Ukte Kalanlar

52.

Bilinmeyen numara:

Attığım konuma gel.

Cihanın saçlarına öpücük kondurup kanepeden kalkmıştım.Kıyafetlerimi giyip motorun anahtarını aldım.Sonunda asırlardır beklediğim yüzleşme gerçekleşecekti.

Çıkmadan önce kanepede uyuyan yakışıklı adamı izledim.Belki geri dönemezdim.Son kez onu hafızama kazımak istiyordum.

Çünkü bir daha doğmayacaktık.

"Seni öteki tarafa bile sevmeye devam edeceğim."

Yağmur dinmişti.Islanmış toprak kokusunu ciğerlerime çektim.Bu kokuyu o kadar çok seviyordum ki... Beni rahatlatıyordu.

İki kere Cevdet aramıştı.Lakin o kadınla konuşmadan kimseyle konuşmayacaktım.Attığı konuma gelmiştim.

Beni restorana davet etmişti.Dışarıda duran siyah arabaları umursamadan içeri girmiştim.

Süreyya Kılıç.

Asırlar kudretli duruşundan hiçbir şey eksiltmemişti.

"Çınar..."

"Hala eskisi kadar güzelsin."

"Hala eskisi kadar yakışıklısın."

Gülümseyip karşısına oturmuştum.Önümde duran dolu su bardağına baktım.

"Zehirli mi?"

"Evet,içecek misin?"

"Şansına küs."

Kahkaha atıp sigara yakmıştı.Beni sabah kahvaltısına davet etmişti.Ancak masada duran tabaklara asla dokunmayı düşünmüyordum.

"En son okuduğun kitabı hatırladın mı?"

"Tam olarak neden bahsediyorsun?"

"Hiç sormadın mı kendine,nasıl oluyorda aynı hikayeye doğuyorum?"

"Cevabı ortada değil mi?Asırlar önce hata yaptım.Katil oldum ve gökler beni cezalandırdı."

Peçeteyle ağzını silip sırtını geriye yaslamıştı.Gözleri bundan daha fazlası olduğunu haykırıyordu.

"Asırlar önce Prensle evlenmeyi bekleyen genç bir kızdım.Kendimi asla güzel bulmadım.Prens benimle değil başka bir kadınla evlenmeyi kabul etseydi asla kırılmazdım."

"Lakin Prens kadın değil erkek seviyordu."

"Evet... Beni şaşırtan buydu.Peki sonra ne oldu,biliyor musun?"

"Anlat."

"O zamanlar küçük bir hikaye yazmıştım.Prensle evlenmeyi hayal eden genç bir kızın hikayesini.Kendi hikayemi yani."

Hafızamı kısa bir an için zorlamıştım.Süreyyanın yazdığı hikayeyi okumuş olma ihtimalim var mıydı?

"O hikayede aklımdan geçenleri yazdım aslında.Hırsın,gücün aşktan daha güçlü olduğunu...O hikayeyi sen okudun Çınar."

Hatırlamıştım.Asırlar önce okuduğum hikayeyi hatırlamıştım.Her şey önceden yazılmıştı.Bu yüzden sürekli aynı hayata doğup katil oluyordum.

"U-ukte kalanlar..."

"Hatırladın.Tebrik ederim!"

Ben o hikayeye göre hareket etmiştim hep.Cevdeti öldürüp katil oldum.Cihana olan aşkım kendi sonumu hazırlamıştı.

"Asırlar önce yazdığım hikayeyi yalnız sen okumuştun.Çünkü o zamanlarda Prense aşıktın.Sonra kendin bile farketmeden hikayeye göre hareket ettin.Katil oldun Çınar.Cihan da seni öldürdü."

"Böylelikle sen kazandın..."

"Asırlar önce yazdığım hikaye asla değişmeyecek.Bu gün Cevdet yaşıyor,sen yaşıyorsun.Lakin yarın ne olacağını bilemeyiz."

Kısaca yazdığım hikaye asla değişmez diyordu.Hep olduğu gibi o kazanacaktı.

"Saçmalık!Önceki hayatlarda Cihanın geçmişten haberi yoktu!Ama şimdi her şeyi biliyor!Beni seviyor!"

Elimi masaya vurup kalkmıştım.Bu saçmalıkları daha fazla dinlemeyecektim.

"Doğum günün yaklaşıyor Çınar!"

"Kes sesini!"

Asırlar önce Prense aşık olduğum zamanlar bir kitap okumuştum.Hayatımda okuduğum ilk ve son kitap oydu.Ben maalesef okuduğum kitabın içindeki karaktere dönüşmüştüm.

Bu kadın yapacağı kötülüklerden hikaye yazmıştı!Ve onu yalnız ben okumuştum...

Demek bu yüzden katil olup sürekli yeniden doğdum...

Şaşırdık mı?bence eveeeet.Yani kuzularım,Çınar asırlar önce Prense duyduğu aşkı kalbinde gizlerken Sürayyanın yazdığı kitabı okumuştu.Ve mucize o zaman gerçekleşti.O kitaptaki karakterin yaptığını yapıp aşk için katil olmuştu.