İnci | Nârin Bir Hazine

10.Bölüm İnci'den

İyi Okumalar❤️

Ben eve girdikten on beş dakika sonra abim de içeri girdi. İçimden bir 'ohh' çektim, yakalanmamıştım. Ama onu karşımda görünce içimde biriktirdiğim her şey bir anda boşaldı, gözyaşlarıma engel olamadım. Biliyordum, abim benim bu halime dayanamazdı, konuşmak istiyordu.

"İnci, abim gel bakayım yanıma." dedi kollarını açarak. Hemen koştum, o tanıdık kokusuna sığındım. Beni sıkıca bağrına bastı, saçlarımı öpüp kokladı. Hiç oyalanmadan döktü içindekileri.

"Bak abim, bugün o kadar insanın içinde, o kalabalığın ortasında sana bu konuyu açtığım için kusura bakma. Ama beni de anla be İnci'm..." Gözünün kenarından usulca sızan o tek damla yaşı, daha yanağına düşmeden eliyle sildi.

"Evden çıkarken Sevda kendime getirdi beni. İçim içimi yedi lan, gelip de konuşayım seninle diye. Ya yüzüme bakmazsa diye dar ettim o yolları eve gelene kadar. Benim tek isteğim senin mutlu olman. Hataya düşmeden en iyilerine layık olmanı isterim. Ben senin için hep en güzelini isterim. Anlıyon beni dimi abim?"

Abimin sözleriyle gözyaşlarım sicim gibi aktı yanaklarımdan aşağı. Hıçkırıklarım boğazımda düğümlendi. Başımı kaldırıp yüzüne baktım. Dudaklarım çocuk gibi büzüldü.

"Abim, bilmez miyim bana olan düşkünlüğünü? Yeri geldi babam oldun, yeri geldi en yakın arkadaşım. Sen benim limanımsın, ben o kalabalığın içinde ne diyeceğimi bilemedim, çekindim. Gerçekten de şuan evlenmek istemiyorum abi!" Ağzını açmıştı ki araya girmesin diye hemen atıldım. "Dur, sözümü bitireyim."

"Ben gezmeyi, eğlenmeyi, gülmeyi seviyorum. Evlenmek için çok erken. Köy yerinde el âlem ne der diye erkenden evlenmek istemiyorum. Acelem yok. Seni de anlıyorum elbet ama her şeyin bir vakti var. Akşam bi türlü kendimi anlaltamadım.

İçimi dökünce bir nebze olsun rahatlamıştım. Asıl düşündüklerim bunlar olmasa da şimdilik böyleymiş gibi anlattım. İstemez miydim şimdi Mahir'in elini tutup abimin karşısına dikilmek? Seviyorum, razı gel demek... Ama işte, her şeyin bir vakti zamanı vardı...

"Sen yine de bir düşün Fatih'i. Gerçekten çok temiz, iyi çocuk. Mutlu eder seni. Reddetme hemen he abim?"

"Bilmiyorum abi... T-tamam, senin için düşüncem."

Aklımın ucundan bile geçirmeyeceğimi bile bile kurmuştum bu cümleyi. Mecburdum, mecbur bırakılmıştım. Abimin kolundan ayrılıp karşısına geçtiğimde bir anda kısık bir sesle gülmeye başladı.

"Dur kızım, büyüğün dururken sen nereye evleniyorsun zaten? Sıra bende önce. Hem sen de tanırsın çocuğu bu sırada, belki hoşuna gider. Neyse neyse, bak ne dicem sana."

"Ne diyeceksin?"

"Sevda'ya evlenme teklifi etmek istiyorum abim. Onu istiyorum, karım olsun istiyorum. Ciddi düşünüyorum, koluma takıp gezdirmek istiyorum. Senden isteğim, onu şu anda benden daha iyi tanıyorsun, bana yardım edersin dimi? Güzel bir teklifle ilk adımı atayım sevdiğime."

Abimin bu cesur tavrı karşısında gözlerimin dolmasına engel olamadım. Bu gece aynı kararlılığı Mahir'den görememek, duyamamak içimi acıtmıştı. Abim gibi sevgisinden emin olunca sevdiğinin elini tutup korkmadan, çekinmeden sahip çıkmasını ne çok isterdim. Tabii ki onu da anlıyordum, Sevda abimin arkadaşının kız kardeşi değildi, kimseye ihanet ettiğini düşünmüyordu o konuda rahattı. Ama yemin edebilirdim ki abim aynı durumda kalsaydı sevdiği, dokunduğu kız için korkmadan cesurca gidip abisiyle konuşur ve ondan isterdi. Benim abim işte böyleydi ama kimse abim gibi değildi. Özellikle de en çok istediğim kişi...