İnci | Nârin Bir Hazine

34.Bölüm İnci'den

İyi geceler iyi okumalar🥀

Gözlerimi açtığımda gece için hazırlandığım geceliklerimle uyuyakalmıştım sağıma doğru baktığımda Cihan'ın yanımda olmadığını gördüm hatta yastığı bile bozulmamıştı yanım boştu tek başıma uyumuş tek başıma uyanmıştım.Gece boyunca eve gelmemiş miydi yani... kafamı yastıktan kaldırıp yatakta toparlandım,kendime tamamen geldiğimde tekrar düşündüm olan biteni.

Dün gece ben eve geldim Cihan'ı beklerken uzandım ve uyuya kalmışım evet böyleydi ama Cihan hiç eve uğramamış gündüz yanımda bu gece için sabırsızlanan adam gece eve hiç gelmemişti.

Aklıma öyle bir şey geliyordu ki ihtimali bile yerle bir etmişti şuan beni kulağımda yankılanan o cümle ilk duyduğumda birşey hissettirmemişti ama şimdi!!göğsüm sancılanıyordu.

Ne demişti o kadın bana hatırla..

"Herşeyi biliyorum İnci senin aslında mahir ile kırıştırdığını mecburiyetten Cihan'ın seni aldığını bir yıl evli kalacağınızı hatta en önemlisi de bu bir yıl içerisinde sana hiç dokumayacağını

""Her gece sen yalnız uyduğunda Cihan'ın benim yanımda olacağını biliyorum!!!""

Lütfen Allah'ım lütfen olmasın öyle birşey bir ay mıydı yani mutluluğum bir ay mıydı!?

Olmazdı yapamazdı sadece sen varsın demişti bana yemin etmişti...

Düşüncelerimi sildim kafamdan yapmazdı Cihan yapmazdı bugün gelirdi yanıma bir açıklaması vardır mutlaka zaten bugün yeğeninin doğum günüydü yanımızda olmalıydı değil mi.Bütün sorunlarım düşüncelerim ve kuruntularımla geceliklerimi çıkarıp attım yatağın kenarına üzerime temiz güzel bir kıyafet geçirip saçlarımı tarayıp makyajla rujla ugraşmadan sadece kokumu sürüp çıktım evden.

İndiğimde Aslı ablalar çoktan hazırlanmış beni bekliyorlardı Yunus Emre heyecan içinde koştu yanıma çok yakışıklı olmuştu gelip hemen elimi tuttunca hep beraber dere kenarına doğru yürüyorduk ama şuanki hâlim Aslı ablanın gözünden kaçmamıştı durgunluğumu farkedip yanıma geldi;

"İnci ne bu suratının hâli canım."

"Birşey yok abla."

"Yüzün kireç gibi ablam ne oldu?"

"İçimde bir sıkıntı var abla."

"Hayırdır güzelim Cihan nerede?"

"Cihan yok abla."

"Nasıl yok nereye gitti ki?"

"Bilmiyorum gece gelmemiş eve tek uyandım"

"Soruyorum ama yanlış anlama ablam dün sabah pek keyifliydiniz gece birşey mi oldu tartıştınız mı yoksa?"

"Hayır abla hayır gece eve çıktığımda cihan evde yoktu bile gece boyunca da gelmemiş."

"Allah Allah dur bakalım bugün öğreniriz gelecek nasıl olsa bozma moralini mutlaka bir açıklaması vardır."

"Umarım abla umarım öyledir."

"Aklına başka şeyler getirme İnci! kızacağım ama bak!"

"Elimde değil abla ne yapayım."

"Hadi geldik bak annen seni böyle görmesin herkes burada gülümse toparla kendini şimdi gelir Cihan,geçer köşeye konuşursun kocanla."

"Tamam abla tamam haklısın."

Annemin yanına gittim önce,annemi öpüp kokladım fadime annemi de görüp aslı ablaya yardım etmek için kızların yanına geçtim,yiyecekleri hazırlayıp ikram ettik etraftan çocuk cıvıltıları yükseliyordu, Yunus Emre'nin pastasının mumlarını yakıp üflettik sonunda hediyelerini de alınca ondan mutlusu yoktu herkes neşeli herkes keyifliydi,ben hariç...