Ukte Kalanlar

49.

Gözlerimi açtığımda Cihan Bulut Kutlunun omzunda uyuduğumu farketmiştim.Kafamı hafif kaldırıp yakışıklı yüzünü inceledim.Önündeki dosyayı okumakla meşguldü.Gözlerim kağıtta yazan ismi görünce afallamıştı.

Süreyya Kılıç.

"Cevdet hala gelmedi mi?"

Kafamı kaldırıp esnemiştim.

"Geldi,hatta iki saat önce evine gitti."

"Sikeyim ne kadar uyudum ben?"

Telefonumu çıkartıp saate bakmıştım.Yedi saattir uyuyordum Cihanın omzunda.

"Neden beni uyandırmadın?"

"Denemediğimi mi sanıyorsun?"

Bana seslense uyanırdım aslında.Kolumu dürtüp uyandırsaydı bari.

"Teşekkür ederim ve özür dilerim."

"Geceleri ne bok yiyorsun?Cevdet yemek yemediğini söyledi."

"Hastalandım sanırım.Ama iyiyim sayende."

Gözleri yüzümü turlayıp tekrar elindeki dosyaya dönmüştü.

"O kadınla mı ilgili?"

"İflasın eşiğinde.Daha çabuk nasıl beş parasız kalabilir,ona bakıyorum."

Demek intikamını böyle alacaktı.Peki ben ne yapacaktım?Gerçekten onu öldürmek istiyor muyum?

Telefonuma gelen mesaja bakmıştım.Kötü adamı düşünmüştüm ve o bana mesaj atmıştı.

Bilinmeyen numara:

En son hangi kitabı okudun?

Ne saçmalıyordu?Galiba benimle dalga geçiyordu.Büyük ihtimal beş parasız kalacağını anlamıştı.Delirdi herhalde ne bileyim.

"Kim o?"

"Arkadaşım."

"Engin gibi bir arkadaş mı?"

"O ne demek?"

Dosyayı kenara bırakıp bana doğru eğildi.Yüzü tam karşımdaydı.Kaşlarımı çatıp gözlerine baktım.Gülümsüyordu lakin içten bir gülümseme değildi.

"Diyorum ki,sırada kim var?"

"Ne sırası?"

"Öldüreceğin kişilerin sırası.Sırada Cevdet mi var?"

Kan beynime sıçramıştı.Beni psikopat olarak mı görüyordu?Allah kahretsin neden sürekli ben yargılanıyorum?

"S-sen ne dedin?"

"Bu kez kimi öldüreceksin?Yalan mı?"

"S-sen bunu nasıl..."

Sen beni nasıl yaramdan vurursun?Ben senin aşkın için kendime o kadar yara açtım ki... Sen bunları nasıl harcarsın?

"Var ya,köpek gibi pişmanım.Sana duyduğum aşk için pişmanım.Öfkeme yenik düşüp ilk hayatımda katil olduğum için pişmanım.Senin için değmiyormuş.Gerçekten çok pişmanım."

Hızla kalkmıştım kanepeden.Bu kadarı fazlaydı.Bana bu kadarı fazlaydı.Kendimi haklı olarak görmüyordum.Lakin pişmandım ve sürekli beni aynı yerden vurmalarından sıkıldım.

"Çınar dur! "

Bileğimi kavradığında itmiştim onu.Benden bunu beklemiyordu.Onun afallayan gözlerine hayal kırıklığıyla bakıyordum.

"Ben sana aşıktım lan!Beni gör diye,bir kere olsun yüzüme bak diye her şeyden geçerdim!Ben senin için itibarımdan geçtim!Mutlu muyum sanıyorsun?Aynaya bakamıyorum!Ben katil olduğum için pişmanım!"

"Sinirle söyledim-"

"Sikerim lan senin sinirini,öfkeni!Sen ne biliyorsun?Hatırladıkların ne ki senin?Sen benim ne kadar acı çektiğimi biliyor musun?Kalbim Cevdetin yüzüne her baktığında nasıl sıkışıyor biliyor musun?Onun ayaklarına kapanıp özür dilemek istediğimi biliyor musun?! "

Kimse bir bok bilmiyordu.Ancak herkes tek pişman olduğum konuyla yargılıyordu beni.

"Öfkeyle söyledim!Amacım seni yargılamak değildi!"

"Bırakıyorum işi.Bitti."

Bitirdim.Cihan Bulut Kutluyu kalbimde sonsuza kadar bitirecektim.

"Çınar saçmalama."

"Artık sikim de bile değilsin."

"Sakın."

"Ben asıl kendimi senden sakınmalıydım.Bu aşkın beni mahvedeceğini bile bile beklemek hataydı!"

Kapıyı açıp gidecektim.Ancak o yine bana engel olmuştu.Sırtım duvarla buluştuğunda yüzümü buruşturdum.Ellerini duvara koyup yüzüme eğildi.

"Benim seni bulamayacağım yer yok Çınar."

"Çekil."

"Gidemezsin!"

"Giderim!"

"Çınar!"

"Ne istiyorsun?Söyle!?Benden ne istiyorsun?!"

Ben bana cevap vermesini bekliyordum.Ama Cihan yakamı kavrayıp dudaklarıma kapanmıştı.Sanırım cevabını en iyi şekilde vermişti.

"Gidemezsin."

"Ne-neden?"

"Seni seviyorum portakal kafa."

Beni sevdiğine zaten inanıyordum.Ancak dudakları boğazımdaki ize dokunduğunda bundan bir kez daha emin olmuştum.O benden nefret etmiyordu.

Geçmişe rağmen...

Kavuştuklarına göre artık rahat uyuyabilirim.