Ukte Kalanlar

6.

"Bin arabaya."

Kalın sesini duymak yetmişti nefesimi kesmeye.Ben ondan kaçamıyordum.Ya o beni buluyordu ya da ben onun peşine takılıyordum.

"İstemiyorum."

O evden çıkmayı başardın Çınar.Hadi,bir adım daha at ve kurtul şu lanet döngüden!

"Gidecek yerin yok Çınar.Bin şu arabaya."

"Sen nereden biliyorsun?Arkadaşıma gideceğim ben."

Dudaklarının hafif yukarı kıvrıldığına şahit olmuştum.Arabadan inince ben bir adım geri attım.Kalbimin sesini duymasından korkuyorum.

"Senin Cevdetten başka arkadaşın yok.Hadi bin,senin yüzünden ben de ıslanıyorum!"

Turuncu saçlarım alnıma yapışmıştı.Sanırım kendi doğal rengim turuncuydu.Tenim beyaz olduğu için yakışmıştı bana.

"Git o zaman.Peşimden gel demedim."

"Sen kimsin ki peşinden geleyim?Sevgilimi görmek için geldim.Ama sen apartmandan çıkmadan önce bana mesaj attı.Senin için endişeleniyor..."

Son lafını söylediğinde sinirden sesi boğuklaştı.Cevdetin benim için endişelenmesi onu sinirlendirmişti.Sikeyim düştüğüm durumu.

"Gördüğün gibi iyiyim.Çık git,gelmiyorum bir yere."

Yağmur ıslatmıştı beyaz gömleğini.Hastalanacak olması üzmüştü beni.

"Seni zorla şu arabaya sokarım Çınar.Son kez söylüyorum,bin lan şu arabaya!"

Gözleri gözlerimin içine bakıyordu.Öfkesi bana geçmişi,ilk hayatımı hatırlatmıştı.Boğazımı kesmeden önce de bana böyle öfkeyle bakmıştı.

Ölmeden önce gördüğüm son yüz onundu.

"Ah..."

Hatırladığım anılar kafamın içinde yankılandı.Acıdan gözlerimi kapatmıştım.Geriye doğru sendelediğim de Cihan tutmuştu kolumdan.

"İyi misin?Çınar!"

Değildim.

"İ-iyiyim.Ko-kolumu bırak."

Dokunma bana.Bakma bana.Beni de kendini de yakma.

"Cihan ne yapıyorsun?!Bırak!"

Dediğini yapmıştı.Beni zorla bindirmişti arabaya.Kapıyı kitleyip çantamı arka koltuğa bıraktı.Yanıma,direksiyona oturduğunda şaşırarak ona bakıyordum.

"Nereye götürüyorsun beni?Ben kendim giderdim.Kimsenin benim için endişelenmesine gerek yok.Senin hiç yok."

Ona söylediğim her kırıcı laf ok gibi saplanıyordu kalbime.Beni seveceğini bilsem onunla tüm yolları sorgusuz sualsiz giderdim.

"Cihan Bulut Kutlu!Kime diyorum?Nereye gidiyoruz?!"

Hep yaptığı gibi yine görmezden geliyordu beni.Bu durumdan çok sıkılmıştım.Elimi koluna atıp sarstım onu.

"Cihan!Nereye gidiyoruz?!"

"EVİME!"

Kükretmiştim aslanı.Şimdide usulca yola bakıyordum.Benim onun evinde ne işim var?

Bir dakika... Yoksa bir sene dolmadan erken mi ölecektim?

Ah Çınar.Başına gelen her şeyin sebebi aşk.Keşke içinde ukte kalanları gömseydin.Hala bir umudun var ve bu yüzden yeniden doğuyorsun sürekli🥲