Chapter 365 : ငါက ငတုံးလား
ကျီရှန်းရှန်း၏ မျက်လုံးများသည် သစ်ကြားသီးကဲ့သို့ ဖောင်းကားနေ၏။ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ထပ်မံ၍ သည်းမခံနိုင်တော့ပေ။ သို့သော် သူမသည် ဤကဲ့သို့ ဆန်ကုန်မြေလေးတစ်ယောက်အတွက်နှင့် အခြားသူများက သူမအား ကြောင်တောင်တောင်ပုံစံမျိုး အမြင်မခံနိုင်ချေ။
ထို့ကြောင့် ကျီရှန်းရှန်း၏ တောင်းပန်စကားကို ခေါင်းညိတ်၍သာ တုံ့ပြန်လိုက်ပြီး လှည့်ထွက်လာလိုက်သည်။
သို့သော် ကျီရှန်းရှန်းက ထိုအခြင်းအရာကို မြင်သည်နှင့် ရှေ့သို့ ချက်ချင်းပြေးထွက်လာပြီး ပြောလိုက်၏။
"မသွားနဲ့ဦး။ ခုနတုန်းက နင့်ရဲ့သဘောထားက ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ။ ငါက ငတုံးလား"
ကျီရှန်းရှန်းသည် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အကြည့်များထဲတွင် သူမအပေါ် အထင်သေးမှုများကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။
သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းက ချွေ့ကျွင်း၏ အကျင့်စရိုက်နှင့် ပတ်သတ်၍ ပြောခဲ့သည်များကို သတိရသော်လည်း ယခုထိ သဘောမပေါက်သေးချေ။ သူမသည် ချွေ့ကျွင်းအား ကြည့်လေလေ ပို၍ သဘောကျလာလေလေဖြစ်၍ သူက ပြီးပြည့်စုံသည်ဟုပင် ခံစားရသည်။ တစ်ခုတည်းသော လက်မခံနိုင်စရာကောင်းသည့်အချက်မှာ သူမ၏ မိဘများအပေါ်၌ မလေးစားခြင်းသာဖြစ်၏။
ထိုအခါ ကျင်းယွင်ကျောင်းက ခဏရပ်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေသည်။
"အေး...နင်က ငတုံး"
သူမ၏ မျက်ဝန်းများက တည်ကြည်လေးနက်နေ၏။
ထိုအခါ ထုံ့ရန်က ပြုံးလိုက်ပြီး ကျင်းယွင်ကျောင်းက ဤကဲ့သို့ ကလေးကလားဆန်သည့် မေးခွန်းအား လေးလေးနက်နက် ပြန်ဖြေနေသဖြင့် ရယ်ချင်သွားသည်။
ဤပုံစံက သူမ၏ ပုံစံ မဟုတ်ပေ။
ယမန်နေ့ည ပြိုင်ပွဲအပြီးတွင် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ထုံ့ရန်၏ ရင်ထဲရှိ နတ်ဘုရားမတစ်ပါး ဖြစ်လာ၏။ သူမသည် မည်သည့် အခြေအနေတွင်မဆို လေးစားစရာကောင်းပြီး စိတ်ရောကိုယ်ပါ တည်ငြိမ်၍ စန်းရန်အား စကားဖြင့်ပင် အနိုင်ပိုင်းနိုင်သည်။
