Ukte Kalanlar

66.

Aşkta kazanmıştım.Her şey aşk için değil miydi zaten?Vazgeçemediğim o yüce aşk...
Bana her şeyimi kaybettiren aşk bu kez yine yapmıştı yapacağını.Bu kez ailem olmadan yeniden doğmuştum.Lakin ailem gibi gördüğüm bir arkadaşım vardı.Maalesef onu da kaybetmiştim.

"Çınar."

Ağlamaktan kızaran gözlerim Cihanı görünce kısılmıştı.Sağ salim bana geri dönmüştü.Onu da kaybetmediğim için neredeyse mutluluktan ağlayacaktım.

"Ne oldu ona? Öldürdün mü?"

"Öldü.Çok uzun süre yaşadı değil mi? Gereğinden fazla hem de."

Süreyya...Başımıza bu kadar belayı sen sardın.Benim gibi tam üç kez yeniden doğdun.Neden hiç pişman olmadın?

"Daha erken ölmeliydi.O zaman Cevdet hayatta olurdu..."

"Keşke gerçekten öyle olsaydı.Ama ikimizde biliyoruz,bazen ne yaparsan yap olacakların önüne geçemezsin.Bu imkansız."

Gözlerimi Cihanın gözlerinden ayırmadım.Ona kavuşmak için verdiğim savaşı kazanmıştım.

Ancak mutlu hissetmiyordum.

"Eşyalarını topladın dimi?"

Kafamla onaylamıştım onu.Bu evde yaşamak bana acı verecekti.En iyisi kaçmaktı.

"Korkma, anıların hiç kaybolmayacak.Buraya geri döneceğine inanıyorum Çınar."

Elimi tutan ellere baktım.Umut doluydu gözleri.Ben buraya geri dönecek cesareti kendimde bulmazdım belki.Ama Cihanın benim için anılarıma, bu eve iyi bakacağına emindim.

"Biliyorsun,o gün ölmesi gereken bendim."

"Hayır...O gün ölmesi gereken sen olsaydın eğer eminim bunu kimse engelleyemezdi."

"Cevdetin ölümüne hep ben sebep oldum..."

Evet,doğruydu.Onu öldürmem yetmedi şimdi de benim yüzümden öldü.

"Biraz daha böyle konuşmaya devam edersen... Seni odaya kilitler yirmi sene sonra çıkartırım.Kendini suçlamaktan vazgeç."

Kendimi suçlamaktan asla vazgeçmeyecektim.Cevdeti çok özlüyordum.Geçmişe ait pişmanlıklarım daha peşimi yeni bırakmışken bu yaşadığım çok ağırdı.

"Keşke bir şansımız daha olsaydı Cihan."

"O ne demek?"

"Bir kez daha.Bir kez daha yeniden doğma şansımız olsaydı..."

Küçük bir ihtimal olsaydı keşke.Cevdeti hayatta tutmak için ne gerekiyorsa yapardım.Bu kez aşk için değil kardeşim için savaşırdım.

"Durmayacaksın dimi?Şu lanet hikaye için daha ne kadar çabalayacaksın?Ben daha ne kadar ayakta uyumak zorundayım?!"

Onu kızdırmıştım.Öfkeli gözlerinde gördüğüm gerçek tokat gibi yüzüme çarpmıştı.Cihanın suçu yoktu.

Prens tüm olanlardan habersiz hayatını bir kadının hırsı uğruna kurban vermişti.

"Çok şanslısın Çınar.Sen en azından şu yaşananlar için kendini suçluyorsun.Ama ben suçlayacak bir kişi dahi bulamadım."

"Ben varım."

"Evet,sen varsın.Hatalarına rağmen boğazını sıkamıyorum.Çünkü sana aşığım.Seninle sadece bir kere yaşlanmak için kırk kez yeniden doğardım."

Kalbimdeki ateşi yeniden harlamıştı Cihan.Onun için yeniden doğar ve savaşırdım.

Tüm kaybettiklerime rağmen...

O kadar özlemişim ki burayı🥲Umarım hepiniz iyisinizdir❤️