İnci | Nârin Bir Hazine

51.Bölüm İnci'den

Merhabalar İyi akşamlar🕊️

İlerleyen kısımlar +18 sahneler içermektedir...

İyi okumalar🌹

Karşımda gördüğüm kişi uzun zamandır yüzüne hasret kaldığım abimdi.
Gözlerime inamadım uzun zamandır görmediğim abime bakıp bedenini süzdüğümde gözlerimi alamadım kilo vermiş göz altları çökmüş gözlerinde hiç bir neşe kırıntısı olmadığını görüyordum.Kalbimin sızısını en derinden hissediyordum.Benim abim bu değildi ki benim abim beni gördüğünde kendi gülen yüzüyle beni de güldüren neşesiyle sarıp sarmalayan bir adamdı.Benim abim beni gördüğünde hemen kollarını açar beni güvenli kollarına davet eder gittiğimde de her seferinde saçlarımı koklayarak öperdi.

Benim abim bu değildi;
Benim abim beni her gördüğünde mutlaka uğraşacak birşey bulur yüzümü güldürdü,bir derdim varsa hemen anlar derman olurdu.Simdi ne ben gülüyordum ne de onun yüzü gülüyordu.
Peki karşımda ki gördüğüm abimse neden kollarını açmıyordu neden çağırmıyordu beni yanına,beni görünce neden gözleri gülmüyordu.

Gözleri beni gördügüne mahçup bir ifadeyle bakıyordu.Yüzüne bakmadığım her günün acısını çıkarır gibi yüzümün her yerini inceliyordu.En son bakışlarını yüzümden çekip hafif belirginleşmiş karnıma indirdiğinde iç çekip gözlerinden akan iki damla yaşı koluna sildi.Hayır işte hayır dayanamayacaktım abimdi o benim abim.Çok özlemiştim onu burnumda tütüyordu.Ağlamasın gülsün istedim o da artık hayatına dönsün mutlu olsun istedim yaşanan herşey geride kalsın istedim ve ağzımdan uzun zaman sonra eskisi gibi olmasa da ilk defa "abi" kelimesi döküldü...

"Abi!"

Başını yere eğip gözlerinden akan yaşı bu defa silme gereği bile duymadan akmasına izin verince bir kere daha seslendim.

"Abi..."

Kafasını kaldırıp önce yüzünü gözünü sildi daha fazla dayanamayacağını biliyordum kollarını açmıştı işte hatta bu sefer daha çok açmıştı yeğenlerini de kucaklamak ister gibi.Omuzları çöküktü koşup sarılacağıma dair hiç umudu yok gibiydi.Ama ben hiç beklemeden hızlı adımlarla gittim yanına,sığındım özlediğim bu güvenli kollara.Sımsıkı sarmıştı bedenimi bende kollarımı beline doladığımda burnuma gelen kokusuyla gözlerimden yaşlar bir bir akmaya başlamıştı bile.Abim burnunu saçlarıma dayayıp derin derin koklayıp öpmeye başladığında bir yandan da içli içli ağlıyordu saçıma değen yaşlarını bir bir silmek istedim gözyaşları artık dinsin istedim.Sesini duymak istedim artık, konuşmak için bir kez daha şansımı denedim...

"Abi."

"Kurban olsun abin sana."

"Özledim seni abi."

"Abin sensiz her geçen gün öldü İnci öldü."

"Deme öyle Allah korusun."

"İncim benim kokunu özledim seni özledim, küçük kız kardeşimi özledim."

"Abim."

"Ne olur konuşalım abicim biraz dinle beni kabul et artık çektim bende cezamı vallahi çektim hı ne dersin olur mu?"

"Olur konuşalım."

Abimin kollarından çıktığımda beni bırakmak istememişti kararsız kalsa da kollarını geri çekip titreyen elleriyle bir çocuk misali tuttu elimi.Arkamı döndüğümde cihan ve masadaki bütün arkadaşlarımız bizi izliyordu.Aslı ablanın gözünden akan yaşa bakıp bir damla da ben akıttım gözlerimden.Abim benimle birlikte Cihan'a doğru yaklaştı sıra artık onlardaydı birşeylerin bitmesi gerektiğinin ikisi de farkındaydı;