Chapter 416 : ယာဥ်တိုက်မှုလား
ရှောင်ဟိုင်ချင်း၏ ခြေလက်များသည် အေးစက်နေပြီး ယခုအထိ အကြောက် မပြေသေးပေ။ ဤသည်မှာ သူမအတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် လူသတ်ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်က သူမသည် သွေးဆူနေ၍ မျက်စိရှေ့ရှိ အရာအားလုံးက အနီရောင် လွှမ်းနေခဲ့ကာ ထိုအရောင်သည် ယခုအချိန်အထိ သူမ၏ မျက်လုံးထဲ၌ စွဲထင်နေ၍ မည်မျှပင် သုတ်ပစ်နေပါစေ၊ ပျောက်ကွယ် မသွားပေ။
ယခုအချိန်၌ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ လက်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားခြင်းကသာ သူမအား စိတ်သက်သာရာရစေပြီး ပို၍ တည်ငြိမ်လာစေသည်။
ကျင်းယွင်ကျောင်း ဘာမှ မထိခိုက်သကဲ့သို့ သူမသည်လည်း ဒဏ်ရာ မရသဖြင့် အားလုံး အဆင်ပြေ၏။
ရှောင်ဟိုင်ချင်းသည် ယခုအချိန်၌ တည်ငြိမ်ဟန်ဆောင်နေသော်လည်း သူမ၏ မျက်လုံးများက ဗလာဖြစ်၍ ငေးမှိုင်နေသည်ကိုတော့ ဖုံးကွယ်၍ မရပေ။ မကြာမီ သူမတို့သုံးယောက်လုံးအား ဆေးရုံသို့ ခေါ်သွားသည်။
ကျီရှန်းရှန်းသည် သွေးထွက်နေသော်လည်း ကံကောင်းသည်မှာ ကားတိုက်မိ၍ မဟုတ်ဘဲ လမ်းနှင့်ရိုက်မိခြင်းသာ ဖြစ်၍ ဒဏ်ရာ မပြင်းထန်ပေ။ ထို့အပြင် ကျင်းယွင်ကျောင်းကလည်း တစ်လမ်းလုံး သူမ၏ ဒဏ်ရာကို ကုသပေးလာသဖြင့် ပြဿနာကြီးကြီးမားမား မရှိတော့။
ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ဆေးပညာ ညီလာခံသို့ တက်ရောက်စဥ်က ဆေးဖော်စပ်သည့် ဆရာသခင်များစွာ၏ ဖုန်းနံပါတ်များကို ရရှိခဲ့သဖြင့် ဆေးရုံသို့ရောက်သည်နှင့် ကျီရှန်းရှန်း၏ ဖခင်အား ချက်ချင်း ဆက်သွယ်လိုက်သည်။
သို့သော် ကျီရှန်းရှန်းနှင့် ယှဥ်လျှင် ချွေ့ကျွင်း၏ အခြေအနေကမူ ကွာခြား၏။ သူ၏ အခြေအနေသည် အလွန်အမင်း ဆိုးရွားလှပြီး ဆေးရုံသို့ ခေါ်လာချိန်၌ သူ၏ ကိုယ်လက်အင်္ဂါများမှာ ခန္ဓာကိုယ်မှ တစ်စစီနီးပါး ပြုတ်ထွက်နေပြီ ဖြစ်ကာ ယခုအချိန်၌ အရေးပေါ်ခွဲစိတ်ခန်း ဝင်နေသည်။
စန်းရန်သည်လည်း ဆေးရုံတွင် ရောက်နေ၍ သူမ၏ ဝတ္တရားရှိသည့်အတိုင်း ချွေ့ကျွင်း၏ ဖခင် ချွေ့ကျန်းရှန်းထံသို့ ဖုန်းဆက်၍ အကြောင်းကြားလိုက်၏။ ထို့အပြင် ထန်မိသားစုမှ ဒရိုင်ဘာသည်လည်း အကြီးအကဲ ထန်အား လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်သည်။ ရဲများနှင့် သတင်းထောက်များလည်း ရှိနေသဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်သည် အလွန်ရှုပ်ထွေးနေ၏။
