Ukte Kalanlar

61.

"Çino!Uyan!"

Cevdet omzumu sarsıyordu.Beni uyandırmaya çalışıyordu.Aslında hiç uyanmak istemiyordum.Bu gün öleceğimi bildiğim için sonsuza kadar şu yatakta yatmak istiyordum.

"Çino!Uyan lan!"

"Ne oldu..."

"Kalk!Hadi!"

Koluma yapışıp beni zorla yataktan kaldırmıştı.Cevdetin peşinden salona sürüklenmiştim.Gözlerimi avuşturup salonda beni bekleyen hediyeye baktım.

"Siktir..."

"Cihan yollamış hepsini!"

Cihan Bulut Kutlu yapmıştı yapacağını.Salonu çiçeklerle bezemişti.Aptal adım atacak yer bırakmamıştı.

Tüm renkler vardı...

"Çok havalı dimi?Kokuları da çok güzel!"

"Çok güzeller..."

Hemen Cihanı aramıştım.

"Çiçeklerim çok güzelmiş."

"Sen daha güzelsin portakal kafa.İyi ki doğdun güzelim."

"Evde adım atacak yer bırakmamışsın."

"Kucağımda taşırım seni merak etme."

Sırıtıp kanepeye oturdum.Dağınık saçlarımı topladım.

"Birazdan seni almaya geleceğim."

"Cihan,doğum günü benim için çokta özel bir gün değil.Evde beraber kutla-"

"Bir saate gelirim."

Yüzüme kapanan aramaya bakarak yutkunmuştum.Ona nasıl öleceğimi söylebilirim?Onunla yaşlanmak istiyordum.

"Çino,iyi misin?"

Değilim.

"İyiyim.Sanırım beraber yemeğe çıkıcağız."

"Oğlum azıcık yüzün gülsün lan!Sanki cenazeye gidiyorsun."

Cenazeme değil ama ölüme gidiyordum.Hayır,koşuyordum aslında.Kaderden kaçınılmadığını anlamalıydım artık.Bu gün hem sevdiğim adam için hem de ölüme hazırlanıyordum.

İçimde ukte kalan hiçbir şey yoktu artık.Asla üzülmüyordum.Zaman dursun isterdim ama Cihanın kollarının arasında.

"Çıkıyorum Cevo ben."

"Akşam görüşürüz kardeşim!"

Sıkıca sarılmıştım Cevdete.Belki akşam dönmeyecektim.Büyük ihtimal dönmeyecektim.

"Affettin dimi beni?"

"Çınar daha kaç kez söyleyeceğim?Geçmişe takılıp kalma artık.Her kes hakettiğini yaşadı.Şimdi de ne hakediyorsak onu yaşayacağız."

Haklıydı Cevdet.Son kez evimize baktım.Ailem olmasa bile bu evde bir ailem vardı.Ardımda bıraktıklarım için üzülmüyordum.

Merdivenleri inip beni bekleyen mavi arabaya bindim.Cihan yanağıma öpücük kondurup gaza basmıştı.

"Şöyle güzel olmak zorunda mısın?"

"Söylemiştim sana evde kalalım diye."

İkimizde kahkaha atmıştık.Şaka yapıyordum.Son anlarımı onunla beraber geçirmek istiyordum.

"Saatin güzelmiş."

"Cevdetin hediyesi.Çok anlamlı bir hediye aslında."

"Arkadaş olmanız beni mutlu ediyor.Sorunsuz bir şekilde ilerlediniz."

"Gerçekten öyle.Bunu Cevoya borçluyum.Yeni sayfa açmak için kafamın etini yedi."

Eski günleri hatırladığımda sırıtmıştım.Katil ve kurbandan kardeşliğe doğru ilerledik.

"Sana hep minnettar kalacağım Çınar."

Elimi tutan sıcak ele baktım.

"N-neden?"

"Benden hiç vazgeçmedin.Yeminim olsun,ben de senden asla vazgeçmeyeceğim."

Cihanın dudaklarına öpücük bırakıp sırtımı geri yaslamıştım.Gözlerim dolduğu için bakışlarımı kaçırıyordum.

"Gözlerin mi doldu senin?"

"Ne alaka?Çocuk muyum ben?"

"Evet,çocuk gibisin."

"Yakışıklı piç."

"Seni seviyorum portakal kafa."

"Ben de seni seviyorum.Her şeye,herkese rağmen çok sevdim ve seveceğim."

Finale az kaldı.