Ukte Kalanlar

11.

"Bayram şekerim!"

Avcunu uzatan Cevdete bakıyordum.Bayram şekeri neydi tam olarak?Gözlerim Cihanla buluştuğunda gözleri bana masayı işaret etmişti.

"Al."

Şekerleri alıp Cevdetin avcuna bırakmıştım.Yüzündeki büyük gülümsemeyi görünce rahatlamıştım.Bana sarıldığında ona sarılıp gülümsedim.Ben bu kardeşlik bağını sevmiştim.

"Ben sizden küçük olduğum için bunlar benim hakkım."

"Hepsi senin olsun.Ama önden ben şekerimin tadına bakayım."

Cihan Cevdetin yanağına öpücük kondurup gülümsemişti.Bu mutlu anları benim izlememe gerek yoktu.Bu yüzden kapıya doğru ilerleyip onları bekledim.Artık iyileşmiştim ve işe geri dönmemiz gerekiyordu.

Umarım yeniden doğduğumda motoru nasıl tamir etmem gerektiğini aklıma yazmışlardır.

"Hadi,siz inin ben geliyorum.Çöpleri alacağım."

Cihanı beklemeden inmiştim merdivenlerden.O da peşimden geliyordu zaten.Cevdetle aynı yerde çalışıyorduk.Doğal olarak beni de işe bırakıyordu.

"Şu bayram tam olarak ne?"

Cihana soru sormuştum ama o kahkaha atmıştı.Yanlış kişiye yanlış soruyu sordum.

"Bilmiyorsun yani öyle mi?"

"Tamam, boş ver."

"Çok belli ediyorsun."

"Neyi?"

Gözlerine baktığımda anlamıştım neden bahsettiğini.Derin nefes verip hafif uzamış saçlarımı kulağımın arkasına sakladım.Cevdet geldiğinde binmiştim arabaya.Arka koltukta oturmuş ikilinin konuşmalarını dinliyordum.

"Çino,bu pazar konsere gidiyoruz."

"E bana ne?"

"Cevdet sen de bize katılmak ister misin diye soruyor."

Atla hemen ortaya.

"İstemem."

"Bence de olması gereken bu."

Havanı siksinler.

"Tamam Çino,biz ikimiz başka bir zaman gideriz,dimi?"

Hayır,asla gitmeyecektim.Ah Cevdet... Sevdiğin adamla daha çok konsere gitmek istiyorsan beni hayatından tamamen çıkartmalısın.

Neden...neden onun kıymet verdiği biri olarak doğdum?

"Soru sordu."

"Karışma lan."

Sanırım benden böyle bir tepki beklemiyordular.Bu yüzden ikiside şaşırarak bana bakıyordu.

"Karışırım."

"Yeter!Hadi geldik,inelim biz."

Onların vedalaşmasını izlemeden inmiştim arabadan.Demek ben motor tamir ediyordum.Zaten kapıdan girer girmez beni bekleyen yedi tane motoru ayakta karşılamıştım.

"Çok güzelsiniz..."

Onları evlat edinebilir miyim?

"Hoş geldin Çınar!Çok korkuttun bizi!"

Bana sarılan yaşlı amcaya bakıyordum.Kimdi lan bu?

"Teşekkür ederim."

"Kaç kişi sordu seni biliyor musun?Ne çok sevenin varmış evlat!"

Benim mi?

"Yasin amca,bizim Çino iyileşti artık.İşinin başına geri döndü,dimi kardeşim?"

Yasin amca mekanın sahibiydi ve biz onun için çalışıyorduk.Patronumun beni sevmesi garipti ama güzeldi.

Sevilmek gerçekten güzel hissettiriyordu.

Karşıdaki oda kıyafetlerimizi değiştirmek içindi.Siyah atletimi giyip altıma siyah eşofman giydim.Turuncu saçlarımı tokayla bağlayıp çıkmıştım.

Şükürler olsun,motor nasıl tamir ediliyor biliyordum.

"Ne diyorsun?"

"Sorun fren.Ayağımı geri basıyorum ama çalışmıyor."

"Halleder misin?"

"Biraz zor olacak ama imkansız değil."

Benim tek imkansızım şu zaman döngüsüydü.İçinde sıkışıp kalmıştım ve bir türlü çıkamıyordum.

Herkes kendi işiyle meşguldü.Ben de freni tamir etmek için yere uzanmıştım.Güneşin sıcağı tenimi yakarken aniden yağmur yağmaya başlamıştı.

Yağan her yağmur bana işaretti.

"Bakıyorum iyileşmişsin."

Bu ses bana yabancıydı.Ancak ayağa kalktığımda karşımda gördüğüm yüz bana hiç yabancı değildi.

"E-engin?"

Onu hatırlıyordum.Yedi bin kez doğsam unutmayacağım tek isim belkide onun ismiydi.

Bayram şekerlerim bayramınız kutlu olsun🙏💞