle.Şu saatten sonra hikayeyi ben yazıyorum.Üzülmeyerek söylüyorum ki, sen hikayeden sonsuza kadar ayrılıyorsun Süreyya."

"Kavuşmanız imkansın Cihan.Hala bir şansın var.Sana varis verebilirim."

"Benim zaten bir varisim var kahpe."

Sırıtarak bakmıştım yüzüne.Afallayan gözleri kapıdan giren hemşireleri görünce donup kalmıştı.

"N-ne yapıyorsunuz?! BIRAKIN BENİ! O HİKAYEYİ BEN YAZDIM BEN!"

"Gördüğünüz gibi hastanın durumu iyi değil."

"Merak etmeyin Cihan bey.Hastamız artık güvende."

Anlamıştı artık.Onu yaşarken öldüreceğimi anlamıştı.

"Hayır! Cihan pişmanım! Özür dilerim dur!"

"Cevdet için ölmeyi hakediyordun.Lakin hepimiz için delirmeyi hakediyorsun."

Ayaklarıma kapanmasına izin vermeyip bir kaç adım geri atmıştım.Çığlıklarını başka biri duysa ona acırdı.Ancak ben bana yapılanları affedemeyecek kadar zalimdim.

Lakin konu Çınar olunca tamamen farklı birine dönüşüyordum.Onun yanında silah taşıdığım çok az anım var.İçimde asırlardır solmuş çiçeklere yeniden hayat verdi.

"Efendim, onu öldürmek istemediğinize emin misiniz?"

"O artık ölü.Tımarhanede en fazla ne kadar delirmeden yaşar? Bir haftayı zor görür."

Silahımı masadan alıp korumama uzattım.Beni bekleyen portakal kafaya gidiyordum.O gözlerdeki hüzünü alıp kalbimde yeşerttiği çiçekleri oraya koyacaktım.

Umarım Tanrı Çınarı benim için affeder.

"Bir varisiniz olduğunu bilmiyordum."

"Tüm mal varlığımın benden sonraki tek sahibi Çınar olacak."

"Babanız buna müsade etmez."

Babamı karşıma alalı çok uzun zaman oldu.Artık eskisi kadar canımı yakmıyordu.

"Kadınlardan hoşlanmamak benim hatam.Ama beni olduğum gibi kabullenememek babamın hatası."

SİZİ ÇOK ÖZLEDİM.