Ukte Kalanlar

47.

Cihan Bulut Kutluyu bekleye bekleye ağaç olacaktık.İkimizde açlıktan geberecektik.Cevdeti önden gönderip Prensi yalnız bekliyordum.Bilerek geç geldiğini düşünmeye başlıyorum artık.

Açlıktan mı ölelim yani?

Gözlerimi dinlendirmek için kapatmıştım.Ama çok geçmeden uyumuştum.Kollarımı birbirine bağlayıp kafamı öne eğdim.Böyle uyumak daha rahattı.

Onun parfüm kokusu burnuma dolunca gözlerimi açmıştım.

"Sonunda gelebildin."

"Neden yalnızsın?"

"Saatin farkında mısın?"

"Bana hesap sormayı kes."

"Soru sordum hesap değil."

"Sorma!Bir şey sorma!"

Öfkesi geçmeyecekti.Bu kadar çabuk geçmesini beklemem hataydı zaten.Ceketini çıkartıp kanepeye fırlattı.Galiba onu yalnız ben sinirlendirmiyordum.

"Çıkayım mı artık?"

"Çıkma."

Gözlerim daha iki gün önce Cihanın bileğine bıraktığım izi bulmuştu.Küçük bir iz tüm hayatımızı değişti.

"Gözlerini uyarmaktan yoruldum.Bir bakmışsın uyarmıyorum,oyuyorum."

"Sikim de bile değil."

"Yediğin boklardan belli zaten."

"Pişmanım."

"Sikim de bile değil."

Gülümseyip telefonumu cebime soktum.Tartışamayacak kadar yorgundum.Kapıya doğru ilerlediğimde onun sesini duymuştum.

"Çık demedim!"

"İzin almadım!"

"Çınar!"

"Söyle."

Durdurdum adımlarımı.Bana umut verecek tek bir lafa ihtiyacım vardı.Ancak o susuyordu.

"Şu lanet izi görmek istemiyorum.Yarın geldiğinde kapat onu."

"Hiç gelmeyeyim istersen?Öylesi daha kolay değil mi?"

"Kaçmaya bu kadar çok mu alıştın?"

"Kaçmak mı?Asırlar önce boğazımı kestiğinde bile kaçmadım.Şimdi mi kaçacağım?"

Gerçeği söylüyordum.İlk hayatımda ölümden kaçma şansım vardı.Prensin elinden kurtulma ihtimalim vardı.Lakin ben ölümü göze almıştım.

"Nereye gidersen git gelir seni bulurum.Sok şunu kafana."

"Emredersiniz Prensim!Şimdi gidebilir miyim?"

Gözleri gözlerimden ayrılmıyordu.Gerçekten gitmemi istemiyor muydu?Burada onunla kalacak cesaretim yoktu.

"Yarın o izi kapatıp gel."

"Tamam.Dediğin gibi olsun."

Önümden çekildiğinde kapıyı açıp çıkmıştım dışarıya.Gökteki yıldızlara bakıp gülümsedim.Bana eşlik edecek olmaları çok hoştu.

Motorumu orada bırakmıştım.Zaten evimiz çok uzakta değildi.Ne güzel yağmur yağmıyordu.

Ne zaman yağmur yağsa o zaman başımıza gelmeyen kalmıyordu.Lütfen bir süre sıcaktan geberelim.

Amin.

"Yaşıyorsun!"

"Evet Cevo.Merakını gidereyim,sikilmedim."

"Kaçışın yok kanka.Cihan seni sike-"

Kapıyı suratına kapatıp kendimi yatağa atmıştım.Cihan tüm gün yanımdaydı.Ancak ben ilk kez ona bu kadar uzak kalmıştım.

Gözlerindeki öfke benim canımı daha çok yakıyordu.Ama buna rağmen onun gerçekleri öğrenmesine pişman değildim.

"Çino,bari yemek yeseydin!"

İki gündür bir şey yemiyordum.

"Aç değilim!"

İhtiyacım olan tek şey uyumaktı.

Nasılsınız fıstıklarım?Yorumlarınız için teşekkür ederim ❤️