Chapter 326 : လက်စားချေရုံနှင့် မကျေနပ်
သူသည် မနက်ခင်းက ကျင်းယွင်ကျောင်းအား မြင်လိုက်သည့်မြင်ကွင်းကို ပြန်တွေးမိလိုက်တိုင်း ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထလာ၏။ ကံဆိုးသည်မှာ သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းက မသေဘဲ သွားလာလှုပ်ရှားနိုင်သေးကြောင်း သိလိုက်ရချိန်၌ သူ ဒုက္ခရောက်ပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
သူမမှ လွဲလျှင် အခြားမည်သူကမှ သူ့အား ကိုယ်ထိလက်ရောက် အပြစ်မပြုကြရဲရာ သူသည် ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်ပြီး ပို၍သေချာနေ၏။
သို့ရာတွင် သူက ဤအကြောင်းကို အခြားသူများအားပြောပြသော်လည်း ထိုသူများက သေချာပေါက် ယုံမည် မဟုတ်ပေ။
ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် ကျောက်စိမ်းဝိညာဥ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ပတ်သတ်နေသည့်အချက်မှာ မမှားသော်လည်း သူမအား ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကဲ့သို့သော မြင့်မြင့်မားမား အဆင့်အတန်းဖြင့် မည်သူကမှ မဆက်စပ်မိကြချေ။ ထို့အပြင် သူမက ဆိုင်ပိုင်ရှင်ဖြစ်ကြောင်း သိလျှင်တောင်မှ သူမကဲ့သို့ အသက်မပြည့်သေးသော ကလေးတစ်ယောက်က မူလပထမလက်ဖက်ရည်ဆိုင်အား လူလွှတ်၍ ဖျက်ဆီးခိုင်းရန် လူမိုက်များနှင့် အဆက်အသွယ်ရှိလိမ့်မည်ဟု မည်သူကမှ မတွေးမိသည့်အပြင် ကျန်ဝမ်ရှန်း၏ ဘဝအား ဖျက်ဆီးရန်မှာမူ ပို၍ပင် ဝေးသေး၏။
တခြားအကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ သူတို့သည် တစ်လမ်းတည်း၌ ဖွင့်ထားသော စီးပွားတူ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များဖြစ်လျှင်တောင်မှ မူလပထမလက်ဖက်ရည်ဆိုင်သည် ကျောက်စိမ်းဝိညာဥ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၏ ပြိုင်ဘက် မဟုတ်ပေ။
ကျောက်စိမ်းဝိညာဥ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဖွင့်ပွဲနေ့က ကြွရောက်ချီးမြှင့်၍ ဆုမွန်ကောင်းတောင်းပေးကြသူများသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝသည့် လူရိုသေရှင်ရိုသေပုဂ္ဂိုလ်များသာ ဖြစ်၏။ ထိုကိစ္စကြောင့် အလွန်အုတ်အုတ်ကျက်ကျက်ဖြစ်သွား၍ ဧည့်သည်များစွာအား ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ပြီး စီးပွားရေးသည် တစ်နေ့တခြား တိုးတက်လာသည်။
တစ်ကြိမ်လာဖူးသူတိုင်း ကျောက်စိမ်းဝိညာဥ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၏ လက်ဖက်ရည်အရည်အသွေးသည် ထိပ်တန်းအဆင့်ဖြစ်ကြောင်း မှတ်ချက်ပြုကြ၏။ သူတို့၏ဝန်ဆောင်မှု၊ လက်ဖက်ရည်ကိတ်များနှင့် ကျန်သောကဏ္ဍများအားလုံးက အခြားဆိုင်များကို နောက်ကောက်ချပစ်ခဲ့နိုင်သည်။ နင်းမြို့တော်ရှိ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များပင် သူတို့ဆိုင်နှင့် ယှဥ်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
ထို့ကြောင့် မူလပထမလက်ဖက်ရည်ဆိုင်သည် ကျောက်စိမ်းဝိညာဥ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်နှင့် နှိုင်းယှဥ်ရန်ပင် အရည်အသွေးမပြည့်မီကြောင်း စောင်းပါးရိပ်ခြည်အပြောခံရ၏။
ကိစ္စများက ထိုကဲ့သို့အဘက်အဘက်က သာလွန်နေရာ ကျင်းယွင်ကျောင်းက အဘယ့်ကြောင့် ကိုယ်ဒုက္ခကိုယ်ရှာ၍ ကျန်ဝမ်ရှန်းအား ဒုက္ခပေးမည်နည်း။
သူမသည် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုတည်းနှင့်ပင် ကျန်ဝမ်ရှန်းအား ဖိနှိပ်ထားနိုင်ရာ ထိုကဲ့သို့စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းသော လမ်းသရဲများကို ရှာဖွေပြီး သူ့အား ဒုက္ခပေးခိုင်းရမည်လား။ အဘယ်ကြောင့်နည်း။
ထို့ကြောင့် ကျန်ဝမ်ရှန်း၏ ဖြေရှင်းချက်များအားလုံးသည် ပြန်လည်မေးခွန်းထုတ်ခံရ၍ လုံးဝပင် လျစ်လျူရှုခံလိုက်ရရာ သူသည် ပူပင်သောကများ၍ ရတက်မအေးနိုင်ဖြစ်နေ၏။
သူသည် လက်တစ်ဖက်နှင့် ခြေထောက်တစ်ဖက် အချိူးခံလိုက်ရ၍ သူ၏ လူနေမှုပုံစံသည်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပြောင်းလဲသွား၏။ ထို့အပြင် သူ၏ ဆေးရုံစရိတ်မှာလည်း အတော်လေးကုန်ကျသွား၍ မဟူရာသစ်နက်အား ငှားရမ်းသည့်ငွေများကိုပါ ထည့်ပေါင်းလိုက်ပါက သူတို့မိသားစု၏ စုဆောင်းငွေအများစုမှာ ပြောင်သလင်းခါသွားသည်။ သူတို့၏ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကိုလည်း ဆက်လက်မလည်ပတ်နိုင်တော့သဖြင့် ရောင်းချလိုက်ရ၏။
သို့ရာတွင် ကျန်ဝမ်ရှန်းသည် ဆိုင်အား အရစ်ကျဝယ်ထားသည့်ငွေကို အကျေမပေးရသေးသဖြင့် ရောင်းစျေးမှာ မျှော်လင့်ထားသလောက် မများပေ။
အမေကျန်၌ ဖက်ရှင်ဆိုင်လေးရှိနေသေး၍ သူမ၏ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းမှာ အတော်လေးအဆင်ပြေသော်လည်း မဟူရာသစ်နက်၏ ကိစ္စကြောင့် သူမ၏ ဝင်ငွေသည်လည်း အတော်လေး ထိခိုက်သွားသည်။
ပထမဆုံးအကြိမ်၌ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် အမှန်တကယ်ပင် သူမ၏ လက်ချက်ဖြစ်ကြောင်း ထုတ်မပြခဲ့သော်လည်း မဟူရာသစ်နက်၏ ညီအစ်ကိုများကမူ ရိပ်မိကြ၏။
ဟွားဇယ်သည် မဟူရာသစ်နက်၏ ဒုစရိုက်လုပ်ငန်းများအား သိမ်းယူခဲ့ပြီး မဟူရာသစ်နက်က အရေးကြီးသောနေရာများ၌ ခန့်ထားသူများအားလုံးကိုလည်း ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဤကိစ္စသည် ဟွားဇယ်က မဟူရာသစ်နက်၏ အပိုင်စားနယ်မြေဟောင်းအား အတင်းအကြပ် သိမ်းပိုက်လိုက်သည်ဟု ဆိုနိုင်သော်လည်း မဟူရာသစ်နက် ဒဏ်ရာရသည်ကမူ ပဟေဠိဆန်လှ၏။ မဟူရာသစ်နက် ဒဏ်ရာရသည့်အချိန်၌ သူနှင့်အတူရှိနေကြသော တပည့်များသည် တစ်စုံတစ်ခုအား မြင်ခဲ့ရသည့်အလား အလွန်အမင်းကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေ၍ ထိုအကြောင်းအား လုံးဝပြန်မပြောပြကြပေ။ ထို့ကြောင့် မဟူရာသစ်နက်၏ ကျန်သော တပည့်များအားလုံးသည် သံသယဝင်လာကြသည်။
ထိုအချိန်၌ မဟူရာသစ်နက်နှင့် ကျန်ဝမ်ရှန်းတို့၏ ဒဏ်ရာများမှာလည်း ထပ်တူကျလုနီးပါး တူညီနေရာ သူတို့သည် ရွေးခြယ်စရာမရှိတော့ဘဲ သူတို့၏ဒေါသက ကျန်ဝမ်ရှန်း၏ဘက်သို့ လှည့်သွား၏။
ထို့ကြောင့် သုံးရက်မျှကြာပြီးနောက်တွင် အမေကျန်၏ဆိုင်အား လူတစ်ယောက်က ဝင်ရောက်ဖျက်ဆီးသွားပြီး ဆိုင်ထဲ၌ တန်ဖိုးကြီး အဝတ်အထည်များ လုံးဝ မကျန်တော့ဘဲ ဆိုင်ဝန်ထမ်းများအားလုံးသည်လည်း ဆက်မနေရဲကြတော့ပေ။
သို့သော် ကိစ္စများက ဤနေရာမှာပင် ရပ်မသွားချေ။ ထိုကိစ္စဖြစ်ပြီးပြီးချင်းမှာပင် အခြားသူတစ်ယောက်က ကျန်မိသားစု၏အိမ်တံခါးဝသို့ရောက်လာ၍ နောက်ထပ် ရန်ရှာဖျက်ဆီးလေသည်။ ထိုလူများသည် လုပ်နေကျလူများဖြစ်၍ အကျိုးရှိရှိ စွန့်စားနည်းကို ကောင်းစွာသိကြရာ ကျန်ဝမ်ရှန်းက ရဲတိုင်လျှင်လည်း အချည်းနှီးပင်။
ထို့ကြောင့် ဤကိစ္စများအားလုံး ဖြစ်ပျက်သွားပြီးနောက်တွင် ကျန်ဝမ်ရှန်းသည် ရွေးခြယ်စရာမရှိတော့ဘဲ ငွေအမြောက်အမြား ထပ်မံပေး၍ ဖြေရှင်းလိုက်ရသည်။
ပြိုင်ဘက်များသည် အလိုလောဘကြီးသူများဖြစ်၍ မဟူရာသစ်နက်၏ ကိစ္စကိုလည်း သူ့အပေါ်တွင် အပြစ်ပုံချထားသည်ဖြစ်ရာ သူတို့တောင်းဆိုသော လျော်ကြေးငွေမှာ အဘယ် အနည်းအကျဥ်းဖြစ်နိုင်မည်နည်း။ ထို့ကြောင့် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကျန်မိသားစု၏ စုဆောင်ငွေများအားလုံးမှာ ပြောင်သလင်းခါသွားတော့၏။
ကျန်ရှသည် အစပိုင်းက ပြဿနာများဖြစ်နေသောကြောင့် ကျောင်းမတက်သေးဘဲ အိမ်၌ ရက်အနည်းငယ်ခန့် နေနေသော်လည်း ယခုအခါ သူတို့မိသားစုသည် ပိုက်ဆံမရှိတော့သောကြောင့် သူအား ကျောင်းကောင်းကောင်း၌ ဆက်မထားနိုင်တော့ချေ။
မိသားစုတစ်စုလုံးသည် မျက်တွင်းများကျ၍ မည်သည်ကိုမှ မလုပ်နိုင်၊ မကိုင်နိုင်သည်အထိ ဒုက္ခပေးခံထားရ၏။ သို့သော် သူတို့၏ အိပ်မက်ဆိုးအစစ်အမှန်မှာမူ ယခုအချိန်ထိ လက်တွေ့ဆန်သောမျက်နှာစာထဲ၌ ဖုံးကွယ်ထားခံနေရဆဲဖြစ်သည်။ ကျန်ဝမ်ရှန်းသည် သူ၏ နေ့စဥ်နေထိုင်မှုဘဝ၌ အနားတွင် အမြဲပြုစုပေးမည့်သူတစ်ဦး လိုအပ်၍ အမေကျန်၏ ဖက်ရှင်ဆိုင်ကလည်း ဖျက်ဆီးခံလိုက်ရပြီး အချိန်တိုအတွင်း ပြန်လည် မထူထောင်နိုင်သည်ဖြစ်ရာ သူမသည် အိမ်၌ သူမ၏ ခင်ပွန်းနှင့်သာ နေနေရ၏။
သို့ရာတွင် နှစ်ဦးစလုံး၏ ရင်ထဲ၌ ခါးသီးမှုများပြည့်နှက်နေသည်ဖြစ်ရာ သူတို့သည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရန်ဖြစ်သတ်ပုတ်မနေပါက အပြန်အလှန်အော်ဟစ်၍ အချင်းချင််း စိတ်ဒုက္ခပေးနေကြလေသည်။