Chapter 339

455 44 0

de Doh_Clover

de Doh_Clover

Chapter 339 : အလှတရားဆိုတာ ကြည့်တဲ့သူရဲ့အမြင်ပါပဲ

ရက်အနည်းငယ်ကြာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံပြီးသည့်နောက် ချွေ့ကျွင်းသည် ကျီရှန်းရှန်း၏ အရူးအမူးမြတ်နိုးစွဲလန်းရသူဖြစ်ကြောင်း ကျင်းယွင်ကျောင်း သိထားပြီးဖြစ်၏။ ကျီမိသားစုနှင့် ချွေ့မိသားစုသည် ခင်မင်ရင်းနှီးသည်ဟု ပြောကြ၍ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုလည်း ငယ်ချစ်များဟူ၍ပင် ယူဆနိုင်သည်။

အလှတရားဟူသည် ကြည်ရှုသူ၏ အမြင်အပေါ်တွင်သာ မူတည်၏။ ကျီရှန်းရှန်း၏ မျက်လုံးထဲ၌မူ ချွေ့ကျွင်းအား အပြစ် လုံးဝ မမြင်နိုင်ပေ။ လွန်ခဲ့သောနှစ်ရက်အတွင်း သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့်ထုံ့ရန်ကိုသာ အဖော်ပြုနေရ၍ ချွေ့ကျွင်းက ရုတ်တရက် မည်သည့်နေရာသို့ ထွက်သွားမှန်းမသိလိုက်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရပါက သူမသည် သူမ၏ အချစ်ကို စာကြောင်းသုံးကြောင်းထက် ပို၍ ဖော်မပြတတ်သည့် အချစ်ရူးရူးနေသော မိန်းကလေးငယ်လေးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။

ယခုအခါ သူမသည် ချွေ့ကျွင်း ပြန်လာပြီဖြစ်ကြောင်း ကြားလိုက်ရရာ နေရာ၌ပင် ခုန်ပေါက်လုမတတ်ဖြစ်သွားပြီး ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် ထုံ့ရန်ကိုပင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ အနောက်ဘက်ခြံဝန်းသို့ ပြေးသွားကာ သူတို့နှစ်ယောက်အား ချန်ထားခဲ့တော့သည်။

"တကယ်တော့ ရှန်းရှန်းက လူဆိုး မဟုတ်ပါဘူး။ သူက လူတွေကို အယုံလွယ်ရုံလေးတင်ပါ"

ထုံ့ရန်က ကျီရှန်းရှန်း၏ အကြောင်းကို စကားတစ်ခွန်းတည်းဖြင့် ထုတ်ပြောလာ၏။

ထိုအခါ ကျင်းယွင်ကျောင်းက ခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်၍ သူမ၏ အမြင်ကိုမူ ထုတ်မပြောချေ။

ကျီရှန်းရှန်းနှင့် နှိုင်းယှဥ်ကြည့်ပါက သူမ၏ သူငယ်ချင်းများသည် ပို၍ စဥ်းစားတွေးတောတတ်ကာ ပို၍ပင် ထက်မြက်သေးသည်။

ရှောင်ဟိုင်ချင်းသည် ထိုကဲ့သို့သာဖြစ်၍ အလွန်နူးညံ့၍ ချစ်စရာကောင်းသော စူးချူသည်ပင် ကိစ္စများကို ကောင်းကျိုး၊ ဆိုးကျိုးခွဲခြားတတ်၏။ ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ထန်ကျစ်ဟွားနှင့် ထန်ကျစ်ဟွားကိုမူ ထည့်ပြောနေစရာပင် မလိုချေ။

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ထိုကဲ့သို့သော သူငယ်ချင်းများနှင့်သာ ပေါင်းသင်းလေ့ရှိသောကြောင့် ယခု ကျီရှန်းရှန်းနှင့် ရုတ်တရက် ရင်ဆိုင်လိုက်ရသောအခါ သူတို့၏ အတွေးအမြင်များက တခြားစီဖြစ်ကြောင်း ပို၍ သိသာလာခဲ့ပြီး အချိန်အလဟဿဖြုန်းတီးနေသကဲ့သို့ပင် ခံစားလာရ၏။ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် စကားပြောလျှင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာ ပြောတတ်သော်လည်း သူမ ပွင့်လင်းလွန်းသွားပါက ကျီရှန်းရှန်းက အသံကုန်ပြန်အော်၍ နှစ်ယောက်သာ ထိပ်တိုက်တွေ့ပြီး ရန်သတ်ကြလိမ့်မည်။

ထို့ကြောင့် ကျီရှန်းရှန်းသည် သူမသွ ားလေရာသို့ ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ဇွတ်အတင်းဆွဲခေါ်သွားလေ့ရှိသော်လည်း စကားများများ မပြောဖြစ်ကြပေ။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက တိတ်ဆိတ်နေသည်ကိုမြင်သောအခါ ထုံ့ရန်က ထပ်မံ၍ စကားစလာ၏။

"မင်း...ပြန်ရင် သတိထားဦး။ အခုတစ်ကြိမ်က ချွေ့ကျွင်းက မင်းကို အရှက်ခွဲဖို့အတွက် လူတစ်ယောက်ကို သွားရှာလာတာ။ မင်းကတော့ မသိလောက်ပေမယ့် ချွေ့ကျွင်းရဲ့ဝမ်းကွဲအစ်မက...မင်းအတွက် ပစ္စည်းတွေလည်း တော်တော်များများ လှူဖူးတယ်။ ပြီးတော့ သူကလည်း ချွေ့မိသားစုရဲ့တပည့်လေ။ သူက ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆေးပညာနဲ့ပတ်သတ်ရင် တအားအလေးအနက်ထားတယ်။ ဆေးပင်တွေနဲ့ပတ်သတ်သမျှ သူ့ကိုတစ်ခါသင်ရုံနဲ့တင် အကုန်မှတ်မိတယ်။ နာမည်နဲ့ လိုက်အောင်ကို ပါရမီရှင်ပေါ့လေ။ သူက စာအရမ်းကြိုးစားပြီးတော့ ဒီပြိုင်ပွဲကိုလည်း အမြဲတမ်း နောက်ဆုံးနေ့ရောက်မှ လာလေ့ရှိတယ်"

ယခုအချိန်သည် ပြိုင်ပွဲ၏ နောက်ဆုံးနေ့သို့ ရောက်ရန် နှစ်ရက်၊ သုံးရက်ခန့်လိုသေးရာ သူမက ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် တွေ့ရန်အတွက်လာခြင်းဖြစ်ကြောင်း အသိအသာပင်။

သို့သော် ထုံ့ရန် မျှော်လင့်ထားသည်နှင့် ဆန့်ကျင်စွာ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ဤကိစ္စကို အမှန်တကယ်ပင် အတော်လေး စိတ်ဝင်စားနေ၏။ အထူးသဖြင့် သူ၏ စကားများကို ကြားပြီးမှဖြစ်သည်။ သူမသည် ဤပါရမီရှင်က မည်သည့်ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ဖြစ်ကြောင်း သိချင်လှ၏။

ထို့နောက် သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကျီရှန်းရှန်း၏နောက်သို့ လိုက်လာခဲ့၍ သူမထက် နှစ်မိနစ်ခန့်နောက်ကျပြီး အနောက်ဘက်ခြံဝန်းသို့ ရောက်လာကြသည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်း ခြံဝန်းထဲသို့ဝင်လိုက်သည်နှင့် ထုံ့ရန်ပြောပြထားသည့် ချွေ့ကျွင်း၏ ဝမ်းကွဲအစ်မက သူမ၏ အမြင်အာရုံကို ဖမ်းစားသွား၏။

ထိုအမျိုးသမီး၏ အမူအယာသည် သဘာဝဆန်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေတတ်ပုံပေါ်၍ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ခံစားမှုကိုပေးစွမ်းနိုင်သည်။

သူမသည် အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ခန့် ရှိမည့်ပုံပေါ်၍ အဖြူရောင် အပေါ်ထပ်ကုတ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ဝတ်ဆင်ထားကာ ဆံနွယ်ရှည်များက ပခုံးပေါ်မှဖြာကျနေပြီး ကျန်းမာရေးနှင့် မညီညွတ်သော အစားအစာများကိုစားမည့်ပုံစံမျိုး မဟုတ်ချေ။

ကျင်းယွင်ကျောင်း ရောက်လာသောအခါ တစ်ဖက်လူ၏ အကြည့်များကလည်း သူမထံသို့ရောက်ရှိလာ၏။ ထို့နောက် ချွေ့ကျွင်း၏ ဝမ်းကွဲအစ်မသည် သူမ၏ အနီးသို့ရောက်လာ၍ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးတစ်ချက် အကဲခတ်လိုက်ကြည့်ပြီးနောက် ခပ်ဖွဖွပြုံးကာ လက်ကမ်းပေးလာသည်။

"ကျင်းယွင်ကျောင်း၊ တကယ်ပဲ မင်းဖြစ်နေတာကို။ မင်းက အရင်လတွေကထက်တောင် ပိုပြီးတော့ လှလာတာပဲ။ မင်း ဒီလိုမျိုး အဆင်ပြေပြေနေနိုင်တာကို တွေ့ရတော့ ငါ တကယ်ပဲ စိတ်သက်သာရာရမိပါတယ်။း"

ထိုအခါ ကျင်းယွင်ကျောင်းက မျက်ခုံးပင့်လိုက်၏။ ထိုအမျိုးသမီးသည် အမှန်တကယ်ပင် သူမအား အထက်စီးမှ ဆက်ဆံဖို့ ကြိုးပမ်းရန်အတွက် ဤနေရာသို့ရောက်ရှိလာခြင်းပင်။

"စိတ်ပူပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

ကျင်းယွင်ကျောင်းက ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေးပင် ပြန်ဖြေလိုက်၏။

တစ်ဖက်လူက ပြဿနာရှာရန်အတွက် ဤနေရာသို့ရောက်လာသည်မှာ အသိသာပင်ဖြစ်သော်လည်း သူမသည် ပြုံးနေသောမျက်နှာကို ရိုက်၍ မရပေ။ အကယ်၍ ယခုအချိန်၌ သူမကသာ စ၍ ပြဿနာရှာလိုက်ပါက သူမ၏လုပ်ရပ်သည် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှုရှိတော့မည် မဟုတ်ပေ။

"အရင်နေ့က မင်းက ဆေးကုတတ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ငါ့ရဲ့ဝမ်းကွဲမောင်လေးဆီကနေ ကြားလိုက်တော့ ငါ မယုံနိုင်ဘူး၊ သူ လူလွဲနေတယ်လို့ပဲ ထင်ခဲ့တာ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူသိမှာလဲ၊ သူက အဲဒါကအမှန်ဆိုတာ ဇွတ်တရွတ်ပြောနေလိမ့်မယ်လို့၊ ဒါကြောင့် ငါလာကြည့်တာပါ"

ထို့နောက် ဝမ်းကွဲအစ်မချွေ့က စကားပြောနေရင်း ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ဦးခေါင်းကို ထိကြည့်လိုက်သည်။ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ မျက်လုံးများက ထိုနေရာသို့ ချက်ချင်းရောက်သွား၍ သူမ၏ လက်က ဗလာသက်သက်သာဖြစ်ကြောင်းတွေ့လိုက်ရသော်လည်း သူမအား တားလိုက်၏။ ထိုအခါ ထိုအမျိုးသမီးက ပြန်ပြောလာသည်။

(T/N : အရင်က ယွင်ကျောင်း ခဲနဲ့ပေါက်ခံရတဲ့နေရာကို ထိကြည့်တာပါ။)

"တောင်းပန်ပါတယ်နော်။ ငါ မင်းကို ကြည့်လိုက်တိုင်း ရင်နာသလို ခံစားရလို့ပါ။ မင်းက အရမ်းလည်းလှတော့ ငါ မင်းကို နှစ်သိမ့်ပေးချင်စိတ်မဖြစ်ဘဲ မနေနိုင်ဘူးရယ်။ ဒီလုပ်ရပ်က မင်းရဲ့မာနကိုထိခိုက်သွားစေရင် ငါ တကယ်ပဲ တောင်းပန်ပါတယ်"

ဤဝမ်းကွဲအစ်မချွေ့သည် တစ်ချိန်လုံး စိတ်ထားကောင်းချင်ယောင်ဆောင်နေသောကြောင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းကလည်း အလိုက်သင့်ပြန်၍ ဟန်ဆောင်ပေးလိုက်၏။

"ရှင်က ချွေ့ကျွင်းရဲ့ဝမ်းကွဲအစ်မလို့ ကြားတယ်။ ရှင်တို့ရဲ့ပုံစံတွေက တကယ်တူတာပဲနော်၊ အထူးသဖြင့် အကျင့်စရိုက်ပေါ့။ မျိုးရိုးဗီဇဆိုတာ တကယ်လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့အရာပဲ"

ထိုအခါ ဝမ်းကွဲအစ်မချွေ့၏ အမူအယာက ရုတ်တရက် တင်းမာသွားသည်၊ ကျင်းယွင်ကျောင်းက ချွေ့ကျွင်းအား လှောင်ပြောင်ခဲ့သည့် စကားများကို သူမ အဘယ်မသိဘဲ နေမည်နည်း။ မရိုးသားသည့် ရည်ရွယ်ချက်ရှိသူ၊ အမှိုက်။ ယခု ကျင်းယွင်ကျောင်းက သူမကိုပါ ချွေ့ကျွင်းနှင့်တူသည်ဟု ပြောနေသည်လား။