Chapter 325

532 44 0

بواسطة Doh_Clover

بقلم Doh_Clover

Chapter 325 : ရှင်က ဒါနဲ့ပဲတန်တယ်

ချူးရုန်သည် ဤကိစ္စအပေါ် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ သဘောထားက ထူးဆန်းသည်ဟု ခံစားနေရ၏။ သဘောတရားအရ ပြောရလျှင် လူအများသည် လူတစ်ယောက်၏ အကြောင်းကို အတင်းအဖျင်းပြောသောအခါ အပြောခံရသူသည် ထိုသူတို့ပြောနေကြသောအကြောင်းအရာများကို သိချင်ကြသည်မှာ သဘာဝပင်။ သို့ရာတွင် ကျင်းယွင်ကျောင်းကမူ သိချင်သည့်အရိပ်အယောင် တစ်ခုတစ်လေမှပင် မရှိဘဲ အလွန်တည်ငြိမ်နေကာ အတင်းပြောသူများက သူမ၏ အကြောင်းကို ပြောမနေကြသည့်အလားပင်။

ထို့အပြင် ကျန်ဝမ်ရှန်း အရိုက်ခံရချိန်၌ တစ်ဦးတည်းသော မျက်မြင်သက်သေမှာ ကျင်းယွင်ကျောင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမသည် အလိုအလျောက်ပင် အာဏာပိုင်များထံမှ အခင်းဖြစ်ပွားသည့်ကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်၍ မေးခွန်းများမေးခံရသော်လည်း သူမသည် အေးဆေးတည်ငြိမ်နေသေး၍ အမှန်တကယ်ပင် ခန့်မှန်းရခက်လှ၏။

"ဘော့စ်၊ မင်း တကယ်ပဲ တိုက်ခိုက်သူတွေရဲ့မျက်နှာတွေကို မမြင်ခဲ့ဘူးလား"

ချူးရုန်၏ အမေးစကားတွင် သံသယများကပ်ငြိနေသည်။

သူသည် အမှန်တကယ်ပင် ကိစ္စများစွာအား သံသယဝင်နေမိ၏။

အကြောင်းမှာ ကျောက်စိမ်းဝိညာဥ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဖွင့်ပွဲနေ့မှ လွဲ၍ သူမသည် ဆိုင်သို့ ရောက်လာခဲ၍ ယနေ့မနက်တွင်မှ ဤနေရာသို့ ရောက်လာပြီး တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ကျန်ဝမ်ရှန်း၏ ဆိုင်ရှေ့မှ လမ်းဖြတ်လျှောက်၍ ကျန်ဝမ်ရှန်း အရိုက်ခံနေရသည်ကို တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် တွေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အဖြစ်အပျက်များအားလုံးသည် ဒရာမာဆန်လှ၍ အားလုံးက ကြိုတင်စီစဥ်ထားသလိုပင်။

ထိုအခါ ကျင်းယွင်ကျောင်းက သူမ၏ လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်၍ ချူးရုန်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလာ၏။

"ကျွန်မ သူတို့ရဲ့ရုပ်တွေကိုတော့ မမြင်လိုက်ပေမယ့် သူတို့ ကျန်ဝမ်ရှန်းကို ရိုက်တဲ့အကြောင်းအရင်းကိုတော့ သိတယ်"

ချူးရုန်က စိတ်လှုပ်ရှားသွား၍ ကျင်းယွင်ကျောင်း ဆက်ပြောလာမည်အား နားစွင့်နေသည်။

"သူက ပိုက်ဆံသုံးပြီးတော့ လမ်းသရဲတွေကို ငှားတယ်၊ အဲဒီမှာ မဟူရာသစ်နက်ကို ရှာတွေ့သွားတယ်ပေါ့လေ။ အဲ့နောက်မှာ သူက မဟူရာသစ်နက်ကို သူ ပစ်မှတ်ထားတဲ့သူရဲ့ခြေတွေလက်တွေကို ချိုးခိုင်းတယ်။ ဒါကြောင့် မဟူရာသစ်နက်က သူ့ရဲ့ညီအစ်ကိုအယောက်ငါးဆယ်လောက်ကိုခေါ်ပြီးတော့ တာဝန်သွားလုပ်ပေမယ့် မအောင်မြင်ဘူး။ ဒါ့အပြင် မနေ့ညက သူ ပုန်းတဲ့နေရာကို ဝင်စီးခံရပြီး အာဏာမရှိတော့ဘူး၊ အဲဒါကြောင့် အရင်က သူ အပြစ်ပြုခဲ့ဖူးတဲ့သူတွေက သူ့ကို ပြန်ပြီးလက်စားချေနေကြတယ်"

သူမ၏ စကားအဆုံးတွင် ချူးရုန်က အံ့သြသွား၏။

ကျန်ဝမ်ရှန်းဆီမှာ သည်လိုမျိုး လမ်းသရဲတွေကိုတောင် ငှားရဲတဲ့သတ္တိတွေ ဘယ်နေရာကရလာတာလဲဆိုတာ သိချင်လိုက်တာ။

ငါတို့လိုမျိုး အသေးစားစီးပွားရေးလုပ်ငန်းလေးတွေက သည်လိုလမ်းသရဲတွေကို ဝေးဝေးကရှောင်ပြီး ကိုယ့်နေရာကိုယ်နေသင့်တာလေ။ ကျန်ဝမ်ရှန်းကတော့ တကယ် အထင်ကြီးစရာပဲ။ သူက လမ်းသရဲတွေကို အပြင်ထွက်ရှာဖို့တောင် စိတ်အားထက်သန်နေသေးတယ်။

ကျန်ဝမ်ရှန်း ရှုံးနိမ့်ခဲ့သည်မှာ သိသာ၍ သူသည် သူ၏ လုပ်ရပ်ကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် မဟူရာသစ်နက်သည် ကျန်ဝမ်ရှန်း၏ ပစ်မှတ်အား ရှင်းပစ်ရန် အခွင့်အရေးကိုလည်း ဆုံးရှုံးခဲ့သည်ဖြစ်ရာ ကျန်ဝမ်ရှန်းသည် အနာဂတ်၌ အသက်ရှင်နိုင်ပါဦးမည်လား။ ထို့အပြင် မဟူရာသစ်နက်ကသာ စည်းမျဥ်းများကိုလိုက်နာသူဖြစ်ပါက သူနှင့် ကျန်ဝမ်ရှန်း၏ ကြားရှိဆက်ဆံရေးသည် ရိုးရှင်းသောလုပ်ငန်းသဘောဆက်ဆံရေးသာဖြစ်၍ အချိန်မရွေး ချိုးဖျက်ပစ်နိုင်သည်။ သို့ရာတွင် မဟူရာသစ်နက်သည် ကိုယ်ကျင့်တရားမကောင်းသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်ရာ သူသည် ကျန်ဝမ်ရှန်း၏ အားနည်းချက်ကို ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်သည်နှင့် ကျန်ဝမ်ရှန်းသည် ရွေးခြယ်စရာမရှိဘဲ သူ၏ တောင်းဆိုချက်များကို လိုက်နာရမည်ဖြစ်၏။

လူသားများသည် ပင်ကိုစရိုက်အရ လောဘကြီးသူများဖြစ်သည်ဟူသောအချက်ကို ထည့်မတွက်လျှင်တောင်မှ သူသည် ဤတစ်ကြိမ်တွင် ပြဿနာအား ဤသို့လိုက်လျောပေးသည့်နည်းလမ်းကို အသုံးပြု၍ ဖြေရှင်းလိုက််မည်ဆိုပါက အနာဂတ်တွင် လူများက သူ့အား တူညီသောနည်းလမ်းများကိုသုံး၍ ဒုက္ခပေးကြမည်ကို မည်သို့ရပ်တန့်နိုင်မည်နည်း။

ဆိုရိုးစကားရှိသည့်အတိုင်း မြစ်ဘေး၌ မကြာခဏ လမ်းလျှောက်တတ်သောသူသည် သူ၏ ရှူးဖိနပ်များ ရေစိုခြင်းကို ရှောင်ရှားနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

ကျန်ဝမ်ရှန်းသည် မဟူရာသစ်နက်အား ရှာရန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးချိန်တွင် သူ၏အနာဂတ်ကိုလည်း ဆုံးဖြတ်မိပြီးသား ဖြစ်သွားသည်ပင်။

ထို့နောက် ချူးရုန်က ခေတ္တမျှ တိတ်ဆိတ်နေပြီး ပြန်ပြောလာ၏။

"သူက တကယ် ဒါနဲ့ပဲတန်တယ်"

သို့ရာတွင် ထိုအကွက်ချ ကြံစည်ထားခြင်းများအား ဖျက်ဆီးခဲ့သူကိုမူ မည်သူကမှ မသိကြပေ။

သည်ဖြစ်ရပ်ရဲ့နောက်ကွယ်က အတွင်းရေးတွေကိုပါ သိနေတယ်ဆိုတော့ ကျင်းယွင်ကျောင်းက အတော်လေး ဗဟုသုတကြွယ်ဝတာပဲ၊ သူလည်း ဒီကိစ္စမှာ ပါခဲ့တာများလား။

ထိုအခါ ချူးရုန်သည် သူ၏ ဘောင်ကျော်နေသော အတွေးကြောင့် ထိတ်လန့်သွား၏။ ထို့နောက် သူသည် ခေါင်းမော့၍ ကျင်းယွင်ကျောင်းအား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် စိတ်ထဲ၌ သူ့ကိုယ်သူ လှောင်ရယ်လိုက်သည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်ကုမ္ပဏီနှင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို တည်ထောင်ရန် အစွမ်းအစရှိသော်လည်း ထိုလုပ်ငန်းများ၌ သူမအား ကူညီပေးနိုင်မည့် အရည်အချင်းရှိသည့် သင့်လျော်သောသူများကို ရှာတွေ့ခဲ့ခြင်းကြောင့်သာ အောင်မြင်မှုရခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ တစ်ဖက်၌ ဒုစရိုက်လောကနှင့် ပတ်သတ်နေသော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများမှာမူ လုံးဝကွာခြားလှသည်။ ထိုလောက၌ တစ်ကြိမ်ပါဝင်ပတ်သတ်လိုက်မိသည်နှင့် အစွမ်းအစမရှိသူများသည် မရှင်သန်နိုင်ဘဲ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ရှိသူများသာ အောင်မြင်၍ အပြောသက်သက် မြှောက်ပင့်တတ်ရုံမျှနှင့် အလုပ်မဖြစ်ပေ။

ထို့နောက် ချူးရုန်သည် မေးခွန်းများမေးရန်အတွက် အလွန်ရှက်ရွံ့သွား၏။ ထိုအချိန်တွင် သူတို့၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ မူလပထမလက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာမူ လုံးဝပျက်စီးသွားပြီဖြစ်သည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဆေးရုံတင်ထားရသော ကျန်ဝမ်ရှန်းအား ရဲတစ်ယောက်က ထွက်ဆိုချက်ယူရန် မေးမြန်းနေ၏။ သို့ရာတွင် ရဲက သူ့အား မေးခွန်းများစမေးသည်နှင့် သူသည် တွန့်ဆုတ်နေသည်။

သူသည် မကောင်းသတင်းဖြင့်ကျော်စောသည့် မဟူရာသစ်နက်အား လူတစ်ယောက်ကို ရိုက်ရန်အတွက် ငှားခဲ့ကြောင်းကို ရဲအရာရှိအား မပြောပြနိုင်ပေ။ ထို့အပြင် လက်ရှိအချိန်၌ ဤနေရာသို့ ရောက်မလာနိုင်သည့် မဟူရာသစ်နက်နှင့် ပတ်သတ်သော မည်သည့်သက်သေမှ မရှိသည့်အပြင် ရဲများက မဟူရာသစ်နက်အား မေးခွန်းများမေးသောအခါ မဟူရာသစ်နက်က အကြောင်းအရာကိုပြောင်းလဲ၍ဖြေဆိုပစ်ပါက အကျိုးယုတ်မည့်သူမှာ သူသာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျန်ဝမ်ရှန်းသည် အံကြိတ်၍ ကျင်းယွင်ကျောင်းကိုသာ အပြစ်ပုံချတော့၏။

"တရားခံက သူပဲ။ သူက ကျောက်စိမ်းဝိညာဥ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က အလုပ်သမားလေ။ သူတို့က ကျုပ်ရဲ့လက်ဖက်ဆိုင် အောင်မြင်နေတာကို မနာလိုလို့ ဆိုင်ကိုဖျက်ဆီးဖို့ လူတွေလွှတ်လိုက်တာ။ ခင်ဗျားတို့တွေ ရိုးရိုးစစ်မေးလိုက်ရုံနဲ့တင် အဖြေထွက်လာမှာ။ ကျုပ် အာမခံတယ်၊ သူက ဒီအမှုနဲ့ ပတ်ကိုပတ်သတ်နေတယ်"

ကျန်ဝမ်ရှန်းက ဆေးရုံကုတင်ပေါ်၌ လဲလျောင်းနေရင်း စိတ်အားထက်သန်လှသော လေသံဖြင့် အော်ဟစ်ကြိမ်းဝါးလိုက်သည်။

သူသည် စိတ်ဓာတ်ပျက်ပြားလုနီးပါး အခြေအနေဖြစ်၍ ရူးနှမ်းစပြုလာ၏။ လက်တွေ့၌ သူသည် သတ်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦးဖြစ်၍ အောင်မြင်သောအလုပ်အကိုင်နှင့် အေးချမ်း၍ လိုက်လျောညီထွေရှိသည့် မိသားစုတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားသင့်သော်လည်း ယခုအခါ သူသည် ဒုက္ခိတတစ်ယောက်သာ ဖြစ်လာသည်။