Ukte Kalanlar

67.

İki yabancıydık Cihanla.Onun evinde kalıyordum bir haftadır.Benimle ilgileniyordu,kahvaltıyı beraber yapıyorduk ve o işe gidiyordu.Tüm günüm evde günün bitmesini beklemekle geçiyordu.

Cihan geliyor ve akşam yemeğini hazırlıyordu.Sonra o kanepede,ben onun odasında uyuyordum.

Bir hafta önceki konuşmamızdan sonra durumlar bu hale gelmişti.Toparlanmak için uğraşıyordum ama nerede...

Bu son şansımdı.Bir daha yeniden doğmayacaktım ancak bunları bilmeme rağmen iyileşemiyordum.Mutlu olmak için çabalıyordum ama başaramıyordum.

En kötüsü,ben sevdiğim adamı da üzüyordum.

"İyi akşamlar."

Bu gün yarım saat geç kalmıştı.

"Trafik yoğundu.Yedin mi bir şeyler?"

"Hayır,seni bekledim."

Kafasıyla beni onaylayıp mutfağa geçmişti.Ellerini yıkayıp yemek hazırlamaya başlamıştı.Mutfağa gidip köşede onu izliyordum.

"Yoğun mu işlerin?"

"İdare ediyorum."

Bu kadardı işte.Artık soracak sorum kalmamıştı.

"Özür dilerim."

Geç kalınmış özür... Cihanın duygularını umursamadığım için üzgündüm.Evet,o benim için kıymetliydi.Lakin geç farkettim onun ne kadar kırıldığını.

"Özür dilerim Cihan Bulut Kutlu.Son şansımızı öylesine harcamak istemiyorum.Evet,yaşadığım kayıp çok ağır... Ne-nefes almak bile zor geliyor."

Cihanın sırtı bana dönük olduğu için bu kadar rahat konuşuyordum. Gözlerine bakarak böyle konuşmam imkansızdı.

"Deniyorum Cihan.Toparlanmayı deniyorum ancak... Bana yabancı gibi davranma.Bö-böylesi daha zor ben-"

Lafımı kesen şey Cihanın hıçkırıklarıydı.Cihan Bulut Kutlu omuzlarını düşürmüş ağlıyordu.Gözyaşlarını görmemem için yüzünü bana dönmediğini anlamıştım.

"Duygularını görmezden gelmiyorum.Sadece onları eskisinden daha fazla dikkate alacağım.Sen benim için asla ikinci plan da olmadın Cihan."

Ona arkadan sarılıp kafamı sırtına yasladım.Karnında duran ellerimi tutmuştu elleri.

"Soğan yüzünden ağlıyorum."

Yalancı.

"Eminim öyledir."

"Sakın şüphe duyma.Ben asla ağlamam."

"Aynen."

"Sonuçta ben sen değilim.Her dakika zengin sevgilin var diye muslukları açıyorsun.Ay sonu ben ödeyeceğim sonuçta."

Kahkaha atıp ensesine öpücük kondurmuştum.Haklıydı aslında.Ben paramı kullanmıyordum çünkü sevgilim her şeyi hallediyordu.

"Cimri piç."

"Yatakta cimri değilim ama."

"Kusura bakma, azgın piç demem gerekiyordu."

Bu kez gülümseyen oydu.Soğanları kızartmaya başlamıştı.Gözlerimi kapatıp bir kaç dakika öylece durdum.Kafamı Cihanın sırtına yaslamış ve gözlerimi kapatmıştım.Sanırım gerçek huzuru buldum.

"Çınar, ben galiba gerçekten cimriyim."

Kaşlarımı çatıp ona bakmıştım.

"Baksana,bir haftadır sürekli yemek yapıyorum.Hayır sipariş verebiliriz dimi?Niye sürekli ben yapıyorum?"

Gülümseyip dudaklarına öpücük kondurmuştum.

"Sonunda cimri olduğunu kabullendin!"

"İhtimal sadece!"

"İhtimalini sevsinler Cihan."

"Seni bir severim... Uslu dur."

Uyarıyı aldığım için hemen geri vites yapmıştım.Hayır ne gerek vardı şu masanın üzerinde sikilip yürüyemeyecek hale gelmeye?

İlerde o da olur.

"Benim için yemek yapman özel hissettiriyor."

"Sen zaten benim için özelsin portakal kafa.Hayatımın tam merkezine koydum seni.Kıpırdaman dahi yasak."

"Diyelim ki kıpırdadım.Ne olacak?"

Kaşınıyorum arkadaşlar.

"Dünyanın neresine istersen git,ben gelir seni bulurum.Ama o zaman farklı olur işte."

"Nasıl farklı?"

"Öfkeme yenik düşerim.Bunu asla istemiyorum Çınar.Öfkeme yenik düşüp senin kalbini kırmak istemiyorum.Bu yüzden lütfen gözümün önünde dur."

"Sen bana aşık olmuşsun tebrik ederim."

Bıçak tutmayan elini sıkıp gülümsedim.

"Eyvallah kardeş."

Özlemişim böyle atışmalarını🤣Nabr kuzular?