Ukte Kalanlar

51.

İkinci turu kanepede yapmıştık.Zar zor sığdığım kanepede yere düşmemem için karnıma sarılmıştı.

"Ah!"

İçime boşladığında bende boşalmıştım.Cihan aletini deliğimden çıkarmadan önce kulak mememi dudaklarının arasında çekiştirdi.Omzuma öpücük kondurup kafamı göğsüne yatırdı.

"İyi misin?"

Nefes nefese kaldığım için konuşamıyordum.Kafamla onay verip gözlerimi tavana diktim.Aklım uçup gitmişti.

Gözlerimi kapatıp derin nefesler almaya başladım.Cihan sigarasını yaktığında kapattığım gözlerimi açtım.Herif her haliyle yakışıklıydı.

"Çok yoruldun."

"Sikilen sen olsan sen de yorulurdun."

Aslında onunda benden farkı yoktu.Sigarayla yorgunluğunu hafifletiyordu.

"Çok güzelsin.Portakal gibi kokuyorsun."

Burnunu saçlarıma daldırıp kokumu içine çekmişti.

"Taktın portakala."

"Sana taktım."

Parmakları saçlarımı okşuyordu.Gözlerim yorgun şekilde onun gözlerine bakıyordu.

"Bana taşın."

"Cevdeti yalnız bırakamam."

"Kapının önünde korumalar var.Süreyya artık hiçbir bok yapamaz.Eskisi gibi güçlü değil."

"Cihan...Sen neden Cevdeti koruyamadın?"

Neyi sorduğumu gayet iyi biliyordu.Cihanın Cevdetin ailesini koruyamaması bana çok saçma geliyordu.

"İzin vermedi.Onunla ilişki yaşamaya başladığımızda beni ailesinden uzak tuttu.Ailesinin peşine taktığım korumaları kabul etmedi.Benden ayrılmakla tehdit etti beni.Şimdi bunları neden yaptığını anlıyorum."

Cevdet Süreyyadan korkuyordu.Bu yüzden Cihanın onu korumasını kabul etmemişti.

"Ona kızgın mısın?"

"Hayır.Garip bir şekilde ona kızgın ve ya kırgın hissetmiyorum.Beni sürekli kullandı.Beni aldattı,arkamdan işler çevirdi.Ancak ben bunları ailesi için yaptığını düşününce ona kızamıyorum."

Cihan haklıydı.Ben bile onu öldürdüğüm için pişmandım.İçimizde en cesur kişi Cevdetti.Kendisi için değil ailesi için savaşıyordu.

"O kadından tamamen kurtulalım.O zaman sana taşınırım,olur mu?"

Beni kafasıyla onaylayıp sigarasını söndürmüştü.Telefonuma gelen mesaj sesini duyunca korkmuştum.Cihanın kollarındaydım... O kadın yazmasın diye dua ediyordum.

"Bakmayacak mısın?"

"Bakayım."

Süreyya değildi.Cevdetin bu saatte bana ne yazdığını merak etmiştim.

Cevo:

Çino,bir hafta sonra doğum günün.Ölmeyeceksin dimi lan?Kurtulduk o kadından dimi?

Bir hafta sonra yirmi altı oluyordum.Hep aynı yaşta ölmüştüm ve bu kez yine aynısı olabilirdi.Ama hikaye değişti.Cihan beni sevdi,ben Cevdeti öldürmedim.

Yine ölecek miyim?

"Cevdet ne saçmalıyor?"

"Yok bir şey."

Cihan telefonu elimden almıştı.Mesajı okumasın diye telefonu almaya çalıştım ama başaramadım.

"Cihan ver şunu!"

"Ne demek bu?"

Bileğimi kavrayıp telefonu almama engel olmuştu.

"Cihan-"

"Söyle!"

"Hep aynı yaşta öldüm.Yirmi altı yaşımda yani."

"B-bu doğru değil.Ben seni seviyorum!Ölemezsin."

Gözlerinin içine bakarak yutkunmuştum.Bende bir şey bilmiyordum ki.

"Tabii ki ölmeyeceğim.Beni yaşatan sana duyduğum aşk."

Yanaklarına öpücük kondurup telefonumu aldım.Kapatıp yere bırakmıştım.Bir süre onu elime almayı düşünüyordum.Gözlerim Cihana kaydı.

Endişeliydi.

"Cihan.Bak kendin söyledin beni seviyorsun.Ölmeyeceğim."

Ellerimi yüzüne koyup yanaklarını okşadım.Hikayede beni hep Cihan öldürmüştü.Bu kez bana aşıktı,ölme ihtimalim yoktu.

"Cihan lütfen kendine gel.Ben iyiyim."

"Yanımdan ayrılmak yok."

"Tamam Prensim.Siz nasıl emrederseniz."

"Dalga geçme!Tuvalete bile benimle gidiyorsun!"

"Yok devenin götü."

Keskin bakışları görünce geri vites yaptım.

"Tamam seninle gideceğim.Böyle bakmayı kes artık.Rahatsız ediyor beni..."

"Seni kaybedemem.Seni kaybedersem aklımı kaybederim."

Göğsüne yatıp gözlerimi kapattım.Gözlerimi kapattığım an yağmur yağmaya başlamıştı.Umarım gökler benim için ağlamıyordur.

Çınarın doğum gününe az kaldı.Şansınız olsaydı Çınara ne hediye ederdiniz?