Ukte Kalanlar

43.

"Boğazıma dokunup her şeyi öğrenebilirsin."

Bu lafım belkide Cihana saçma gelmişti.Birinin izine dokunarak her şeyi öğrenmek mümkündü.Tüm geçmiş hayatlarını görecekti.Başına gelen her felaketi bizzat öğrenecekti.

"Saçmalıyor!Öyle bir şey mümkün olamaz Cihan."

Cevdetin korkusunu anlıyordum.Cihan tüm gerçekleri öğrendiğinde canı yanacak olan yalnız ben değildim.Eminim ki,Cevdetin de yakasına yapışacaktı.

"Siz ne anlatıyorsunuz lan?!"

"Beni dinle.Bak sana da saçma geliyor zaten!"

"Yeter!"

Bana engel oluyordu Cevdet.Bu yüzden onun koluna yapışıp arabaya sürükledim.Korkmasın,çünkü onu korumaya yemin ettim.

"Çınar bırak!Yapma!Senden vazgeçecek yapma!Çınar lütfen!Öldürür lan seni!"

"Senin suçun yok."

"Hayır!Hayır!Ben seni affettim lan!Yapma!Çınar aç kapıyı!"

Kapıyı Cevdetin üzerine kilitledim.Meğerse benim için korkuyormuş.Cihanın beni öldürmesinden korkuyordu...

Haklı değil mi?Cihana hangimiz kızabiliriz?

Cihana kızanın vicdanı yoktur.

"Yapacak mısın?"

"Anlatamaz mısın?"

"Dokun."

Anlatacak gücüm yoktu.Benim yediğim bokları anlatacak gücüm yoktu.

"Çınar."

"Dokun ve bitsin.Nefes alamıyorum artık yeter."

Gözlerimi kapatıp kafamı sağa çevirdim.Boğazımı iyice açıp bekledim.Elveda.İlk ve son aşkıma elveda.

Cihan tek adım atarak aradakı mesafeyi kapattı.Bana parmağının ucuyla dokunur sanıyordum.Peki o ne yaptı?

Boğazımdakı ize dudaklarını dokundurdu.Benim yaşamamı daha da zorlaştırdı piç herif...

Yazardan

En güvendiklerin sırtına yara açmazdı.İnsanın en güvendikleri tam kalbinden vururdu.Çünkü kimse vicdan azabıyla yaşamak istemezdi.Kimse ona hayal kırıklığıyla bakan gözleri hafızasına kaydetmek istemezdi.

Dudaklarıyla kapatmıştı seneler seneler önce kestiği boğazı.Gözlerini kapattığı an tüm geçmişi hafızasına kaydedildi.

Prens olduğunu hatırladı.Tüm hayatlarında Cevdete deliler gibi aşık olduğunu,Cevdetin onu umursamayıp gidişini,Çınarın Cevdeti kalbinden bıçakladığını hatırladı.

Hayatının sonuna kadar sevmediği bir kadının hayatını mahvetmesine,ülkesini ele geçirmesine izin verdiğini hatırladı.

Ve en önemlisi Çınarı öldürdüğünü hatırladı.Maalesef Cihan Çınarın iki saat önce katil olduğunu da görmüştü.

Enginin katiliydi.

"S-sen..."

Cihan Bulut Kutlunun tüm hayatı üzerine yıkıldı.Hayatına aldığı her kişi onu tam kalbinden vurdu.Ancak o bunları daha şimdi öğreniyordu.

Tanrı Cihana acımış olamaz mıydı?

"S-sen bunları nasıl..."

Sevdiği adamın gözlerine baktı Çınar.O gözlerde yeşeren çiçekleri kendi elleriyle koparmıştı.

"B-ben sizin yüzünüzden..."

Bir kişinin hayatını mahveden üç kişi.

"Si-sizin yüzünüzden hiç istemediğim hayata mahkum mu kaldım?"

Bakışları arabada oturan Cevdeti bulmuştu.Ağlıyordu lakin ağlamak hiçbir şeyi değişmezdi.

"Neden lan?Bunu bana neden yaptınız?!"

Sıktığı yumruklarını Çınarın yüzüne geçirdi.Çınar yere düştüğünde bile durmadı.Cihanı itemeyecek kadar güçsüz değildi.

Lakin intikam Cihanın da hakkıydı.

"Neden?!Neden?!Neden lan?!"

"Aşk için."

Yumruk yaptığı eli havada kaldı.Gözlerinin içine bakan gözler canını çok yakıyordu.

"Aşk?Bu muydu aşk?!Aşık olduğum kişiyi öldürmek miydi aşk?!Beni sonsuza kadar mutsuz yaşatmak mı lan aşk?!Sen beni mahvetmelerine izin verdin!"

Doğruydu.Çınar istemeden bile olsa Cihanın hayatını mahvetmişti.Sevmek öldürmek değildi.

Sevgi büyütürdü,yaşatırdı,yeşertirdi.

"Bana duyduğun aşka lanet olsun."

Son lafını söyleyip çekip gitmişti.Hesap soracağı kişiler vardı.

Bu hikayede en çok canı yanan Cihandı.Prensimiz hep sırtından vuruldu ve hayatını başka birinin avuçlarına bıraktı.Maalesef Çınar istemeden bile olsa buna izin vermişti...