Ukte Kalanlar

35.

"Seni öldürmemi,Cihanla yeniden barışmamı istiyor."

Cevdet yüzüme bakmadan konuşuyordu.Sanırım gözlerindeki çaresizliği görmemi istemiyordu.O kadın benim kazanmamdan korkmuştu.Kendisi başaramayacağına göre bir kez daha Cevdeti kullanacaktı.

"Git Cihana,konuş onunla."

Elimi Cevdetin omzuna koyup bana bakmasını sağladım.Gözlerinin dolduğunu görünce gülümsedim.

"Ailen için endişelendiğini biliyorum.Cihan sana karşı bir şeyler hissediyorsa hala... Affeder seni."

"Özür dilerim... Korkak olduğum için-"

"Asıl ben özür dilerim.Hep kendimi düşündüğüm için."

Yutkunamamıştım.Böyle konuşuyordum ama benim içinde zordu.Cihanın Cevdeti affedeceğine inanıyordum.Çünkü Cevdet onun ilk aşkıydı.Cevdet istekli değildi lakin söz konusu ailesi olunca her şeyi yapardı.

"Sen delirdin mi?Tansiyonum çıktı be!Cihan Cevdeti affederse... Tövbeler olsun o zaman ne olacak?"

Engini ayakta alkışlayacaktım neredeyse.Cevdetin Cihana gitmesini bekleyip öyle konuşmuştu.

"Cihan Cevdeti affederse ben aradan çekileceğim.Beni gömmek için hazırlan."

"O ne demek?Yok artık!Onlar barışırlarsa sen kendine mi kıyacaksın?"

"Bingo."

Başka seçenek yoktu.Cevdetin Cihanla mutlu hayat yaşaması bile ilerde mümkün olabilirdi.Ancak benim bu hikayedeki tek sonum ölümdü.Değişmezdi işte.

"Saçmalık!Başka bir yere tanışınırsın!Lan ben de gelirim!"

Engine sarılıp susturmuştum onu.Bedeni buz kesmişti.Bana sarılmamasından ne kadar şaşırdığını anlamıştım.İhtimaller hep gerçek olurdu.

Benim ihtimalime göre Cihan Cevdeti affedecek ve hikaye böyle ilerleyecekti.O kadına karşı kazanmamızın imkanı yoktu.

Yazardan

Cihan Bulut Kutlu... Ailesi ne kadar tehlikeli işlerle uğraşsada o hep sıradan insanlar gibi yaşamaya çalışıyordu.Zordu ancak başardığı anlar olmuştu.Adamına göre merhametli,ya da acımasız olurdu.

Kişiye göre tavır alan biriydi.

Kadınlara ilgisi yoktu.Bunu daha on sekizlerinde anlamıştı.Tabii ailesine bir türlü anlatamamıştı.

"Cihan bey,Cevdet bey sizinle görüşmek için geldi."

Cevdetin geldiğini görünce ayağa kalkmıştı.Uzun zaman sonra yalnız konuşacaklardı.

"Bir şey mi oldu?"

"Konuşmak için geldim."

"Ne içersin?"

"Sadece konuşalım."

Cihan Cevdetin karşısına geçip koltuğa oturdu.Diken üzerinde hissediyordu kendisini.Cevdetin de ondan bir farkı yoktu.

"Dinliyorum."

"Çınarla ne kadar ilerlediniz?"

"Bu benim özelim."

"Deneme şansımız var mı?"

Direkt sormuştu soruyu.Gergindi ve korkuyordu.Kaybetmekten,ailesinin zarar görmesinden...

"Neyi?"

"İlişkimize bir şans daha verelim.Hatalıydım kabul ediyorum.Özür dilerim."

Cihan onu affetsin diye ayaklarına bile kapanırdı.O kadının öfkesini iyi biliyordu.

"Cevdet,sen iyi misin?Biz ayrıldık ve ben başka birini tanıyorum."

"Evet!Benim arkadaşımı."

"Senin arkadaşını.Kötü sesleniyor olabilir lakin ikimizde durumun ne olduğunu biliyoruz."

"Doğru.Hepsi benim hatam ve çok özür dilerim.Bana şans verirsen hepsini telafi-"

"Bitti.Ayrıldık ve bitti.Gerçeği konuşalım,ben hep sana şans verdim.Sıra kendime şans vermekte.Bu kez şansımı harcamak istemiyorum."

Cihandan böyle bir tepki beklemiyordu.Onu affedeceğini sanmıştı.Zaten herkes böyle düşündüğü için onu buraya göndermiştiler.

"S-sen gerçekten Çınardan hoşlanıyor musun?"

"Özelime karışıyorsun."

Cevdetin şaşkınlığı tamamen başkaydı.Madem hikaye değişti,o kadın neyi zorluyordu?

"Çınara buraya geldiğini söylemeyeceğim.Seni kardeşi olarak görüyor.Lakin bir daha böyle bir konuyla karşıma çıkarsan eğer o zaman kendimi durdurmam."

Cihan Bulut Kutlu yalnız bir kez uyarırdı.

Çınarın Cihanın ondan vazgeçeceğini sanması:(