İnci | Nârin Bir Hazine

17.Bölüm İnci&Mahir'den

İyi okumalar🌷

Kayalıkların olduğu yerde karanlık ve sessiz ortamda uzun zaman sonra Mahir ile tekrar başbaşaydık.Kolumdan tuttuğu gibi çekistirmişti beni o anlık öfkemle
"Ne yaptığını zannediyorsun sen elim yanıyor canım acıyor bırak!"dedim.

"Benimde inci benimde!"

Sırtımı kayalara yaslayıp hâla sinirli olduğunu belli eden nefes sesinin arasında konuşmaya başladı benimle;

"O lavuk ne iş inci?"

"Ne işinden bahsediyorsun sen?"

"İnci delirtme beni neden hep etrafında senin o şerefsiz?"

"Benimle tanışmak istiyor."

"Siktirtmeyin lan tanışmanızı çiçek getiriyor elini tutuyor sana güzelim diyor hayırdır inci hayırdır?"

Bende sâkin kalamazdım artık ittim önce göğsünden uzaklaşsın diye,ağzının payını vermeliydim.Ne zannediyordu bu kendini.

"Sanane be sanane herkes kendi hayatına baksın demedin mi bakıyorum işte neden tekrar gelip kendini hatırlatıyosun neden karıştırmaya çalışıyosun aklımı?"

"İnci çıkmıyorsun aklımdan acı çekiyorum yokluğuna alışmam zaman alacak o şerefsizi yanında görünce kanım çekildi birden!"

"Bunun beni zerre alakdar etmediğini söylesem,bunu sen istedin bu hâle bizi sen getirdin şimdi kıskanıp unutamıyorum ayaklarına yatma Mahir. Unutamam bana söylediklerini sen yaptığın şeyin beni senden koparacağını biliyordun ve beni riske attın her şeyi unutsam beni kaybetmeyi göze alışını unutamam mahir!"

Acı çekiyordu hissediyordum...

"İnan bana olduğum yerde olmak istemiyorum inci ama olduğum yerden çıkıp da gidemem artık çok geç"

Ah nekadar da yanlış yerden anlamıştım ben bu cümleyi...

Neyden bahsediyordu ki bu adam olduğu yer neresiydi peki kalmak istediği yer neresiydi anlayamıyordum.Gözleri doldu yaş akmaya başladı gözlerinden sanki gözlerinden yanaklarına değil de içime akıyordu yaşları.Allah kahretsin!
Doğru mu anlamıştım ben şimdi Mahir pişman mı olmuştu yani?

İimdeki umut filizlenmek için izin istiyordu benden...
Yaklaştı dibime kadar bakışları dudaklarımdaydı"Seni unutmak kolay değil inci varlığını unutmak dokunuşlarını,hissettirdiklerini unutmak kolay değil.

"Unutma o zaman Mahir unutma deneyelim?"

Bu sözleri söyleyen birinin sevdiğine inanarak kuruduğum bu son cümle gururumu ayaklar altına almamı sağlamazdı umarım yoksa bu sefer gerçekten kaldıramazdım.Sanki bir daha hiç yapamayacağı birşeyi yapacak gibi bakıyordu gözleri,acelesi varmış gibi.
Hiç beklemediğim anda dudaklarıma yapıştı hareket etmeme izin vermedi dudaklarımın tadını aldı ve uzaklaştı.

Beni oracıkta ufacık bir umut tanesiyle bırakıp uzaklaştı.Kalbim yeniden mi kanatlanacaktı umarım hiç birşeyi yanlış anlayıp iyi niyetimden vurulmazdım.

Alana döndüğümde çoğu kişi azalmıştı biz bize kalmıştık bu olanları bir an önce zeynep abla ve sevdaya anlatmalıydım akıl almalıydım bir planım vardı eğer hissettiklerim beni uçuruma sürüklemeyecekse mutluluğum yakındı.
Kızları kenarıya kimsenin duyamayacağı sandalyelerin olduğu yere çektim.

Tam o sırada yanımıza Leyla gelmişti;
Bakışlarım ona döndü söyleyeceklerini merakla dinledim;

"İnci abla elin yanınca abim beni eve yolladı hemen bu kremi almak için.Bu kremi annem kendi hazırlıyor hemen iyileştirir hiç acıtmaz dedi ben kremi getirirken abim dönüyordu eve.
Söyle İnci ablana sürsün eline kremi acımasın artık canı dedi..."