İnci | Nârin Bir Hazine

57.Bolum İnci'den

İyi okumalar 🌷

Yorulduysan evimize gidebiliriz."

"Yorulmadım Cihan."

"Yorma kendini sakın ben yoracağım bu gece seni,daha önce demiş miydim?"

"Edepsiz."

Kendimi gülmemek için zorlarken ona arkamı döner dönmez gülümeye başlamıştım.Ulu orta hiç çekinmeden ağzına ne gelirse söylüyordu kanımı iyice kaynatıyordu.Bu gece güzel bir buluşma olacaktı belli olmuştu.

Karşımdaki masaya doğru ilerlerken yüzümdeki sırıtışı silip aslı abla'nın yanında oturan Yunus Emre'nin arkasına doğru sessizce gidip durdum.Ellerimle gözlerini kapatıp"Ben kimim?"dediğimde elimin üzerine elini koyup kıkırdamaya başlamıştı dayısı kılıklı.Neşeli çıkan sesiyle ellerim hâla gözünün üzerindeyken "İnci abla sensin hemen anladım."dediğinde küçük beyle biraz uğraşmak istedim.Uzaktan bizi gülmseyerek izleyen Cihan'a bir bakış atıp Yunus Emre'ye doğru eğilip ellerimi gözünün üzerinden çekip arkasından sarıldım.

"Nereden anladın ya ben hiç belli etmemiştim kabul etmiyorum."

"Kokundan anladım İnci abla."

Aslı abla oradan dayanamayıp güldüğünde bakışlarını oğluna çevirip "Bu da taktı kokuya ne kokusu oğlum kız zaten ben kimim dedi sana sesinden anlamış olman gerekiyordu."dediğinde büyümüşte küçülmüş haliyle annesine laf yetiştirmekten geri kalmıyordu beyefendi;

"Anne İnci ablamın sesinden önce kokusu geldi gözümü kapatmadan önce geldiğini hissetmiştim zaten."

Bilmiş bir edayla annesine cevap veren Yunus Emre'yi birazdan ısıracaktım az kalmıştı.Aslı abla neredeyse iki metre uzaktaki masada oturmuş bizi izleyen cihana bakıp gülümserken bakışlarını oğluna geri çevirdiğinde"Sus bak dayın bakıyor elinde kalacaksın bir gün."
dediğinde annesinin söylediklerini umursamayıp banane dercesine omuz attıktan sonra elime uzanmasıyla tutup yanındaki sandalyeye çekiştirmesi bir oldu.

Minik elleriyle ısrarla çekiştirmeye devam ederken onu daha fazla yormayıp yanındaki sandalyeye oturduğumda Yunus Emre elimi hala bırakmamıştı
hatta burnuna götürüp kokluyor minik buseler kondurup avucumu yanağına yaslıyordu.Ben Aslı ablayla sohbete daldığım sırada Cihan'ın yeğenine attığı öldümcül bakışları göz ardı edip aklımdaki soruyu Aslı abla ile paylaşacaktım ki Aslı abla benden önce halimi merak edip sohbete başlamıştı bile.

"İnci nasılsınız kuzum?"

"İyiyiz ablacığım çok şükür yok bir yaramazlık yok."

"Güzellerim ne yapıyor en son muayeneye gittiğinde kilo aldıklarını söylemişti doktorun gittin mi birdaha hastaneye."

"Güzellerin iyi halası keyifleri yerinde dediğimde ağzımdan çıkan 'hala" kelimesiyle tebessümünü büyütüp yunus emre'nin gasp ettiği elimi es geçip diğer elime uzanıp tuttmuştu.Bir elim Yunus Emre'nin elinde diğer elim aslı abla'nın elindeyken ben lafıma kaldığım yerden devam edip "Güzellerin iyide benim sana bir kaç sorum vardı abla sende tam üzerine bastın vallahi."dediğimde Aslı abla endişeli ses tonuyla sandalyesini bana doğru biraz daha yaklaştırmıştı.

"Bir sıkıntın mı var yoksa ablam?"

"Aslında pek bir sıkıntım yok abla gayet iyi gidiyor herşey ama bugün hazırlanırken ufak bir sancı girdi kasığıma sana onu sormak istiyorum devam ederse Emel hanıma da gideceğim ama sence neden sancı geldi birden birşey olacak diye çok korktum."

"Hay Allah dur bakalım ablacım korkma söyle bakalım nasıl bir sancıydı bu."

"Hafifti çok ağrı hissetmedim ama yine de hiç beklemediğim bir anda gelince erken doğum korkusu sardı içimi."