İnci | Nârin Bir Hazine

26.Bölüm İnci'den

Keyifli okumalar canlarım ❤️

Buyrun bakalım bölüm İnci'den devam ediyor 🕊️

Doğan güneş açık camdan sızıp gözlerimi yakarken umursamadan geri kapattım gözlerimi. Güneş odanın içine doğsa bile kalkıp güne başlayacak halim yoktu. Zar zor gözlerimi açtığımda saatin öğlene geldiğini gördüm.

Aslı abla yanımdan ayrıldıktan sonra yarım saat olmamıştı elinde ilaçlarla geri geldi. Şefkatli dokunuşlarıyla saçlarımı sevip okşadı. Usulca yataktan kalkmama yardım edip dolaptan aldığı temiz çarsafları yatağa serdi. Getirdiği ilaçları içtikten sonra bir nebze de olsa sancılarım dinmişti, halsiz düşen yorgun bedenimle sızıp kalmıştım yattğım yatakta. Aslı abla gittikten sonra Cihan bir daha yanıma uğramamıştı, tek başıma uyuduğum gecenin sabahına yine tek başıma uyanmıştım. Yattığım yerden yavaşça doğruldum ve kasıklarımın ağrımamasına şükrettim, ilaçlar işe yaramıştı kalkıp lavaboya girince ilk iş kendimi kontrol etmek oldu. Kanamamın geceye nazaran daha az olduğunu görünce derin bir oh çektim.

Üzerimde hâla gece Cihan'ın giyindirdiği gecelik duruyordu, üzerimden söker gibi çıkardım geceliği, bir an önce arındırmalıydım, dün gecenin kalıntılarını temizlemeliydim. Banyoya girip önce çarşafı yıkayıp lekelerinden arındırdım. Gözyaşlarım damladı gerçeğime bakarken, çarşaf lekeden arınırdı da benim kendi adıma sürdüğüm leke arınır mıydı. Kendi ellerimle kendimi yakmıştım, herşeyi mahvetmiştim, cezasını da dün gece bir güzel çekmistim. Şuan pişman olduklarım ilerleyen günlerde yaşayaklarıma değecek miydi bilmiyordum, pişmanlığım ömür boyu sürecek miydi hiç bilmiyordum.

Daha fazla düşünemeyecektim, ruhum daralmaya başlamıştı, ruhumu arındırmazdım belki ama bedenimi bir nebze olsun arındırabilirdim. Banyoda suyu ayarladım, kendimi sıcak suyun altına bıraktığımda kaskatı kesilen bedenim gevşemisti, şimdi de zihnimde dönen düşünceler beni rahat bırakmıyordu ve bunlar hiç de masum düşünceler değildim. Başımdan aşağı sular akarken başımı geriye atıp mermere yasladığımda gözlerim kapalı bir hâlde film şeridi gibi dün gecenin sahneleri geçiyordu gözümün önünden. Cihan'ın kendini kaybedişi, arsız dokunuşları, kulağıma fısıldadığı sözleri, içimde kurduğu hakimiyeti, benim için gel demesiyle tek lafıyla onun altında titreyerek zevkin doruklarına ulaşmam aman Allahım allahım nasıl bir geceydi öyle, sanki hiç sabah olmayacak gibiydi.

Dokunuşlarının etkisindeydim hâla gözlerim anlık olarak karşımdaki aynaya kaymıştı ki tekrar  bir şokla gözlerimi aynaya tekrar sabitledim. Bu da neydi böyle, boynum göğüslerim tahriş olmuş kızarmış, hatta yer yer morarmış, dudaklarım şişmiş, örselenmiş. Cihan nasıl kendini kaybetmişti bukadar.
Peki ben... ben nasıl kaybetmiştim kendimi, daha üç gün önce başka bir adamın verdigi umut tanesinin peşinden giderken beklemediğim bir anda uğradğım ikinci ihanet mi getirmişti beni bu hâle? Ne ara Cihan'ın varlığını benimsemiştim korkmadan teslim etmiştim kendimi.

Kendime ihanet mi ediyordum. Abimin zoruyla mahkum olduğum bu evlilikte Mahir'den kaçarken Cihan'a mı tutunmuştum. Yoksa bu evliliği alttan alttan bilinç altımda bir şekilde istemiş miydim, tabii ya neden olmasın son zamanlarda temasılarıyla aklımı allak bullak eden kendisiydi, bulduğu her köşede bedenimi kasıklarına yapıştıran da kendisi, şimdi kocam oldu ve ben onu istedim diye mi ihanet edecektim kendime, kabul edemezdim bunu...

Düşüncelerimin arasında temizlenip banyodan çıktım, dolabı açıp evde giyinebileceğim rahat salaş kıyafetlerimden giyindim. Odayı toparlarken söküp attığı gömleğini aldım yerden, üzerimdeyken yok ettiği sütyenimin parçalarını toplayıp attım çöp poşetinin içine. Aklıma geldikçe kasıklarımın sızlaması normal miydi. Tenimin ısınmaya başlaması olası mıydı. Peki neden gelmiyordu, gelmeyecek miydi. Yok canım Aslı abla bir kaç gün demişti, en geç yarın gelir diye düşünürken kapı çaldı kalbim tekledi bir anda, koşup kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm yüz beklediğim yüz değildi. Aslı abla yine elinde bir tepsi kahvaltıyla gelmişti yanıma.