İnci | Nârin Bir Hazine

11.Bölüm İnci'den

İyi okumalar 🌷

Yol bitmişti bende bitmiştim son kalan gücümle kapıyı çaldım çalmak biraz
hafif kalır yumruklarım ile kapıdan çıkarıyordum hırsımı ta ki Mahir kapıyı açana kadar,işte karşımdaydı uğruna herşeyi göze alabileceğim ama uğruma hiçbirseyi göze alamayan adam.

Hiddetli bir ses ile"Konuşmamız lazım!"
dediğimde bana nazaran gayet sâkin bir sesle cevap verdi;"Buyur geç."

Omuzundan itip hiç beklemeden girdim evlerine,odasına çıkıp içeriye girdim arkam dönük tek bacağımı stresle sallayarak onunda girmesini bekledim, Mahir'in odasına ilk defa giriyordum onun odasına,girme sebebim bu şekilde olmamalıydı.Kendisi de peşimden girdiğinde kapıyı kapattı girdiğim bu odada birazdan kalbimin kırık parçalarını bırakıp çıkacaktım.

"Hayırdır hangi rüzgar attı seni buraya?"
Neydi bu rahatlığı çıldırmak üzereydim kanım akmıyordu fışkırıyordu sanki gözlerine ve baktım ve iki adım yaklaştım yanına.

"Duyduklarım doğru mu Mahir?"

"Ne duydun?"

Durdum,yüzüne baktım ciddi mi diye fazlasıyla ciddiydi,içli bir nefes çektim ciğerlerime ve devam ettim;"Senin yarın kız istemeye gideceğin doğru mu?"

"Evet."

Hiç tereddüt etmeden verdiği cevapla istemsizce histerik bir gülüş döküldü dudaklarımdan.

"Ciddi olamazsın sen Mahir ne bu şaka mı?"

"Hayır İnci neden şaka olsun."

Ve ben o can alıcı soruyu sordum.

"Peki biz?"

"Biz diye birşey yok İnci hiç bir zaman
da olmadı"onun soğuk sesiyle verdiği cevapla benim tenim ateş içinde yanıyordu.

"Yaşadıklarımız?"

"Geldi ve geçti olmaması gerekiyordu herkes hayatına baksın artık."

"Senin söylediklerini aklın alıyor mu ne saçmalıyorsun sen!"

"Bak İnci evet çekildim sana ufak tefek şeyler de geçti aramızda ama bu benim şerefsizligim yüzünden oldu iradesizliğim yüzünden oldu karşı koyamadım sana baştan çıkardın beni."

Ne diyordu bu ufak tefek şeyler mi baştan mi çıkarmıştım ama...ama oda istemişti,ufak tefek dedi gerçekten değil mi?Peki dokunduğunda midemde ve kalbimde uçuşan kanat seslerini de mi duymamıştı aptal ne yapmaya çalışıyordu hâla anlamış değildim eğer bu söylediklerinde ciddiyse gerçekten olacaklar için garanti veremiyordum.

"Mahir sen ciddi olamazsın nasıl küçümsersin hislerimi birseyler yaşamaya başladık biz seninle,zamanla abimde bizi anlayacaktır tutusur el ele çıkarız karşısına abi biz seviyoruz deriz"

Lafımı devam etmeme izin vermeden yüksek çıkan sesiyle girdi araya ve bir anda terslemeye başladı beni;"Kendi adına konuş ben sana hiç bir zaman seni sevdiğimi söylemedim İnci,söyledim mi?"

Başım dönüyordu midem kasılıyordu nekadar anlam yüklemiştim yaşadıklarımıza bana olan dokunuşlarına,hayır olamaz hiç bu kadar acı çektiğimi hatırlamıyorum ben,kalbimi eline almış oynuyordu konuşmama izin vermeden tekrar lafa girdi.

"Bak İnci ben sadece dayanamdım ve çekildim sana ucuştuk birbirimize bukadar.Daha önemli birşey var ki dostuma kardeşime artık ihanet edemem sana da sadece arzularım için her gördüğümde dokunup sonrasında pişmanlık dolu bi hayat yaşayamam istemiyorum anlıyor musun beni ?"

"Çok iyi anlıyorum abime ihanet etmemek için bana ihanet ediyorsun!"

"Hayır."

"Evet!"