Ukte Kalanlar

25.

Yazardan

"S-sen bunu nasıl..."

"Aptal mı sandın beni?!Parayı Çınar için aldığını söyledin.Çünkü bana olan duygularını,sana olan dostluğunu kullanmak daha kolaydı.Gidip onun yakasına yapışsam asla inkar etmezdi!"

Doğruydu.Cevdet bunu bildiği için Çınarın ismini vermişti.Ama çok geçmeden yakalanmıştı.Cihanın öfkesini görünce bir kaç adım geri attı.Birazdan bu öfkeli beden onun yakasına yapışacaktı.

"Nasıl yaptın lan?!Bin kere söyledim taşınsın diye!O taşınmıyor sen bana taşın dedim!Neden lan?Acı çekmesi hoşuna mı gidiyordu?!"

Cevdeti ikinci kez şaşırtan Cihanın Çınarı düşünmesi olmuştu.Artık emindi,hikaye bu kez mutlaka değişecekti.

"Arkadaşına bunu nasıl yaptın?!Ben onun gözlerindeki acıdan rahatsız oldum lan!Sen zevk mi aldın?!Seni kıskanıyor sandım!BANA CEVAP VER!"

Yutmuştu dilini.Cihanın tüm söyledikleri doğruydu.Bu yüzden verecek cevabı yoktu.Gözleri dolmuştu... Çınara haksızlık ettiğini o da biliyordu.

Düşündü bir an için.İlk hayatların da Prensin yanına sızmasaydı onlar mutlu olur muydu?

"Ç-çok özür dilerim..."

"Benden değil ondan dile!Arkadaşına yaşattığın acı için özür dile!Gerçekten çok iyi oyuncusun.Ben sana nasıl kör oldum?"

Çınar kendisini,Cevdet kendisini suçluyordu.İkiside tek şeyi düşünüyordu:ben olmasam nasıl olurdu?

"Çınarın duygularına karşılık vermek istersen eğer ben anlarım-"

"Kes sesini.O duygulara karşılık versem bile senden izin alacak değilim!Sen sana tanıdığım tüm şansları kaybettin Cevdet!"

Cevdetin yanağından düşen yaşla beraber yağmur yağmaya başlamıştı.Şu an yere çöküp hıçkırarak ağlamamak için zor duruyordu.Herkesin kendince sebepleri vardı aslında.Ancak maalesef o sebeplerin arkasına sığınarak büyük yanlışlar yapmıştılar.

Biri gözünün önündeki gerçeği göremediği için kendine kızgındı.Diğeri ona değer veren adamı üzdüğü için vicdanıyla uğraşıyordu.

"Bir sen eksiktin..."

Cihanın gözleri motordan inen bedeni bulmuştu.Enginden hiç hazetmiyordu.Onu Çınarın yanında görünce kendini rahatsız hissediyordu.

"Hello!"

"Ne işin var burada?"

"Seni gömmeye geldim.Pardon görmeye."

"Müsait zaman da ben buna götümle gülerim."

"Şakadan da anlamıyorsun.Cahil!"

Çınar ıslanmış bedene bakıp omzundaki havluyu ona uzatmıştı.Kafasına takılan önemli bir soru vardı.Çınar Cevdeti öldürmeyecekti.

Peki Enginin bu hikayede ne işi vardı?

"Ben Cevdeti öldürmemek için her şeyi yapacağım."

"Çınar,Cevdet ölmese bile demek ki sen öleceksin.Yoksa ben neden yeniden doğdum?Benim hayattaki tek rolüm seni gömmek."

"Vay be... Hikayede en önemli kişi sensin kanka valla!"

Engin kahkaha atıp onu kafasıyla onaylamıştı.Sürekli tek kişiyi gömüyordu.O da şu an karşısındaydı.

"Ne işin var burada?"

Bu kez soruyu Cihan Bulut Kutlu soruyordu.

"Herkes niye aynı şeyi soruyor?İki bacağım var benim.Dilediğim yere giderim."

"İki bacağa güveniyorsun yani. Kırayım o zaman?"

"Hop hop!Yavaş gel."

Bu gözler neler görüyordu.Çınar Engin için Cihanın karşısına geçmiş ve onu uyarıyordu.

"Sen bir benle gelsene."

"Hey!Nereye?!"

Zaten kızgın ve kırgındılar.Bu yüzden en ufak lafa sabır gösterecek değildiler.Cihan Çınarın bileğini kavrayıp onu dışarı sürüklemişti.

"Ne yapıyorsun?!Hey!Alo!"

Kapıda Cevdetle karşılaştıkların da Cevdet onun yardım çığlıklarına kulaklarını kapatmıştı.

"Alo!Cihan kime diyorum?!Nereye gidiyoruz?"

"Yemeğe."

Oldukça net cevaptı.Anlaşılmayacak ne vardı?

"Şu ikisi ne iş?"

"Hikaye değişiyor Engin.Sanırım artık kimseyi gömemeyeceksin."

Hazır mıyızzzzzzzz🤝🐰