İnci | Nârin Bir Hazine

40.Bölüm İnci'den

Bu bir kavuşma bölümüdür🔥...

iyi geceler iyi okumalar 🌙

Arkamı dönmemle Mahir ile yüz yüze gelmemiz bir olmuştu.Bize yaklaşmış olan Cihan'ın Mahirin şuanda kuracağı cümlesi sonunda yapacaklarına benim yapacak hiç birşeyim yoktu,Mahir yiyeceği dayağı hatta daha fazlasını çoktan haketmişti.

"Mahir!"

"İnci çok özlemişim kokunu..."

Ve son....

Mahiri son görüşüm buydu yüzüne yediği demir etkisindeki yumruk ile yere serilişi olmuştu.

"Ulan orospu çocuğu!bıktım amınakoyayım bıktım kokladığın kadın benim karım lan benim karım!"

"Cihan ne yapıyorsun oğlum dursana!"

"Nasıl yaparsın lan nasıl karım o benim lan benim!"

"Ne var oğlum sizin aranızda ne yaptı Mahir sana ayarlardır düşman gibi bakıyorsunuz birbirinize söyleyin artık!"

"Onu bu şerefsiz arkadaşına sor Kadir!tabi korkaklık etmeyip anlatabilirse!"

Korkudan benim sesim kesilmisti ellerim titriyordu ortalık karışmıştı abim kolumdan tutup beni kendine doğru çekti;

"İnci sen iyi misin?"

"Abi..."

Cihan abimin elindeki kolumu kendine doğru çektiği gibi beni abimin kollarından çekip almıştı beni.

"Bırak abi karımın kolunu!!"

"Ne oluyor lan."

"Dokumasın kimse amınakoyayım dokumasın yürü İnci!"

"Cihan dur!"

"Yürü dedim İnci!"

"Gidemeyiz herkes bize bakıyor abimle biz konuşmalıyız."

"Benim konuşacak birşeyim yok bu yavşak anlatsın yaptığı bütün hayinlikleri."

Abimin yanında kalmalıydık ortalık sakinleşmeliydi öyle konuşmalıydık biz anlatmalıydık benden öğrenmeliydi herşeyi ama cihanın sabrı taşmıştı beni kucakladığı gibi omzuna atmıştı arkamızdan gelen bağırışları duymuyordu bile omuzundan inmek için sırtına indiriyordum dabelerimi,saçlarım dökülmüştü sırtına kafamı kaldırıp abime baktım darmadağın olan Mahire baktım onlar bu akşam yüzleşeceklerdi ve kalıntıları da yarın sabah bizim heryerimizi paramparça edecekti,biz bundan habersiz evimize gidiyorduk.

"Yeter indir artık beni!"

"Bin şu arabaya zorluk çıkarma inci!"

"Bırak dedim Cihan orada kaldı abim bırak gidip konuşayım."

"Bırakamam bir daha o piç için seni bırakmayacağım onun acısını senden ayrı kalarak ikimize çektirmeyeceğim,biz evimize gidiyoruz onlar da ne bok yerlerse yesinler."

Bedenimi hafif bir eşya gibi yan koltuğa oturttu elleri titriyordu bütün damarları belirginleşmişti kendisi de arabaya bindiğinde öfkeden patlamak üzereydi sesimi çıkarmadım evde nasıl olsa konuşacaktık,yani öyle umuyordum.
Arabadan indiğimizde tekrar gelip kapımı açtı elimden tutup eve sürükledi beni kapıyı açıp eve girdiğimizde aklında birşeyler olduğunu anladım bir hışımla yatak odasına gitti ışıkları açtı ve ben onun yapacaklarını hayretle izledim sinir krizi geçiriyordu sanki.

"Bir daha inci bir daha bu kokuyu kullanmayacaksın!!"

"Cihan!"

Kiraz çiçeği kokulu parfümümü aldı ve duvara fırlattı oradan kremlerimi aldı ve onu da fırlattı allah'tan onun kapağı açılmamıştı heryer cam kırığı her yer ıslaktı yüzüme baktı ve devam etti,